Ο Απόλλωνας πραγματοποιεί μια από τις χειρότερες εκκινήσεις των τελευταίων χρόνων στο πρωτάθλημα. Έχοντας απολογισμό δύο νίκες, δύο διαδοχικές ήττες και μία ισοπαλία, βρίσκεται από πολύ νωρίς με την πλάτη στον τοίχο. Δυστυχώς τα δεδομένα δεν επιτρέπουν το ενδεχόμενο της παραμικρής απώλειας, έστω κι αν το επικείμενο μεγάλο παιχνίδι κόντρα στην Ομόνοια Λευκωσίας λογίζεται ως παιχνίδι τριπλής παραλλαγής, όσο αφορά το τελικό αποτέλεσμα.
Οι ποδοσφαιριστές μας μέχρι τώρα παρουσιάστηκαν στους πλείστους αγώνες νωθροί, απαθείς, δίχως την σπιρτάδα κι ενθουσιασμό που απαιτείται για την επίτευξη του στόχου που είναι η κατάκτηση του τίτλου. Πέραν τούτου, το τεχνικό επιτελείο φαίνεται ανήμπορο να εμπνεύσει, μένοντας κιόλας εγκλωβισμένο στο πολυσυζητημένο 4-1-4-1 που μόνο θετικά αποτελέσματα δεν το συνοδεύουν.
Το πλάνο σαφέστατα διαμορφώνεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου, κάτι το οποίο δεν γίνεται, μιας και η επιθετική ανάπτυξη μοιάζει να είναι προβλεπτή στις περισσότερες αναμετρήσεις.
Ο Θρύλος στην πρόκληση της Κυριακής (2/10) οφείλει να παίξει μπάλα. Να αφήσει στην άκρη κάθε δικαιολογία και να παίξει μπάλα. Η ανάγκη για στροφή 180 μοιρών κρίνεται επιτακτική, γιατί αλλιώς δεν θα μιλάμε για πολύ δύσκολες καταστάσεις, αλλά για ταφόπλακα. Το ρόστερ δεν είναι κακό. Μάλιστα πριν την έναρξη των υποχρεώσεων γινόταν λόγος για ένα από τα καλύτερα σύνολα της κούρσας. Μια πιο ουσιώδη διαχείριση δύναται να αλλάξει την άσχημη εικόνα.
Η μαγκιά είναι εκεί που όλοι συζητάνε για αδιέξοδο, να έχει ήδη εντοπιστεί η διέξοδος. Τούτο απαιτεί προσωπικότητα και νοοτροπία νικητή. Από τέτοια στοιχεία κερδίζονται τίτλοι. Ο προσεχής αγώνας προσφέρεται για την εξακρίβωση τους.
