Χαρακτηρίζεται ακόμη και ως σήμερα, ως ένα από τα συγκλονιστικότερα, αν όχι το συγκλονιστικότερο παιχνίδι τις τελευταίας πεντηκονταετίας στο χώρο του Κυπριακού ποδοσφαίρου!
Ένα παιχνίδι με φόντο μια Ασπίδα, μια αναμέτρηση μοναδική και ανεπανάληπτη, που όσοι είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν δεν πρόκειται ποτέ να φύγει από την ποδοσφαιρική τους μνήμη. Το www.apollon365.news, επικοινώνησε με τον παλαίμαχο τερματοφύλακα της ομάδας μας, Δημήτρη Μιλτιάδους, ο οποίος έζησε μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ανατροπές στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου, αφήνοντας του όμως μια γλυκόπικρη γεύση αφού τελικά η ομάδα μας δεν ευτύχησε να κερδίσει εκείνη την επική αναμέτρηση. Οι συνδιεκδικητές τότε (1986) του τίτλου της Ασπίδας Στυλιανάκη (σημερινό Σούπερ Καπ) ΑΠΟΕΛ – Απόλλων, σε ένα κατάμεστο Μακάριο στάδιο, έβαλαν «φωτιά» στα συναισθήματα των οπαδών, σε ένα απίστευτο παιχνίδι. Για τα πρακτικά να αναφέρουμε πως ο ΑΠΟΕΛ κατηφόρισε για τα αποδυτήρια στο τέλος του α’ ημιχρόνου, θεωρώντας πως είχε «νεκρολογήσει» τον Απόλλωνα, με το διαβρωτικό 4-0. Δεν υπολόγισε όμως πως μέσα στα αποδυτήρια, οι ποδοσφαιριστές του «Θρύλου» ακόνιζαν τα δόντια τους, έτοιμοι για μια επική ανατροπή.
Ο Δημήτρης Μιλτιάδους επιστρέφει 27 χρόνια πίσω και θυμάται χαρακτηριστικά:
«Ξεκινήσαμε τον αγώνα πολύ επιπόλαια και χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε πίσω στο σκορ με 4-0, έχοντας χάσει μάλιστα πολλές ευκαιρίες, με αποκορύφωμα το πέναλτι του Μπαρζώφ, το οποίο πέρασε άουτ».
Το τι άλλαξε όμως πριν την έναρξη της επανάληψης, ανατρέχει νοητά μέσα στο αποδυτήριο του Μακαρίου σταδίου αναφέροντας:
«Ο προπονητής Δήμος Καβάζης, μας μίλησε πάρα πολύ έντονα και αυστηρά. Θυμάμαι, που μας έλεγε για ποδοσφαιρικό εγωισμό και αν το δεχόμαστε αυτό το πράγμα που έγινε κατά τη διάρκεια του α’ ημιχρόνου. Ήθελε να μας ταρακουνήσει. Έπαιξε πολύ με την ψυχολογία μας. Αν και θεωρητικά το θεωρούσαμε αδύνατο να ανατρέψουμε τέτοιο σκορ, μέσα μας αρχίσαμε να πεισμώνουμε. Στο β’ ημίχρονο θα έμπαινα ως αλλαγή αντικαθιστώντας τον Θράσο (Κονιώτη) και ένιωθα μεγάλο το βάρος της ευθύνης αφού ήμασταν μια ανάσα από τον ποδοσφαιρικό εξευτελισμό.
Θυμάμαι όμως τον Άκη Αγιομαμίτη να μου λέει χαρακτηριστικά: Μπες μέσα, μην φας τέρμα και θα το ανατρέψουμε! Το τι έγινε στο β’ ημίχρονο πραγματικά ήταν απίστευτο! Μπήκαμε δυναμικά, πολύ διαφορετικοί. Σταθήκαμε και τυχεροί γιατί σημειώσαμε τα δύο πρώτα γκολ πολύ γρήγορα. Μόλις φτάσαμε στο 4-2 αρχίσαμε να φωνάζουμε όλοι μεταξύ μας, ο ένας στον άλλον: «Μπορούμε, πάμε, μπορούμε». Ο κόσμος όταν είδε να σημειώνεται το ένα τέρμα μετά το άλλο, άρχισε να μας σπρώχνει να το πιστέψουμε ακόμη περισσότερο. Μόλις έγινε το 4-5 πέντε λεπτά πριν το τέλος του αγώνα από τον Άγγελο Τσολάκη και προηγηθήκαμε, ήταν κάτι απίστευτο. Δεν περιγράφεται εκείνο το συναίσθημα. Εγκαταλείψαμε όλοι οι ποδοσφαιριστές το γήπεδο και τρέχαμε προς την κερκίδα, προς τον κόσμο μας, Μεγάλη χαρά, απερίγραπτο συναίσθημα. Είχαμε πια πιστέψει ότι μπορούμε και θα φύγουμε με την Ασπίδα. Δεν θέλαμε με τίποτα να ηττηθούμε και να πάνε χαμένες οι δυνάμεις που δώσαμε και η μεγάλη προσπάθεια που κάναμε για να κατορθώσουμε αυτή την τεράστια ανατροπή».
