ΚΟΥΣ ΚΟΥΣ

Κι όμως Απόλλων είμαι πάλι!

Το σκεφτόμαστε, το ξανασκεφτόμαστε, προσπαθούμε να το χωνέψουμε, συζητούμε τι έφταιξε, προσπαθούμε να απαλύνουμε τον πόνο από το χθεσινό στραπάτσο αλλά μάταια. Μόλις μια μέρα πέρασε και δεν ξεθωριάζει αυτή η ήττα τόσο νωρίς. Οι περισσότεροι σήμερα «μιλούσαν με τα μάτια», έβλεπες μέσα στα μάτια όλων την απορία, πως χάθηκε αυτή η νίκη και ήρθε αυτή η ήττα.

Παρόλα αυτά, πάλι ξυπνήσαμε και είμαστε Απόλλων, πάλι νοιαζόμαστε γι αυτήν την ομάδα και πάλι η καρδιά μας θα κτυπά για τον Θρύλο μας, όσα και να δουν τα μάτια μας, όσα κι αν νιώσει η καρδιά μας. Πρέπει να ανέβουμε, όσο δύσκολο και να είναι για να ανεβάσουμε όλους στην ομάδα για να μην τα χαθούν όλα.

Την Τετάρτη έχουμε αγώνα, επαναληπτικό Κυπέλλου και επιβάλλεται να ανασυγκροτηθούμε και να ανεβάσουμε και όποιους από την ομάδα θέλουν τη βοήθεια μας.

Ξέρετε γιατί; Γιατί Απόλλωνας είναι ο κόσμος του και η ιστορία του. Ας ξεκινήσουμε να «παίρνουμε τα πάνω μας», γιατί αυτή η ιδέα που είναι στη ψυχή μας, «όσο μας πληγώνει, τόσο μας πωρώνει»

To Top