Από τους ποδοσφαιριστές που κράτησαν το λάβαρο της ομάδας μας ψηλά στα «πέτρινα» εκείνα χρόνια της δεκαετίας του 70. Σπουδαίος γκολτζής ο Μάριος Γεωργίου, συγκαταλέγεται στους κορυφαίους γηγενείς επιθετικούς που αγωνίστηκαν στην ομάδα μας. Πρώτος σκόρερ του Θρύλου τις περιόδους 74-75, 78-79 και 78-80 ήταν το «αστέρι» της ομάδας σε εκείνη την βασανιστική δεκαετία και βοήθησε τα μέγιστα για να μπορέσει ο Θρύλος να ξεπεράσει την αγωνιστική κρίση και να ορθοποδήσει με την αυγή της επόμενης δεκαετίας.
Το https://apollon365.news εντόπισε τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και μαζί του είχε μια ενδιαφέρουσα «κυανόλευκη» συνομιλία.
Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Λεμεσό στην ενορία A.Ιωάννη»
Πως ξεκινήσατε στον Απόλλωνα;
«Ήταν το 1973 όπου στα 16 μου έπαιζα ποδόσφαιρο στις αλάνες τις γειτονιάς μου με τον μακαρίτη Αντώνη Μορφίτη. Μέσω αυτού γνώρισα τον Άννινο Σοφρωνίου ο οποίος με παροτρύνε να δοκιμάσω την τύχη μου σε ομάδα και έτσι στην συνέχεια υπέγραψα συμβόλαιο στον Απόλλωνα».
Ποιό ηταν το πρώτο παιχνίδι που αγωνηστίκατε στην ομάδα;
«Πρώτο επίσημο παιχνίδι ήταν στα 17 μου με τον Άρη στο Γ.Σ.Ο. Μάλιστα σκόραρα και το πρώτο μου γκολ, αλλά δυστυχώς στο τέλος χάσαμε 2-1».
Σε ποιά θέση αγωνιζόσασταν;
«Πάντα στην θέση του σέντερ φόρ…».
Ποιό ήταν το καλύτερο γκόλ που σημειώσατε στην καριέρα σας;
«Ήταν με την ΑΕΛ στο Τσίρειο και κερδίσαμε με δικό μου γκόλ 1-0! Θυμάμαι ο Ερμογένους έβγαλε σέντρα και με εντυπωσιακή κεφαλιά ψαράκι σημείωσα το νικητήριο γκολ».
Ποιός αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευε περισσότερο;
«Αυτός που με δυσκόλευε θα έλεγα ήταν ο Κώτσιος Κωνσταντίνου της Ανόρθωσης».
Ποιό μάτς θα σας μείνει αξέχαστο;
«Αξέχαστο ήταν ένα παιχνίδι με την Ομόνοια το 1975 στο Γ.Σ.Ο. όπου κερδίσαμε 2-1 και σημείωσα και τα 2 γκολ».
Ποιό θεωρείται οτι ήταν το μεγαλύτερο σας πλεονέκτημα αλλά και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που είχατε όταν αγωνιζόσασταν;
«Πλεονέκτημα μου ήταν ότι είχα καλό timing και «μυριζόμουν» την φάση εύκολα και μειονέκτημα μου είναι ότι εκτός περιοχής δεν ήμουν καθόλου επικίνδυνος».
Με ποιό αντίπαλο ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή θα θέλατε να είσασταν συμπαίκτης;
«Με τον Λοίζο Μαυρουδή. ήταν σπουδαίος παίκτης».
Ποιά ήταν η καλύτερη και ποιά η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας;
Καλύτερη και χειρότερη στιγμή για μένα ήταν το 1982 στο Τσίρειο κι ο μεγάλος τελικός με την Ομόνοια στο αξέχαστο 2-2. Χειρότερη ο επαναληπτικός στο Μακάρειο όπου χάσαμε με 4-1».
Υπήρξε στιγμή που να μετανοιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
«Ποτέ μου αφού πάντα αγαπούσα και αγαπώ το ποδόσφαιρο».
Παρακολουθείτε τον Απόλλωνα;
«Φυσικά στο Τσίρειο παρακολουθώ όλα τα παιχνίδια, τα εκτός τα βλέπω από την τηλεόραση».
