Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου είναι αδιαμφισβήτητα μια γιορτή, που από το 1960 όταν και διοργανώθηκε για πρώτη φορά, αναμένεται μ’ ανυπομονησία κάθε τετραετία από τους λάτρεις της στρογγυλής θεάς. Μεσολαβεί ναι μεν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κορεννύοντας κάπως τις ορέξεις, όπως ακριβώς γίνεται σ’ αντίθετη περίπτωση με το «Γιούρο» άμα η προσμονή σχετίζεται με το «Μουντιάλ». Από τις τάξεις του ποδοσφαιρικού Απόλλωνα, πέρασαν προπονητές και ποδοσφαιριστές που είχαν τη τιμή να αγωνιστούν με τα χρώματα της Εθνικής τους σ’ ένα από τα υψηλότερα σε επίπεδο τουρνουά στον κόσμο.
Ποδοσφαιριστές:
Μπόμπαν Κρισμάρεβιτς: Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της χρυσής πενταετίας του Θρύλου παρόλο που εντάχθηκε στην ομάδα κατά μεσοίς αυτής. Ήρθε το 1993 μένοντας μέχρι το 1996 και στέφθηκε πρωταθλητής μια φορά. Αργότερα διετέλεσε και προπονητής κατακτώντας το Κύπελλο (2010 κόντρα στον ΑΠΟΕΛ). Η ενιαία Γιουγκοσλαβία είχε προκριθεί το 1992 στα τελικά του «Γιούρο» αλλά λόγω του πολέμου, την θέση της πήρε η Εθνική Δανίας. Εντούτοις γίνεται αναφορά μιας και διετέλεσε μέλος της Εθνικής του ομάδας.
Μλάντεν Ρουντόνια και Μαρίνκο Γκάλιτς: Επιθετικός κι αμυντικός αντίστοιχα. Φόρεσαν τα «κυανόλευκα» για μικρό χρονικό διάστημα το 2004. Συμμετείχαν με την Εθνική Σλοβενίας στο «Γιούρο 2000» έχοντας μάλιστα αγωνιστεί σ’ όλους τους αγώνες στο βασικό σχήμα. Σε τρία παιχνίδια οι Σλοβένοι απέσπασαν ισοπαλία από Γιουγκοσλαβία (3-3), Νορβηγία (0-0) και δέχθηκαν την ήττα από την Ισπανία (2-1) τερματίζοντας στην τελευταία θέση με μόλις δύο βαθμούς.
Γιάν Ρέζεκ: Μεταγραφή του 2014 που φαινομενικά ενδυνάμωνε την επιθετική γραμμή του Απόλλωνα. Διάφορες συγκυρίες εμπόδισαν τον Τσέχο από το να ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει το τέρμα που σημείωσε στο επικό 1-4 επί της Λοκομοτίβ Μόσχας, με το οποίο άρχισε το θρυλικό πανηγύρι. Στη φάση των ομίλων με την Εθνική Τσεχίας έγραψε δύο συμμετοχές, στη μία ενδεκαδάτος και στη δεύτερη ως αλλαγή. Στα προημιτελικά κόντρα στην Πορτογαλία, πέρασε στον αγωνιστικό χώρο το δεύτερο ημίχρονο ως αλλαγή.
Προπονητές:
Μότσα Βούκοτιτς: Ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας μας το 1996 μέχρι το 1998 καταφέρνοντας να φτάσει μια φορά σε τελικό Κυπέλλου, όπου γνώρισε την ήττα από την Ανόρθωση με 3-1. Φόρεσε το έμβλημα της Γιουγκοσλαβίας το 1976 συμμετέχοντας στο Ευρωπαϊκό τουρνουά. Η Εθνική του ομάδα κατόρθωσε να προκριθεί στην τελική φάση αντιμετωπίζοντας τη Δυτική Γερμανία στους ημιτελικούς αγώνες. Αφού ηττήθηκε στην παράταση με 4-2, γνώρισε εκ νέου την ήττα από την Ολλανδία με 3-2 επίσης στην παράταση, καταλαμβάνοντας τελικώς την τέταρτη θέση.
Ιοάν Αντόνε: Αντικατέστησε τον Χριστάκη Χριστοφόρου στον πάγκο του Απόλλωνα τον Οκτώβριο του 2014 κι αποδεσμεύτηκε λίγο πριν αρχίσουν τα πλέι-οφ. Ως ποδοσφαιριστής ήταν κεντρικός αμυντικός. Έχοντας πέραν των 170 συμμετοχών με την Δυναμό Βουκουρεστίου βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να κατακτηθούν δύο πρωταθλήματα και τρία κύπελλα. Το 1984 συμμετείχε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ρουμανίας στο «Γιούρο» όπου και τερμάτισε στην τελευταία θέση του ομίλου με μόλις ένα βαθμό.
Ρόνι Γουίλαν: Ο ποδοσφαιριστής που έδρασε σαν καταλύτης για την αυτοκρατορία της μεγάλης Λίβερπουλ της δεκαετίας του 80’ διετέλεσε προπονητής του Θρύλου το 2001 για μόλις δύο μήνες. Αν και μέσος, έπαιζε με την ίδια ευχέρεια και στην αμυντική γραμμή. Ο Ιρλανδός αγωνίστηκε με την Εθνική του ομάδα στο «Γιούρο 1988». Επρόκειτο μάλιστα για την παρθενική της εμφάνιση σε τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Με μία ήττα, μία νίκη και μια ισοπαλία αποκλείστηκε από τη συνέχεια καταλαμβάνοντας την προτελευταία θέση του ομίλου.
Από τον Απόλλωνα πέρασαν σπουδαίες προσωπικότητες. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε με το ιστορικό εκτόπισμα του σωματείου μας. Η κάθε μία από αυτές, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων του έργου τους, πρέπει να τυγχάνουν αναγνώρισης. Αν μη τι άλλο, προσέφεραν στο άθλημα που τόσο αγαπούμε.
