Θρυλική μορφή, ποδοσφαιριστής εμβέλειας και από τους πιο ταλαντούχους που φόρεσαν ποτέ την «κυανόλευκη» φανέλα!
Κατάκτησε με την ομάδα μας τους δύο πρώτους τίτλους Κυπέλλου στην ιστορία της αγωνιζόμενος ως βασικός, ενώ η κλάση του ξεπέρασε τα κυπριακά ποδοσφαιρικά σύνορα μιας και αγωνίστηκε και στον Εθνικό Πειραιώς, στην Χαλκίδα αλλά και στον Ατρόμητο στις αρχές της δεκαετίας του 70′.
Ο Δήμος Καβάζης, ο αριστερός μπακ που δίδαξε ποδόσφαιρο μιας και ήταν ίσως ο πρώτος ποδοσφαιριστής εκείνης της εποχής που μεταμορφωνόταν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα σε φουλ-μπακ. Κατέχει και μάλιστα δικαιωματικά μα θέση στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα!
Το www.apollon365.news εντόπισε τον σπουδαίο παλαίμαχο αριστερό μπακ και μαζί του είχε μια ενδιαφέρουσα «κυανόλευκη» συνομιλία!
Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ασγάτα μέχρι τα δώδεκα μου που τέλειωσα το δημοτικό και μετά ήρθα στην Λεμεσό».
Πως ξεκινήσατε στον Απόλλωνα;
Όταν πήγα Γυμνάσιο ο αείμνηστος πατέρας μου ο οποίος ήταν άνθρωπος μορφωμένος και ενεργό μέλος της ΕΟΚΑ τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και ήταν στα κρατητήρια. Τότε έδωσε εντολή να πάω στο καλύτερο Γυμνάσιο που τότε ήταν το Παγκύπριο και εγώ έκλαιγα γιατί όλοι φίλοι μου πήγαιναν στο Λανίτειο και εμένα με έστειλαν Λευκωσία όπου έκανα τις πρώτες τρείς τάξεις μέχρι το 1960 που απελευθερώθηκε η Κύπρος. Βγήκε και ο πατέρας μου από τα κρατητήρια απαίτησα και ήρθα στο Λανίτειο στην Λεμεσό, Θυμάμαι μου άρεσε ο ΑΠΟΕΛ αλλά οι φίλοι μου στο σχολείο ήταν όλοι Απολλωνίστες και έγινα και εγώ Απολλωνίστας. Όταν παίζαμε μπάλα στο σχολείο τους κέρδιζα όλους μόνος μου (γέλια) και θυμάμαι ότι ήμουν πολύ γυμνασμένος αφού από το πρωί μέχρι το βράδυ μου άρεσε να γυμνάζομαι. Μου έλεγαν οι φίλοι μου «γιατί δεν πάς στον Απόλλωνα»; Και πήγα στην ομάδα με τους φίλους μου είχε περίπου 150 παίκτες θυμάμαι τέλειωσε η πρώτη ομάδα μετά η δεύτερη και μετά μείναμε εμείς οι μικροί που δεν μας ήξερε κανένας μας χώρισαν σε ομάδες για να μας δοκιμάσουν! Ήμουν τότε 16 με 17 χρονών, προπονητής ήταν ο Πάνας γυρίζει και μου λέει «Εσύ τι παίζεις»; Και του απαντώ «Έξω αριστερά». Θα παίξεις αριστερό μπάκ μου λέει. Ξεκινήσαμε και όταν με είδε ότι έκανα τις επελάσεις μου ήμουν γυμνασμένος μου λέει εκ νέου «Μα από πού ήρθες εσύ»; Την επόμενη Κυριακή παίζαμε με την Ομόνοια και με έβαλε με την εφηβική ομάδα και τους κερδίσαμε 3-1 και θυμάμαι ενθουσιάστηκαν και οι φίλαθλοι μας με την απόδοση μου. Στην συνέχεια πάω την τρίτη προπόνηση και μου ανέφερε ο προπονητής κάτι αλλά χωρίς να θέλει να το πώς σε κανένα! Την Κυριακή θα έπαιζα με την αντρική ομάδα και θα έπρεπε προετοιμαστώ ψυχολογικά γιατί θα μαρκάρα τον Ζάγκυλο της Ανόρθωσης! «Θα τον σβήσεις ρε» μου έλεγε και μου ξαναέλεγε ο Πανάς. Χάσαμε με 2-3 κόντρα σε μια σπουδαία ομάδα με τεραστία ονόματα όμως με την απόδοση μου απέδειξα σε όλους ότι μπορούσα να προσφέρω από νωρίς στη μεγάλη ομάδα».
