Το συναίσθημα της ποδοσφαιρικής λύπης είναι αυτό που διακατέχει τους απανταχού Απολλωνίστες από χθες βράδυ μετά και τον χαμένο τελικό του ΓΣΠ!
Η ομάδα που τα γενική ομολογία έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην λήξασα σεζόν δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο εκ των δύο τίτλων παρότι βρέθηκε μια ανάσα…
Σε ότι αφορά το χθεσινό παιχνίδι δεν θα μπούμε στη διαδικασία να το αναλύσουμε εις βάθος αφού σε ένα τελικό αν δεν διαθέτεις καθαρό μυαλό, πάθος και ευστοχία στη τελική προσπάθεια τότε οι πιθανότητες να σηκώσεις το τρόπαιο λιγοστεύουν.
Η ομάδα παρότι προηγήθηκε και μάλιστα σε πολύ σημαντικό σημείο της αναμέτρησης και παρόλο που έδειξε την ανωτερότητα της στο πρώτο μέρος ,εντούτοις στην επανάληψη μια άλλη αγωνιστική εικόνα ήρθε να κάνει την εμφάνιση της και αδικαιολόγητα νεύρα κυριάρχησαν.
Νεύρα έντονα που αποσυντόνισαν ακόμη και τους λίγους που προσπαθούσαν, νεύρα που καταδείκνυαν ότι τις τελευταίες μέρες το κλίμα πρέπει να είχε χαλάσει για λόγους που κανείς δεν ξέρει! Νεύρα τα οποία ακόμη και όταν η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ κυριάρχησαν στη τελική προσπάθεια χάνοντας σπουδαίες ευκαιρίες για ισοφάριση!
Ειδικά μετά το χαμένο παιχνίδι τίτλου στο ΓΣΠ με τον ΑΠΟΕΛ υπήρχε ένας ψυχολογικός αποσυντονισμός ο οποίος χθες επιβεβαιώθηκε στον μέγιστο βαθμό!
Ο τελικός ανήκει όμως πια στο παρελθόν όπως επίσης και η σεζόν που διανύσαμε. Είναι ώρα για αυτοκριτική από όλους! Διοίκηση, τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές επιβάλλεται να κρατήσουν τα πολλά θετικά όμως ταυτόχρονα να βρουν τα λάθη κυρίως του τελευταίου μήνα να τα αναλύσουν και να τα αποβάλουν από το «κυανόλευκο» οικοδόμημα.
Υ.Γ Φτιάξτε το Τσίρειο άμεσα για να μπορέσει η ομάδα να αγωνιστεί Λεμεσό! Φτάνει να είμαστε ποδοσφαιρικοί πρόσφυγες!!!
