Συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας μας, έδωσε ο Πολωνός παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ομάδας μας Ευγένιος Πτακ, ο οποίος και τιμήθηκε στο πρόσφατο παιχνίδι με τη Νέα Σαλαμίνα για την προσφορά του στον Απόλλωνα μας.
Διαβάστε αναλυτικά:
Ο Eugeniusz Ptak τιμήθηκε από τον Απόλλωνα πριν τον αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα για την προσφορά του στην ομάδα μας την τριετία 1989-1992. Φανερά συγκινημένος ο Πολωνός παλαίμαχος μας μίλησε για την βράβευσή του, θυμήθηκε τις πιο «δυνατές» στιγμές του στη Λεμεσό και τον τελευταίο αγώνα που έδωσε με τη φανέλα του Απόλλωνα που συνέπεσε με την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Ήρθε στη Κύπρο το 1989 λόγω του Jerzy Engel ο οποίος ήταν προπονητής της ομάδας μας εκείνη τη περίοδο, αυτός τον γνώριζε και γι αυτό τον έφερε. Αγωνιζόταν στο δεξί άκρο της μεσοεπιθετικής γραμμής και αποτέλεσε έναν εκ των κορυφαίων ξένων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκε ποτέ στην ομάδα μας.
Ήταν ο 12ος ξένος που μεταγράφηκε στον Απόλλωνα και έμεινε μέχρι το 1992 πανηγυρίζοντας ένα πρωτάθλημα, που ήταν και το πρώτο του συλλόγου και ένα κύπελλο, το τέταρτο τότε.
Παρά το μεγάλο διάστημα που μεσολάβησε, από τότε μέχρι σήμερα, ο ίδιος δήλωσε στο www.apollon.com.cy πως ο Απόλλωνας βρίσκεται στη καρδιά του και πως νιώθει τον σύλλογο ως οικογένειά του. Θυμάται το γκολ του στον τελικό Κυπέλλου με την Ομόνοια το 1992 και περιγράφει τα συναισθήματά του από εκείνη τη βραδιά:
«Δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να λυπηθώ. Γνώριζα πως ήταν ο τελευταίος μου αγώνας και είχα δεθεί με την ομάδα, δεν ήθελα να φύγω. Ήξερα ότι στην εξέδρα ήταν ο αντικαταστάτης μου».
Στη συνέχεια μας εκμυστηρεύτηκε κάτι που δεν είχε πει ποτέ σε κανένα:
«Το βράδυ της κατάκτησης του κυπέλλου ήμασταν καλεσμένοι σε μία ταβέρνα για να γιορτάσουμε το γεγονός και εγώ δεν ήθελα να πάω λόγω αυτής της κατάστασης. Ήμουν μπερδεμένος μέσα μου και δεν ήξερα αν έπρεπε να πάω, ένιωθα άβολα, εν τέλει με έπεισε η γυναίκα ότι θα έπρεπε να ήμουν παρών σε αυτή τη γιορτή και ευτυχώς με έπεισε»…ανέφερε χαμογελώντας.
Ο ίδιος χαρακτήρισε ως ομορφότερο γκολ αυτό που πέτυχε απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Ως σημαντικότερο βέβαια έχρισε το τέρμα που πέτυχε στον τελικό του 1992 όπου ο σύλλογος κατέκτησε το κύπελλο και ήταν ο τελευταίος του αγώνας με την κυανόλευκη φανέλα.
Με αφορμή αυτή την ανάμνηση ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής μας αποκάλυψε ότι στεναχωρήθηκε που έφυγε από την ομάδα μας, αφού έχασε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Άνφιλντ, όπου λίγους μήνες αργότερα η ομάδα μας αναμετρήθηκε με την Λίβερπουλ για το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Ο Πολωνός μέσος φορούσε τη φανέλα με τον αριθμό 7 και μετά τον Απόλλωνα, συνέχισε την καριέρα του στη Νέα Σαλαμίνα που συμπωματικά ήταν η ομάδα στην οποία πέτυχε τα περισσότερα γκολ στο πρωτάθλημα αφού σκόραρε πέντε φορές εναντίον της.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη χώρα του και στην ομάδα όπου αναδείχθηκε, την Zagłębie Lubin, ενώ από το 1995 μέχρι το 2007 αγωνίστηκε σε μικρότερες κατηγορίες στη Γερμανία.
Ο μυστακοφόρος ποδοσφαιριστής έθεσε τέλος στην καριέρα του σε ηλικία 50 ετών!
Αφήσαμε την βράβευσή του ως επίλογο για να μας εκφράσει τα συναισθήματα του:
«Στην αρχή ξαφνιάστηκα που με ενημέρωσαν ότι θα με τιμήσουν, και ένιωσα ικανοποίηση που εκτιμήθηκαν όσα προσέφερα στην ομάδα του Απόλλωνα. Αναρωτιόμουν μάλιστα αν θα με θυμόταν ο κόσμος, επειδή πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και ευτυχώς με αναγνώρισαν. Όταν μπήκα στο γήπεδο για να μου παραδώσουν την πλακέτα ένιωσα όπως το παιδί, η καρδιά μου κτυπούσε πολύ δυνατά και ήμουν ενθουσιασμένος. Λαμβάνω μέχρι και σήμερα την αγάπη και την εκτίμησή του κόσμου. Να είναι σίγουροι ότι είναι αμοιβαία τα αισθήματα».
Καταλήγοντας ο 57χρονος παλαίμαχος μας ανέφερε χαριτολογώντας ότι θα προτιμούσε να βγει από την φυσούνα την οποία βγαίνουν οι ποδοσφαιριστές για να νιώσει και πάλι το συναίσθημα.
Αυτή η αγάπη και ο σεβασμός των δύο πλευρών γεννήθηκε το 1989 και δεν θα πάψει να υφίσταται ποτέ.
Ευγένιε σ’ ευχαριστούμε γιατί τίμησες την ένδοξη φανέλα του Απόλλωνα Λεμεσού!
