Ο Θρύλος μπήκε με τον καλύτερο τρόπο στα πλει-οφς, μετρώντας τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Εν αντιθέσει με προηγούμενες χρονιές, η αρμάδα του Σωφρόνη Αυγουστή δείχνει αποφασισμένη να φτάσει στον προορισμό της έπειτα από δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Κι αυτό τρομάζει.
Σερφάροντας λίγο στα κοινωνικά δίκτυα, μπορεί κανείς να συναισθανθεί την περιρρέουσα πανικόβλητη ατμόσφαιρα. Το ένα επιστημονικής φαντασίας σενάριο ή θεωρία συνωμοσίας διαδέχεται το άλλο, αφήνοντας να νοηθεί πως ο δρόμος της ομάδας μας δεν είναι διόλου δύσβατος, αλλά στρωμένος και φιλτραρισμένος από τριτογενείς παράγοντες με μαθητική ακρίβεια προς τον τίτλο.
Εν μέρει, ένα δίκαιο το έχουν. Η ψυχολογική αναστάσωση που προκαλεί η κάθε κυανόλευκη επιτυχία, φαντάζει στα μάτια των αγωνιστικά υποδεέστερων ως κάτι το υπερφυσικό, κι ως εκ τούτου λαμβάνεται σαν δολοπλοκία εις βάρος των ονείρων τους. Πως αλλιώς άλλωστε, δύναται να απροσανατολιστεί η μάζα των οπαδών, από τα ακριβή αίτια της κατάρρευσης των ομάδων τους;
Το θέμα είναι απλούστατο. Τίποτα ακόμη δεν έχει κριθεί και τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Οι υπνωτιστικές μεθόδοι δεν νοούνται να εκτροχιάσουν κανένα από την οικογένεια του Απόλλωνα. Όλοι μαζί, σαν μια γροθιά συνεχίζουμε. Γνωρίζουμε ακριβώς που βαδίζουμε.