Σε ποιά θέση αγωνιζόσασταν όταν ξεκίνησατε το ποδόσφαιρο;
«Ξεκίνησα αριστερό μπάκ και έμεινα σε αυτή την θέση μέχρι το τέλος της καριέρας μου».
Ποιός αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευε;
«Ο Δρόσος Καλοθέου της Ομόνοιας ήταν πολύ καλός τριμπλαδόρος και πολύ καλός παίκτης».
Ποιό ματς θα σας μείνει αξέχαστο;
«Ο τελικός που κατακτήσαμε το πρώτο τρόπαιο στην ιστορία μας κερδίζοντας μέσα στο ΓΣΠ την Σαλαμίνα που εκείνο τον καιρό είχε σπουδαία ομάδα αλλά εμείς κάναμε μια εξαιρετική εμφάνιση με εκπληκτικό ποδόσφαιρο και θυμάμαι την υποδοχή που μας έκαναν οι οπαδοί μας στην Λεμεσό. Εκεί ήταν η αφετηρία για να γίνει ο Απόλλωνας μεγάλη ομάδα, το πριμ που πήραμε ήταν πέντε λίρες και στον επόμενο τελικό με την Αλκή πήραμε 15 λίρες».
Ποιό θεωρείτε ότι ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που είχατε όταν αγωνιζόσασταν;
«Πλεονέκτημα που είχα είναι ότι αγαπούσα πολύ το ποδόσφαιρο. Στην προπόνηση ήμουν ο παίκτης που δημιουργούσα. Ήμουν από τους πρώτους μπακ που του άρεσε να αμύνεται αλλά και επιτίθεται. Μειονέκτημα μου ήταν ότι δεν είχα καλό δεξί πόδι».
Με ποιό αντίπαλο ποδοσφαιριστή θα θέλατε να ήσασταν συμπαίκτης;
«Με τον Στυλανού του ΑΠΟΕΛ. Σπουδαίος επιθετικός με φοβερά προσόντα».
Ποιά ήταν η καλύτερη και ποιά η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας;
«Οι δύο τελικοί που κατακτήσαμε τα δύο τρόπαια και το ότι καθιερώθηκε ο Απόλλωνας στις μεγάλες ομάδες της Κύπρου και η χειρότερη ήταν ο πρώτος τελικός όπου χάσαμε από την Ομόνοια με 5-1».
Υπήρξε στιγμή που να μετανιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
«Ποτέ μου αφού είναι η αγάπη μου κα μάλιστα μετά το ποδόσφαιρο ήθελα να γίνω προπονητής κάτι που έκανα αλλά δυστυχώς τα κυκλώματα και τα κατεστημένα δεν με άφησαν».
Παρακολουθείτε τον Απόλλωνα;
«Βεβαίως παρακολουθώ και στενοχωριέμαι πολύ όταν χάνει ομάδα μας».
Πως σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο;
«Εμείς ο παλιοί παίκτες το μόνο που κερδίσαμε είναι την αγάπη του κόσμου. Μας λατρεύει ο κόσμος αφού τα παλιά χρόνια ήμασταν όλοι φίλοι μετά τα ματς πηγαίναμε σινεμά τρώγαμε τα σουβλάκια μας περνούσαμε πολύ ωραία».
Ποιό είναι το χόμπι σας;
«Το Ποδόσφαιρο και μόνο το ποδόσφαιρο».
Θα θέλατε να συγκρίνετε το ποδόσφαιρο της εποχής σας με το σημερινό;
«Δεν συγκρίνεται όταν σου πω πώς προπονούμασταν δεν θα με πιστεύεις»
Ποιόν ποδοσφαιριστή θαυμάζατε όταν ήσασταν μικρός;
«Τον Πελέ…»
Πόσους τίτλους πανηγυρίσατε με τον Απόλλωνα;
«Τα δύο πρώτα κύπελλα..»
