Δυστυχώς στο παιχνίδι κόντρα στην Ομόνοια δικαιούμασταν το λιγότερο την ισοπαλία, όπως παραδέχθηκε και ο αντίπαλος, παρόλα αυτά ήρθε η πρώτη ήττα με 1-0 στο ΓΣΠ.
Πάμε να δούμε το πώς ανταποκρίθηκε ο κάθε ποδοσφαιριστής μας ξεχωριστά με τον φακό του Νίκου Ανδρονίκου:
Ζοέλ Μολ: Πολύ καλύτερη εμφάνιση από την προηγούμενη με δύο σωτήριες επεμβάσεις και σωστές τοποθετήσεις στις στατικές φάσεις.
Ζοάο Πέδρο: Περιορίστηκε στα αμυντικά του καθήκοντα και είχε προβλήματα και με τον προσωπικό του αντίπαλο. Λάθος αντίδραση στην αρχή του γκολ που δεχτήκαμε.
Ντιέγκο Αγκίρε: ‘Αλλη μια καλή εμφάνιση, τόσο αμυντικά που ήταν φιλότιμος αλλά και επιθετικά που δημιούργησε πολλά ρήγματα. Ίσως ο καλύτερος αριστερός εξτρέμ αγωνίζεται σαν μπακ χωρίς λόγο και αιτία με την ευθύνη να βαραίνει, περισσότερο, αυτούς που προϋπήρχαν στο τεχνικό τιμ.
Βαχίντ Σελίμοβιτς: Καλός στο ψηλό παιχνίδι, μέτριος έως κακός στο χαμηλό παιχνίδι, δεν δικαίωσε τον προπονητή, αφού έδωσε πολύ λιγότερα από τον Σάλαι.
Έκτορ Γιούστε: Κι αυτός είχε λανθασμένη εκτίμηση στο γκολ, αλλά στο υπόλοιπο του αγώνα είχε καλή απόδοση με σωστές τοποθετήσεις.
Χαράλαμπος Κυριάκου: Κάποιες στιγμές έδειχνε να παλεύει μόνος του στην μεσαία γραμμή. Έκοβε, μοίραζε και έτρεχε συνεχώς σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου.
Σάσα Μάρκοβιτς: Για ακόμα ένα παιχνίδι ήταν κακός. Δεν πήρε πρωτοβουλίες, «κρυβόταν» όταν η ομάδα χρειαζόταν να φτιάξει παιχνίδι και απλώς κρατούσε την θέση του. Παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και η χρησιμοποίηση του, με τέτοια απόδοση του κάνει κακό παρά καλό και εκθέτει τον προπονητή που τον επιλέγει αλλά και τον ίδιο.
Ιωάννης Πίττας: Έτρεξε, προσπάθησε, ήταν φιλότιμος αλλά δεν μπήκε στο παιχνίδι ουσιαστικά. Χρειάζεται πιο πολλή συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση.
Γιάννης Γιαννιώτας: Ήταν για άλλη μια φορά από τους πιο επικίνδυνους ποδοσφαιριστές, δημιούργησε φάσεις, έκανε σουτ αλλά όπως γράψαμε ξανά, θέλει δουλειά στα τελειώματα του.
Νταν Καρ: Πήρε προσπάθειες πάνω του, βρέθηκε σε καίρια σημεία αλλά δεν πήρε την τελική πάσα, όμως δεν έδειξε κάτι το οποίο να ενθουσιάσει.
Εμίλιο Ζελάγια: Πάλεψε, κατέβασε μπάλες και «έσπασε» το παιχνίδι ,όμως δεν είχε καλά τελειώματα.
Αντριάν Σαρδινέρο: Μπήκε αλλά δεν έγινε αισθητός σε καμία στιγμή.
Σέρκε Γκακπέ: Ούτε ο Γκακπέ έδωσε κάτι διαφορετικό, εκτός από μια διπλή ευκαιρία που είχε και λειτούργησε βεβιασμένα.
Προπονητής: Επέλεξε το 4-4-2 και να δώσει χώρο και μπάλα στον αντίπαλο. Είναι κάτι το οποίο δεν έχουμε συνηθίσει αλλά τακτικά αποδείχτηκε σωστό αφού εμείς είχαμε τις φάσεις να σκοράρουμε. Δυστυχώς επιθετικά η μεσαία γραμμή υστέρησε αφού δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες, ειδικά ο Μάρκοβιτς που “κρυβόταν” για 90 λεπτά.
Δεχτήκαμε γκολ από λάθος αμυντική συμπεριφορά, που απαγορεύεται να υπάρχει και σε κατηγορία του αγροτικού.
Στην συνέχεια η ομαδική αντίδραση ήταν σωστή, αφού αν εξαιρέσεις το επόμενο 5λεπτο του ενθουσιασμού λόγω του γκολ, ο αντίπαλος δεν μπήκε καν στα τετράγωνα.
Η δική του αντίδραση όμως ήταν στο ελάχιστο αφού ουσιαστικά άλλαξε τους ποδοσφαιριστές και έβαλε πιο φρέσκους. Τους μοναδικούς που είχε δηλαδή στον πάγκο. Θα μπορούσε να ανακατέψει την τράπουλα, να αλλάξει σύστημα, να κάνει μια εσωτερική αλλαγή αφού δεν είχε λύσεις στον πάγκο.
Αν και πήγε καλά τακτικά το 4-4-2 τον εγκλώβισε αφού οι ποδοσφαιριστές που ήταν μέσα δεν μπορούσαν να αλλάξουν θέση. Ένα άλλο στοιχείο που είδα ήταν τους Σαρδινέρο και Πίττα να κλείνουν μέσα για 90 λεπτά χωρίς να δώσουν κάτι με αυτή την κίνηση.
Ο προπονητής σίγουρα θα μπορούσε και θα έπρεπε να βοηθήσει πιο πολύ ,ειδικά στο δεύτερο αλλά τον εγκλώβισε το αρχικό του πλάνο. Ένα πλάνο που ίσως θα έπρεπε να τον διαφωτίσουν αυτοί που βρίσκονται πιο πολύ στο Κολόσσι και είναι και τώρα στο τεχνικό τιμ.(Μπεντόγια-Ελευθερίου)
Μια απλή κίνηση θα ήταν η χρησιμοποίηση του Βασιλείου στα μπακ και η προώθηση του Αγκίρε, που θα άφηνε στον πάγκο τον Πίττα αρχικά αλλά θα είχε μια έξτρα επιθετική επιλογή.
