Το www.apollon365.com επικοινώνησε με τον πρωταγωνιστή της φάσης του πέναλτι και παλαίμαχο άσο της ομάδας μας, Βάλτερ Βέβη, που μέσα από μια σύντομη συνομιλία που είχαμε μαζί του, μας θύμισε τον μεγάλο τελικό του 1982 και όχι μόνο.
Βάλτερ, ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τον τελικό του 1982;
«Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν το ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων αφού βρέθηκαν στο γήπεδο περίπου 30,000 φίλαθλοι, πράγμα πρωτοφανές και πρωτόγνωρο για τα κυπριακά ποδοσφαιρικά δεδομένα της τότε εποχής. Θυμάμαι τις δύο κερκίδες ασφυκτικά γεμάτες και μια ατμόσφαιρα φανταστική».
Αγωνιστικά πως βίωσες το παιγνίδι;
«Αγωνιστικά θα πρέπει να πούμε ότι το έργο μας ήταν πολύ δύσκολο αφού η Ομόνοια την περίοδο εκείνη ήταν μια ακτύπητη και πανίσχυρη ομάδα που αποτελούσε τον κορμό της εθνικής μας ομάδας ενώ η δική μας ομάδα ήταν η ανερχόμενη δύναμη του κυπριακού ποδοσφαίρου με νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που διψούσαν για διάκριση που υστερούσε όμως σε εμπειρία τέτοιων μεγάλων παιγνιδιών».
Μπήκαμε όμως στον αγώνα νωθρά και θα έλεγα κάπως φοβισμένα.
«Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε δύσκολες στιγμές στο α’ ημίχρονο αφού η Ομόνοια μπήκε με άλλο αέρα λόγω της τριβής της που είχε με τις συνεχόμενες πρωταγωνιστικές πορείες. Στις αρχές του β’ ημιχρόνου, όμως, και εκεί που ισορροπήσαμε το παιγνίδι και αρχίσαμε να ξεθαρρεύουμε ήρθε το πέναλτι «φάντασμα» του διαιτητή Αυξεντίου, το οποίο ήταν και καθαρά εκτός περιοχής, το οποίο μας αποσυντόνισε».
Και στην εκπνοή του αγώνα κερδίζουμε πέναλτι σε ανατροπή του Πέτρου Θεοφάνους;
«Κερδίσαμε πέναλτι στην τελευταία ακριβώς φάση του αγώνα το οποίο ήταν πεντακάθαρο και δεν υπήρξαν καθόλου διαμαρτυρίες από τους ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας».
Υπήρχε οδηγία από τον προπονητή αν κερδιζόταν πέναλτι στον τελικό ποιος ποδοσφαιριστής θα το εκτελούσε;
«Ναι, υπήρχε οδηγία από τον προπονητή σε περίπτωση που κερδίζαμε πέναλτι να το εκτελούσε ο Γιαννάκης Ιωάννου ως πρώτη επιλογή ή εγώ ανάλογα με το ποιος βρισκόταν σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Γύρισα πάνω στον Γιαννάκη και βλέποντας τον ανέκφραστο και διστακτικό χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τη μπάλα και την έστησα στην άσπρη βούλα!»
Περίγραψε μας τα συναισθήματα σου πριν αλλά και μετά την εκτέλεση του πέναλτι;
«Όσοι έπαιξαν ποδόσφαιρο θα σου επιβεβαιώσουν ότι ο ποδοσφαιριστής που αναλαμβάνει την ευθύνη εκτέλεσης πέναλτι σε ένα τέτοιο κρίσιμο σημείο, απομονώνεται σε ένα δικό του κόσμο αδιαφορώντας το τι γίνεται γύρω του και επικεντρώνεται αποκλειστικά στο πως θα φέρει εις πέρας την αποστολή του.Έτσι κι εγώ με το που έστησα την μπάλα είχα ήδη αποφασίσει τον τρόπο που θα εκτελούσα το πέναλτι και την γωνιά που θα έστελλα την μπάλα. Θυμάμαι έντονα ότι πριν την εκτέλεση επικρατούσε μια απόλυτη νεκρική σιγή και απόλυτη βουβαμάρα στις κερκίδες. Εκτέλεσα το πέναλτι συρτά στα αριστερά του τερματοφύλακα και παρά το γεγονός ότι δεν ήταν τόσο γωνιακό, και ο τερματοφύλακας Πραξιτέλους έπεσε προς την πορεία της μπάλας, λόγω της δύναμης που είχα βάλει στην μπάλα δεν κατάφερε να το αποκρούσει και έτσι ισοφαρίσαμε σε 1-1.Τα συναισθήματα μου μόλις είδα τη μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Ανεπανάληπτες στιγμές που αν δεν τις βιώσεις δεν μπορείς να τις περιγράψεις. Πραγματικά απίστευτες και μοναδικές στιγμές που όσα χρόνια κι αν περάσουν μένουν χαραγμένα στην μνήμη».
Μετά την ανατροπή και το 2-1 πίστεψες ότι το κύπελλο θα βαφόταν γαλανόλευκο;
«Ήμουν σίγουρος, όχι μόνο εγώ, αλλά και όλοι οι συμπαίκτες ότι πλέον το κύπελλο ήταν δικό μας αφού είχαμε και την ψυχολογία πια με το μέρος μας αλλά δυστυχώς μια ολιγωρία μας στοίχησε την ισοφάριση. Όμως, ακόμα και μετά το 2-2 είχαμε στην εκπνοή της παράτασης ξανά την μεγάλη ευκαιρία με τον Λαμπή αλλά ο τερματοφύλακας της Ομόνοια ενήργησε σωτήρια».
