Μία ομάδα γαλουχείται και «χτίζει» χαρακτήρα μέσα από τις νίκες, ειδικά όταν κουβαλά μεγάλο ψυχικό βάρος από τα πολλά χρόνια μακριά από την κατάκτηση τίτλων πρωταθλήματος και ειδικότερα όταν αυτή η ομάδα, και στην προκειμένη περίπτωση ο Απόλλωνας, δεν είχε καταφέρει, μέχρι τότε, να πανηγυρίσει κανένα πρωτάθλημα παρά μόνο μετρούσε κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες κατάκτησης του.
Ο Απόλλωνας της περιόδου 1990/91, ήταν μια νεανική ομάδα με τεράστιο ταλέντο και δίψα για διάκριση που έπρεπε πρωτίστως να διαχειριστεί την αρνητική ψυχολογία των «πέτρινων» χρόνων και αυτό που χρειαζόταν απαραίτητα ήταν μια νίκη στην πρεμιέρα για να αποκτήσει καλή ψυχολογία και να κτίσει πάνω σε αυτήν.
Η πρεμιέρα του πρωταθλήματος, με αντίπαλο την Νέα Σαλαμίνα εκτός έδρας, η οποία αποτελούσε από ανέκαθεν ένα δύσκολο αντίπαλο, φάνταζε ως ιδανική ευκαιρία και η ομάδα του Ντίτελμ Φέρνερ δεν την άφησε να πάει χαμένη, έστω και αν ζορίστηκε πολύ περισσότερο απ’ όσο φανερώνει το τελικό 3-1.
Χρειάστηκε το εκπληκτικό γκολ του Εβγένιο Πτακ αλλά και η εκτελεστική δεινότητα του Σουάτ Πεσίρεβιτς για να πάρουμε προβάδισμα δύο τερμάτων και να τεθούν τα θεμέλια της πρώτης νίκης όταν όμως η Νέα Σαλαμίνα μείωσε σε 2-1 ο Πτακ και πάλι σημείωσε το 3-1 απλοποιώντας τα πράγματα για την ομάδα μας και δίνοντας της την πρώτη νίκη στην πορεία για το πρώτο «γλυκό» πρωτάθλημα στην ιστορία της!
