Ο Απόλλωνας έχασε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πλησιάσει τον ΑΠΟΕΛ και να μειώσει τη διαφορά στους δύο βαθμούς. Δυστυχώς, για πολλοστή φορά, εκεί που έπρεπε να μιλήσει το μέταλλο και η καρδιά, η νευρικότητα και το άγχος κατέβαλε κάθε προσπάθεια των ποδοσφαιριστών.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια που παρουσιάζονται στο διάβα του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ένα τμήμα καταπονημένο από τραυματισμούς, αρρώστιες, απουσίες λόγω καρτών ή/και αδικαιολόγητων έως και εγκληματικών τιμωριών από τον ανεπαρκή αρμόδιο. Μέσα σ’έναν κυκεώνα προβλημάτων, ο Απόλλωνας σε κάθε αγωνιστική αντιμετωπίζει μεγάλα παιχνίδια. Αυτά που προυποθέτουν δύναμη, πάθος, ενέργεια κι όχι αυτών που εκλαμβάνονται ως προπονητικού χαρακτήρα.
Τούτο που χαροποίησε ιδιαίτερα, είναι η στάση του προπονητή μας στη διάσκεψη τύπου μετά το ντέρμπι. Δεν κρύφτηκε πίσω από το προφανές, παραδεχόμενος πως λόγω της τακτικής του συναδέλφου του, δεν έγινε κατορθωτό να προκληθούν ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Τέτοια νοοτροπία χρειάζεται σε τέτοιες στιγμές κι όχι στρουθοκαμηλισμοί.
Πλέον, ο Θρύλος μας στρέφει την προσοχή του στο δεύτερο τη τάξει θεσμό κι ευελπιστεί να πάρει προβάδισμα ενόψει του επαναληπτικού. Η υπεράσπιση του τίτλου περνά από τη Δυτική. Άπαντες στο πλάι της «κυανόλευκης» ιδέας μας. Οι προσπάθειες δεν είναι μόνο των παικτών.
