Είναι πραγματικά χαρά μεγάλη, να βλέπεις νεαρά παιδιά να αγωνίζονται στην πρώτη ομάδα του Απόλλωνα. Ιδίως άμα πρόκειται για ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, που εκμεταλλεύονται στο έπακρον την ευκαιρία που τους δίνεται αναδιπλώνοντας τα χαρίσματα τους. Πρώτιστο μέλημα των ποδοσφαιρικών συλλόγων οφείλει να είναι η ανάδειξη καρπών. Οι μόχθοι και οι κόποι προεξοφλούνται μεμιάς μ’ εμφανίσεις όπως την ψεσινή (14/5) στο ΓΣΠ κόντρα στην Ομόνοια.
Ο δεκαεφτάχρονος Πέτρος Ψύχας ανήκει στη μεγάλη οικογένεια του Λεμεσιανού συλλόγου από τα δέκα του χρόνια. Υπήρξε μέλος της ακαδημίας Ξενοφώντος, ώσπου κι εντοπίστηκε από το έμπειρο μάτι του υπευθύνου των ακαδημιών Βαλεντίνο Κουλουντή. Σ’ ένα τουρνουά λοιπόν, πριν περίπου έξι μ’ εφτά χρόνια μαζί με τον επιθετικό μέσο κατηφόρισαν μπρος Απόλλωνα μεριά κι άλλα παιδιά όπως τον Λεωνίδα Κυριάκου (κεντρικός αμυντικός), Παναγιώτης Παναγιώτου (τερματοφύλακας).
Η παρθενική εμφάνιση του νεαρού σκόρπισε χαμόγελα στην «κυανόλευκη» φυλή. Εξάλλου, τούτα που ξεχωρίζει ένας οπαδός πέραν των ικανοτήτων κάποιου ποδοσφαιριστή, είναι το πάθος και η αγάπη για το σύμβολο στην καρδιά. Ο ενθουσιασμός ήταν ξέχειλος και για τα 94 λεπτά που αγωνίστηκε με την βαρύτιμη φανέλα συνοδεύοντας τον και με δύο ασιστ. Τα τρεξίματα του ήταν εκπληκτικά, αφού έδινε την εντύπωση πως βρισκόταν παντού. Όποτε αμυνόταν η ομάδα βρισκόταν πίσω από την γραμμή του κέντρου κερδίζοντας τις πλείστες προσωπικές μονομαχίες και στην επίθεση ξεχυνόταν σαν έτοιμος από καιρό να μοιράζει μυαλωμένα παιχνίδι. Ουσιαστική, ώριμη και μεστή απόδοση που δυστυχώς δεν συνηθίζεται από τους νεαρούς συναδέλφους του, σε σημείο που κάνει εντύπωση τρομερή.
Προσδοκία όλων είναι να συνεχίσει με τον ίδιο καλπασμό και να καθιερωθεί στον βασικό κορμό. Ο Θρύλος μας έχει ανάγκη παιδιά δικά του, νικητές που θα αποτίνουν τιμή στην ιστορία του Απόλλωνα…