Πως σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο;
«Αυτό είναι το μοναδικό κέρδος που έχω απο το ποδόσφαιρο, η αγάπη του κόσμου προς το άτομο μου απο φίλους και απο αντίπαλους».
Πιστεύετε τον καιρο που παίζατε ποδόσφαιρο οι ομαδες της Λευκωσίας είχαν την εύνοια απο την διαιτησία;
«Πάντοτε υπήρχε αυτή η εύνοια στις ομάδες της πρωτεύουσας».
Ποιό είναι το χόμπι σας;
«Χόμπι μου είναι το περπάτημα…»
Θα θέλατε να συγκρίνετε το ποδόσφαιρο της τότε εποχής με το σημερινό;
«Σίγουρα δεν συγκρίνεται! Αλλά στοιχεία τότε (πολλή ταλέντο) άλλα τώρα (δύναμη, ταχύτητα)
Το κυπριακό ποδόσφαιρο έκανε πρόοδο;
«Σίγουρα έκανε βήματα προόδου αλλά πρέπει να ξεκηνίσουν οι ομάδες να χρησιμοποιούν περισσότερους Κύπριους ποδοσφαιριστές»
Ποιός ήταν ο κορυφαίος ξένος και κύπριος ποδοσφαιριστής που είδαν τα μάτια σας;
«Ξένος για μένα είναι ο Μπαρζόφ και Κύπριος ο μεγάλος Πανίκος Κρυστάλλης».
Ποιόν ποδοσφαιριστή θαυμάζατε οταν ήσασταν μικρός ;
«Θαύμαζα τον Κωστάκη Βασιλειάδη, σπουδαίος παίκτης στην θέση που έπαιζε..»
Πότε σταματήσατε το ποδόσφαιρο και γιατί;
«Θυμάμαι το 1981 έσπασα το πόδι μου και όταν ανάρρωσα έπαιξα ακόμη 2 χρόνια και επειδή δέν επανήλθα στα επίπεδα που επιθυμούσα σταμάτησα το 1983»
Η άποψη σας για την κάρτα οπαδού;
«Νομίζω είναι λάθος αφου μπορεί κάποιος να θέλει να παρακολουθήσει μόνο ένα παιχνίδι γιατί να τον δυσκολεύουμε…»
Ποιός είναι ο κορυφαίος προπονητής για σας που πέρασε από το ποδόσφαιρο μας;
«Από τους Κύπριους θα έλεγα τον αείμνηστο Πανίκκο Ιακώβου ο οποίος ήταν και πολύ καλός άνθρωπος και απο τους ξένους τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και φυσικά ο Ντιτλ Φέρνερ».
Ποιά η άποψη σας που δεν αγωνίζονται αρκετοί Κύπριοι παίκτες;
«Διαφωνώ κάθετα αλλά θα έλεγα τα τελευταία δυο χρόνια μόνο η ομάδα μας είναι η μόνη που δίνει ευκαιρείες αφου βλέπουμε παίκτες να αγωνίζονται στην Α’ ομάδα και αυτό με κάνει να χαίρομαι ιδιαίτερα».
Θα θέλατε να σχολιάσετε το θεμα γηπέδου στην Λεμεσό;
«Η πρώτη πόλη που απέκτησε γήπεδο ήταν η Λεμεσός με την δωρεά του Τσίρου το 1974 και απο τότε στην Λευκωσία δημιουργήθηκαν 2 γήπεδα και η Λεμεσός έμεινε με το Τσίρειο! Αυτό τα λέει όλα! Η πολιτεία χρωστά ένα γήπεδο στην Λεμεσό»
Ποιό μήνυμα θέλετε να στείλετε;
«Θέλω να τους πώ ότι ο Απόλλωνας είναι μια ιδέα η οποία γεννήθηκε σε μιά δύσκολη εποχή για την ιστορία της Κύπρου το 1954 ιδρήθηκε για να εξυπηρετήση ένα σκοπό τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και εμείς που παραλαμβάνομαι την σκυτάλη αλλά και οι άλλοι που θα αναλάβουν στο μέλλον πρέπει να έχουν πάντα στο μυαλό τους την ιδέα που λέγεται Απόλλωνας».
*Θερμότατες ευχαριστίες στον αγνό υποστηρικτή της ομάδας μας Πανίκο Κυριάκου για τον εντοπισμό του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή, την βοήθεια του στην συνέντευξη, αλλά και την συλλογή σπάνιου φωτογραφικού υλικού.
