Τούτος ο τόπος δεν έχει σωτηρία. Η παλαιοκομματική στοά κατόρθωσε να ακρωτηριάσει την ελεύθερη βούληση δηλητηριάζοντας κάθε αγνό ιδεολογικό υπόβαθρο. Με την πλήρη εκμετάλλευση της ανάγκης των ανθρώπων να νιώθουν, πως ανήκουν κάπου. Ο φυλακισμένος ανακουφίζεται με τα όρια που του επιβάλει η ταμπέλα, ενώ αφοπλίζεται όταν βρίσκεται αντιμέτωπος μ’ άτομα που δεν συμβιβάζονται με την συστημική αλήθεια. Βλέπετε, τ’ όνειρα είναι για αυτούς που δεν περιορίζονται στο μέτρο του καλουπώματος.
Για αυτούς που δεν καταδέχονται να τους απορροφήσει η ψηφοθηρική πελατειακή σχέση προς ίδιον όφελος. Τούτο το νησί ορφάνεψε στις 11 του Φλεβάρη το 1959. Μοιάζει με παιδί που άξαφνα ενηλικιώθηκε και βομβαρδίστηκε μ’ ορδές ευθύνης που δεν ήταν ικανό τίμια να διαχειριστεί. Οι μέρες μας καθορίζονται από την διαφθορά. Η αξιοπρέπεια καθημερινώς αιμορραγεί στο πλαίσιο των συνεχών υποχωρήσεων. Η ανοχή σε κάθε γεγονός που υποδουλώνει το δίκαιο είναι και μία υποχώρηση. Μια παντοτινή ήττα.
Οι δοτές πολιτικές ιδεολογίες που τα κόμματα αντιπροσωπεύουν έχουν εδώ και δεκαετίες εισχωρήσει στο πονεμένο κυπριακό ποδόσφαιρο. Στις προεδρικές θέσεις των ομάδων τοποθετούνται άτομα που εξυπηρετούν το πολιτικό κατεστημένο. Στις δε διοικητικές θέσεις του κυπριακού ποδοσφαίρου εν μέσω ανταλλαγών και εξυπηρετήσεων που ικανοποιούν τα αιτήματα της κομματικής φατρίας ορίζονται τα ακατάλληλα κατάλληλα πιόνια. Αυτό που ιδιαίτερη εντύπωση κάνει, είναι η εκ διαμέτρου αντίθετη φορά που έχουν οι πράξεις από τα λόγια των σωματείων που απαρτίζουν την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Όλοι κλαίνε και φωνάζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, άμα όμως φτάσει η στιγμή, δεν δράττονται της ευκαιρίας μετουσιώνοντας τα λογάκια σε πράξεις.
Είναι για να τρελαίνεται κανείς. Είτε ο «Βασιλιάς» Κωστάκης έχει τα νώτα του καλυμμένα, εξυπηρετώντας παρανόμως τα «θέλω» των «προεδρίσκων», είτε απλώς τα σωματεία αρέσκονται να τους κοροϊδεύει κατάματα. Ή και τα δύο μαζί. Ο Κώστας Κουτσοκούμνης είναι ξεκάθαρο πως δεν κινεί τα νήματα. Είναι απλώς ένα μεγαλύτερο πιόνι. Το επίθετο του εν μέρει υποδηλώνει («κουτσο»), πως πρόκειται για έναν υπάλληλο μιας υποβόσκουσας διαφθοράς που επενδύει στο κουτσούρεμα των αξιών. Από που να καταπιαστεί κανείς με τις κινήσεις του εν λόγω «κυρίου»; Με τις επισκέψεις στα κατεχόμενα και τα φαγοπότια με την ποδοσφαιρική ψευδό-ομοσπονδία; Με τις «προοδευτικές» δηλώσεις περί ενοποίησης του ποδοσφαίρου ενώ τα οστά των Ελλήνων Κυπρίων που αγνοούνταν για τέσσερεις δεκαετίες πάνε κι έρχονται στα εργαστήρια για εξετάσεις DNA; Το πιο πρόσφατο κτύπημα ήρθε από την Κωνσταντινούπολη, σε μια συγκέντρωση Ομοσπονδιών της ΟΥΕΦΑ.
Ο Κώστας Κουτσοκούμνης αντιπροσώπευσε την ΚΟΠ της «Ελληνικής διοίκησης της Νότιας Κύπρου», κι όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως αναφέρεται στην επίσημη σελίδα της Τουρκικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Βεβαίως οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία, όπως πράττουν πάντα άλλωστε προωθώντας την έμμεση αναγνώριση που χρόνια επιδιώκουν. Δεν έφτανε αυτό, ο κύριος Κουτσοκούμνης φωτογραφήθηκε φορώντας την ημισέληνο και τα χρώματα του βάρβαρου κατακτητή με πλατύ χαμόγελο. Χρώματα τα οποία είναι συνυφασμένα με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με βιασμούς γυναικών, με άγριες δολοφονίες αμάχων, με λεηλασίες σε μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, με κατακράτηση του 37% των εδαφών του νησιού μας. Αλλά μάθαμε στο λίγο και στη μη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, σκλάβοι στα παραμύθια του «πατριωτικού ρεαλισμού».
Ο «κύριος» αυτός κάνει πράξη τις πεποιθήσεις των πολιτικών αρχηγών του νησιού. Η μόνη διαφ(θ)ορά είναι πως είναι τόσο ξεδιάντροπος, που δεν νοιάζεται να κρατήσει ούτε καν τα προσχήματα ασπαζόμενος στην κυριολεξία την τουρκική ενδυμασία. Κι αν αυτή η πραγματικότητα θίγει εγκλωβισμένες πολιτικές επιλογές/προτιμήσεις που εμπίπτουν στην γραμμή της εθελοδουλίας ωσάν και πλήττεται ο μπαμπάς και η μαμά, τότε το κείμενο τούτο τελειώνει όπως αρχίνησε: Τούτος ο τόπος δεν έχει σωτηρία.
