ΨΑΓΜΕΝΟΣ

Τι πρέπει να προσεχθεί κόντρα στην Ομόνοια

Νέο ντέρμπι και νέα πρόκληση για την ομάδα μας. Αυτή την φορά με την Ομόνοια στο ΓΣΠ. Πάμε να δούμε τι πρέπει να προσεχθεί.

Ματ Νταρπισάιρ: Ο Άγγλος σέντερ φορ και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος χρειάζεται μισή ευκαιρία για να σκοράρει. Κατ’ ακρίβεια μπορεί να σκοράρει από το πουθενά. Έξυπνος παίκτης που του αρέσει να τρυπώνει στις άμυνες ερχόμενος από πίσω. Πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα.

Σίλβα Κλέιτον: Το «δεκάρι» της Ομόνοιας μόνος ποδοσφαιριστής της μεσαίας γραμμής που είναι δημιουργικός.Ψάχνει την πάσα τρύπα τις περισσότερες φορές αλλά όταν μπορεί πραγματοποιεί και κατά μέτωπο επίθεση. Διαθέτει και πολύ καλό πόδι.

Δημήτρης Χριστοφή: Ο Κύπριος διεθνής είναι αμφίβολος. Όμως αν αγωνιστεί και είναι στην μέρα του δύσκολα τον σταματάς αφού είναι ταχύτατος. Ψάχνει ένα καλό παιχνίδι σε ντέρμπι για να βρει την αυτοπεποίθηση του κι όποιος τον υποτιμήσει ίσως την πάθει.

Γενικά: Ο αντίπαλος αρέσκεται να αγωνίζεται με διάταξη 4-4-2 σε ρόμβο για να μπορεί να καλύψει τις αδυναμίες στο αμυντικό κομμάτι.Ο ένας αμυντικός χαφ και οι δύο εσωτερικοί αναλώνονται κυρίως σε θέματα άμυνας αφήνοντας την δουλειά μπροστά στους πλάγιους μπακ,στο δεκάρι και στους 2 επιθετικούς. (Θυμηθείτε το γκολ του Γκίε με την επέλαση σε αντεπίθεση από τον Ντα Σίλβα στην πλάγια γραμμή) Και στον αγώνα αυτό θεωρώ πως εκεί έχει το αβαντάζ η ομάδα μας.Στην ικανότητα της ομάδας μας να βγάζει στο πλάι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στον άξονα δημιουργώντας αριθμητικό πλεονέκτημα και σπάζοντας τον αμυντικό μηχανισμό των 3 αμυντικών χαφ του αντιπάλου.Αδύνατο σημείο δεν είναι άλλο από την αμυντική τους γραμμή.Θεωρώ πως σαν ομάδα η ομάδα μας είναι καλύτερη και κινδυνεύουμαι μόνο από τα ατομικά προτερήματα των αντιπάλων και για αυτό έγιναν οι πιο πάνω επιλογές στους παίκτες.Η κίνηση του Ντάρπισαιρ στο κουτί,η έξυπνη πάσα του Κλέιτον και η ταχύτητα του Χριστοφή.Σν πρόσθετα ακόμη έναν θα ήταν ο Σιέρινταν και η ικανότητα του να βγαίνει στο πλάι σε συνδυασμό με το ύψος που διαθέτει.
Όπως πάντα όμως αυτά είναι στην θεωρία γιατί στην εξίσωση μπαίνουν πάντα το πάθος και η συγκέντρωση.

Comments
To Top