Ο παλαίμαχος πορτίερο συνεχίζει να αναπολεί φτάνοντας σ’ εκείνα τα κρίσιμα τελευταία λεπτά.
«Πιστέψαμε ότι δεν είχαν μείνει αποθέματα δυνάμεων στον ΑΠΟΕΛ για να «γυρίσει» ξανά το παιχνίδι. Όχι από εφησυχασμό. Από ενθουσιασμό περισσότερο θα έλεγα. Βασιστήκαμε στο ότι βλέπαμε ότι φυσικές δυνάμεις εγκατέλειπαν τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Φαινόταν ξεκάθαρα πως είχαν εξαντληθεί. Όμως ένα διαιτητικό λάθος ένα λεπτό πριν από το τέλος έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Το γκολ της ισοφάρισης προήλθε από φάουλ που εσφαλμένα δεν δόθηκε. Μετά από σέντρα του Ιωαννίδη και κεφαλιά του Μούρς που ακολούθησε, ο Προδρόμου σήκωσε το πόδι του αντικανονικά μέσα στην μικρή περιοχή κτυπώντας με, και με την μπάλα να καταλήγει στα δίκτυα». Στην παράταση στερέψαμε από δυνάμεις αφού η υπερπροσπάθεια που είχαμε καταβάλει στην επανάληψη ήταν τεράστια. Στάθηκε τελικά ο ΑΠΟΕΛ πιο τυχερός σημειώνοντας το 6-5. Με το τέλος του αγώνα δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα, ούτε να μείνω στην απονομή. Το ίδιο και οι συμποδοσφαριστές μου. Ήμασταν καταβεβλημένοι. Γιατί το πιστέψαμε, ότι θα παίρναμε την πρώτη μας Ασπίδα. Την πρώτη Ασπίδα για τον Απολλωνα. Αλλά δυστυχώς αυτό είναι το ποδόσφαιρο».
Για τον κόσμο σε εκείνο το παιχνίδι μας αναφέρει:
«Η κερκίδα του Μακαρίου σταδίου η ανατολική, στην οποία κάθονταν οι οπαδοί μας, ήταν γεμάτη. Ο κόσμος μας ήταν η μεγάλη μας δύναμη, ήταν αυτός που μας ώθησε να ανατρέψουμε το σκορ. Αν και απογοητευμένοι με το 4-0, μετά το δεύτερο γκολ που σημειώσαμε άρχισαν κι αυτοί να το πιστεύουν. Φώναζαν με δύναμη, έσπρωχναν την ομάδα, συνθήματα, φωνές. Η αισιοδοξία και ο ενθουσιασμός τους, μας μεταδόθηκε. Το πιστέψαμε μαζί και παρά την ήττα, έφυγαν με αξιοπρέπεια και περηφάνια, γιατί είδαν ότι οι ποδοσφαιριστές προσπάθησαν και πάλεψαν μέχρι το τέλος. Δεδομένου μάλιστα ότι ήταν μια εκτός έδρας αναμέτρηση,, σε μια εποχή που ο ΑΠΟΕΛ και η Ομόνοια μονοπωλούσαν και ήταν οι υπερδυνάμεις του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Ο φίλαθλος κόσμος, όταν μιλά για ποδοσφαιρικές ανατροπές, του έρχεται αμέσως στο μυαλό του εκείνο το συγκεκριμένο αλησμόνητο παιχνίδι».
Συζητώντας για τον επερχόμενο αγώνα μεταξύ της ομάδας μας και του ΑΠΟΕΛ για την διεκδίκηση του Σούπερ Καπ, ο Δημήτρης Μιλτιάδους εκτιμά:
«Παρακολούθησα το φιλικό παιχνίδι της ομάδας με το Τορίνο. Είδα πως «κτίζεται» ένα καλό σύνολο. Μεσοεπιθετικά είχαμε μια καλή παρουσία, δεδομένης μάλιστα και της μεσοαμυντικής οργάνωσης, που έχουν συνήθως οι Ιταλικές ομάδες. Στο αγώνα του ερχόμενου Σαββάτου (17/8) λογικά και οι δύο ομάδες θα παρατάξουν τις βασικές ενδεκάδες, που θα τοποθετήσουν και στα Ευρωπαϊκά τους παιχνίδια που ακολουθούν. Και οι δύο ομάδες φημίζονται για την επιθετική τους δυνατότητα και δυναμική. Ο Απόλλωνας είναι μια ομάδα «νεόκτιστη». Πολλοί νέοι ποδοσφαιριστές, καινούργιο σύνολο. Και ο ΑΠΟΕΛ φυσικά έχει νέο δυναμικό. Και οι δύο ομάδες φημίζονται για την επιθετική τους δυνατότητα και δυναμική. Θα ήθελα να κερδίσουμε. Ο Απόλλωνας είναι η ομάδα μου και ίσως το νιώθω αλλιώς. Η λογική όμως λέει πως οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες».
*Ο Δημήτρης Μιλτιάδους υπερασπίστηκε την «κυανόλευκη» εστία από 1975 μέχρι το 1978 και απο το 1983 μέχρι και το 1988. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αμερική (1978-1983) αγωνίστηκε στον Παγκύπριο.
