Εδώ και πολύ καιρό αναρωτιόμαστε, αν τα είδαμε όλα από την ομάδα που αγαπάμε και κτυπάει η καρδιά μας γι αυτήν. Εκεί που πάει καλά και σου δίνει την εντύπωση ότι ανεβαίνει και πάει να κάνει το βήμα παραπάνω, επιστρέφει στα ίδια και χειρότερα. Εκεί που πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, γίνεται αυτό το κάτι και να τα πάλι, όλα τούμπα.
Πόσες ευκαιρίες να μετρήσουμε εδώ και τρία χρόνια, χάσαμε το μέτρημα. Πάμε να βρούμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια μετά από ένα στραπάτσο και ξαναπέφτουμε στα ίδια. Αυτό το ανεβοκατέβασμα της ψυχολογίας μας, είναι οδυνηρό και μας πληγώνει πολύ.
Έτσι έγινε και σήμερα, όλα ήταν μια χαρά, από το μυαλό περνούσαν οι στιγμές της επιστροφής που θα ζούσαμε με τη μεγάλη νίκη, η ευφορία της εβδομάδας που θα μας έκανε να ξεχάσουμε φουρτούνες και δυσκολίες της καθημερινότητας και όλα αυτά «τινάχθηκαν στον αέρα».
Δεν είναι μια απλή ήττα, δεν είναι λύπη και βάσανο που θα περάσει με μια δυο νίκες, αλλά είναι ένα «Βατερλώ» που μακάρι ο χρόνος να το «ξεθωριάσει» γιατί σήμερα πληγωθήκαμε αφάνταστα, θα τολμήσω να πω, «ξενερώσαμε»!
Ας αναλάβουν άπαντες τις ευθύνες τους, ποδοσφαιριστές, προπονητής και διοίκηση γιατί χαθήκαμε στου δρόμου τα μισά!
