Χαρακίρι: αυτοκτονία με οριζόντιο σκίσιμο της κοιλιάς, που συνηθίζεται στην Iαπωνία. Οι ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα φαίνεται να το υποστηρίζουν με θέρμη. Η διαφορά με τον κάθε αυτόχειρα, είναι προφανώς πως μια φορά τελείται το μυστήριο. Έχει συμβεί τόσες πολλές φορές φέτος, ιδίως στους τελευταίους αγώνες, που πλέον ο «κυανόλευκος» κόσμος δεν εκπλήττεται.
Είναι λες και το περιμένει. Κι αυτό το κόστος είναι μεγάλο. Μεγαλύτερο ακόμη κι από την ήττα. Ο θρύλος στον επαναληπτικό αγώνα του δεύτερου τη τάξει θεσμού κόντρα στον ΑΠΟΕΛ επιβάλλεται να αλλάξει νοοτροπία. Το ποδόσφαιρο παίζεται μέχρι το τελικό σφύριγμα του διαιτητή κι όχι όποτε καπνίσει του καθένα. Επομένως η συγκέντρωση κρίνεται ως το πιο καθοριστικό συστατικό για τον πολυπόθητο στόχο, που δεν είναι άλλος από την πρόκριση στον μεγάλο τελικό. Μια επιτυχία που θα προσδώσει πόντους στο καμπουρωτό ανάστημα ολονών. Εξάλλου η κατάκτηση του τροπαίου, είναι πραγματικά μονόδρομος.
Ο Απολλωνίστας έχει τεράστια δίψα για κάποιο τρόπαιο. Η αυριανή αναμέτρηση (20/4) είναι κάτι περισσότερο από έναν επαναληπτικό. Δεν είναι απλώς ο αγώνας που θα κρίνει ολόκληρη χρονιά, αλλά αυτός που θα σώσει κατά κάποιον τρόπο και τις προηγούμενες με τους ημιτελείς προορισμούς. Τούτο το Κύπελλο δεν το χρωστάει η ιστορία στους οπαδούς. Τούτο το Κύπελλο το χρωστάτε εσείς κύριοι. Εσύ, κυρία διοίκηση. Εσύ, κύριε προπονητή. Εσύ, κύριε ποδοσφαιριστή. Μη διανοηθεί κανείς να αποποιηθεί τις ευθύνες του.
Τα πράγματα δεν είναι περίπλοκα. Τα πράγματα είναι απλά. Παίξτε με την ψυχή που οφείλει να επιδεικνύει αυτός, που στο στήθος φέρει το τιμημένο έμβλημα του θεού. Τέρμα τα χαρακίρια!