Πότε σταματήσατε το ποδόσφαιρο και γιατί;
«Σταμάτησα το 1977 στα 31 μου γιατί πήγα στην Νότιο Αφρική…»
Θα ήθελα την άποψη σας για την κάρτα οπαδού;
«Έγινε μεγάλος ντόρος για το τίποτε αφού υπάρχει το πρόβλημα του χουλιγκανισμού τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτα και είπε ένας υπουργός τώρα να κάνουν κάρτα οπαδού. Εγώ δεν πιστεύω ότι θα ωφελήσει»
Ποιά η άποψη σας που δεν αγωνίζονται αρκετοί κύπριοι παίκτες ;
«Αυτό το πράγμα δεν μου αρέσει και θα ‘έπρεπε να κάνουν κάποια συμφωνία οι πρόεδροι όλων των Σωματείων που να λέει ότι από το ρόστερ των ομάδων μας οι 15 να είναι γηγενείς».
Ποιό μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους οπαδούς του Απόλλωνα ;
«Ο κόσμος πρέπει να είναι πάντα κοντά στην ομάδα και όχι μόνο όταν κερδίζουμε διότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που έχει και νίκες και ήττες και ισοπαλίες. Σε ένα ποδοσφαιρικό μαραθώνιο μια ομάδα θα πάρει το πρωτάθλημα. Εμείς πρέπει να στηρίζουμε τη διοίκηση που έχει καταφέρει να νοικοκυρέψει την ομάδα και με ενότητα μπορούμε να κάνουμε και πάλι τον Απόλλωνα μας μια διαχρονική δύναμη».
Ειπώθηκαν και αυτά:
-Είμαι ίσως ο μόνος ποδοσφαιριστής που αγωνιστικά από την εφηβική στην αντρική ομάδα χωρίς να με ξέρει κανείς το όνομα μου. Όλα συνέβησαν τόσο ξαφνικά που όταν μπήκα στο γήπεδο για να αγωνιστώ κόντρα στην Ανόρθωση όλοι έψαχναν να μάθουν το όνομα μου!
-Τον Φεβρουάριο του 1975 ήμουν στην Ελλάδα όπου έκανα καριέρα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ήρθα όμως για να παίξω στα άτυπα εγκαίνια του Τσιρείου σταδίου στο πρώτο τηλεοπτικό παιχνίδι στη Λεμεσό. Η αναμέτρηση ήταν μεταξύ Απόλλων και ΑΕΛ και έφθασα στη Κύπρο ατμοπλοϊκός μιας και το αεροδρόμιο της Λευκωσίας δεν υπήρχε πια λόγω της τουρκικής εισβολής.
-Πήραμε το Κύπελλο το 1986 και ο ΑΠΟΕΛ το πρωτάθλημα και παίζαμε μαζί για την ασπίδα! Τότε ήμουν υπηρεσιακός προπονητής του Απόλλωνα και θυμάμαι φέραμε στην ομάδα μας τον Μπαρζόφ απο τον Πανιώνιο και τον Αγιομαμίτη από τον ΌΦΗ. Στο α’ ημίχρονο χάναμε με 4-0 παρόλο που είμαστε καλύτεροι στο γήπεδο, ο ΑΠΟΕΛ ότι έκανε του έβγαινε και εγώ έβλεπα τους αντίπαλους παίκτες ότι δεν είχαν καθόλου φυσική κατάσταση! Όταν έληξε το ημίχρονο ο κόσμος με έβριζε εμένα τους παίκτες μου τότε πήγαμε στα αποδυτήρια καθίσαμε και λέω στους παίκτες «ξυπνάτε ρε ξεχάστε το α’ μέρος θα μπούμε μέσα και θα τους κερδίσουμε». Μπήκε η ομάδα μέσα και έβαλε πέντε τέρματα! Μέχρι το 90′ ήμασταν αγκαλιά μια την πιο επική ανατροπή της ιστορίας και θυμάμαι το πέμπτο γκολ του ΑΠΟΕΛ ήταν φάουλ πάνω στον τερματοφύλακα μας αλλά ο διατρητής Χατζηστεφάνου δεν έδωσε τίποτα. Μετά πήγαμε στην παράταση και χάσαμε 6-5.
Θερμότατες ευχαριστίες στον αγνό υποστηρικτή της ομάδας μας Πανίκο Κυριάκου για τον εντοπισμό του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή, την βοήθεια του στην συνέντευξη, αλλά και την συλλογή σπάνιου φωτογραφικού υλικού.
{loadposition belowcontent}
