Ανίκητος στο ψηλό παιγνίδι και απροσπέλαστος, με τρομερή πειθαρχία στο παιγνίδι του, ήταν ο άνθρωπος των «ειδικών αποστολών» αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου ενώ δίκαια συμπεριλήφθηκε στη «χρυσή» ενδεκάδα του των 60 χρόνων ιστορίας της ομάδας μας.
Στις 20 Οκτωβρίου, 1993 στο πλαίσιο του 2ου γύρου του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, μετά την θριαμβευτική πρόκριση μας κόντρα στη Βατς Σάμσουνγκ, ο Θρύλος κλήθηκε να αντιμετωπίσει την μεγάλη Ίντερ Μιλάνου των Ζένγκα, Μπέργκομι, Γιονκ, Σόουσα Μπέργκαμπ κ.ά.
Ο Απόλλωνας πραγματοποίησε μεγαλειώδη εμφάνιση χάνοντας με το στενό 1-0 και δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε, ότι θα μπορούσε να έφευγε ακόμα και με την ισοπαλία, αν ο Ζένγκα δεν έδειχνε την κλάση του σε δυο φάσεις σε σουτ του Κρισμάρεβιτς.
Όλοι οι ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα, ανεξαιρέτως, πραγματοποίησαν εξαιρετική εμφάνιση, όμως ο κορυφαίος του γηπέδου την ημέρα εκείνη, δεν ήταν άλλος από τον διεθνή αμυντικό μας Μάριο Χαραλάμπους.
Ο «Στρατηγός» Φέρνερ ανάθεσε στον Μάριο Χαραλάμπους την δύσκολη αποστολή να εξουδετερώσει τον μεγάλο Ουρουγουανό επιθετικό, Ρούπεν Σόουσα, πρώτο σκόρερ της Ίντερ για δύο συνεχόμενους περιόδους, και ένα ποδοσφαιριστή τρομερά εκρηκτικό, ευέλικτο, με χαμηλό κέντρο βάρους, εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και με φοβερό αριστερό πόδι!
Κι όμως ο Μάριος, πειθαρχημένος και συγκεντρωμένος στο μέγιστο βαθμό, με τρομερές φυσικές και ψυχικές δυνάμεις, ήταν πανταχού παρών, δεν άφησε τον Σόουσα να πάρει ανάσα κερδίζοντας κατά κράτος όλες σχεδόν τις προσωπικές μονομαχίες, «βιδώνοντας» στην κυριολεξία τον μεγάλο αντίπαλο του που έδειχνε να τα έχει χαμένα!
Αυτή ήταν, χωρίς αμφιβολία, η καλύτερη εμφάνιση στην καριέρα του Μάριου Χαραλάμπους με τη φανέλα του Θρύλου, αναγκάζοντας τους Ιταλούς δημοσιογράφους να υποκλιθούν στο ταλέντο του και να τρέχουν, μετά το τέλος του αγώνα, ξωπίσω του για δηλώσεις, με κάποιους μάλιστα εξ αυτών να μην πιστεύουν με τίποτα ότι ήταν γηγενής ποδοσφαιριστή.
