Ότι είναι ένας από μας το ξέρουν και οι πέτρες! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, που ο «κυανόλευκος» κόσμος τον ψήφισε ως τον κορυφαίο τερματοφύλακα προ τριετίας στην συμπλήρωση των 60 χρόνων ένδοξης Θρυλικής ιστορίας! Η ιστορία του γραμμένη μέσα στο Γιάπλονετς την πρώτη μέρα του Οκτώβρη του 1998, στο Τσίρειο μια μεγάλη Τετάρτη του 2001, στο ΓΣΠ και στον τελικό με τη Νέα Σαλαμίνα του ιδίου χρόνου, στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» ένα απόγευμα του Απρίλη του 2004 και σε άλλα τόσα γεγονότα που μας χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά! Ένα λεβεντόπαιδο από τα δυτικά προάστια, που μεγάλωσε δεν άλλαξε και με τον Θρύλο στη καρδιά του συνεχίζει, στην ιδία τρελή διαδρομή αυτή που έχει μάθει από παιδί!
Ο Σωφρόνης ανέλαβε την ομάδα στη πιο δύσκολη στιγμή των τελευταίων χρόνων και μεταλαμπάδευσε αυτό που οι απανταχού Απολλώνιστες ζητούσαν από τους ποδοσφαιριστές και που δεν είναι άλλο από πάθος και αγάπη για την φανέλα που αγωνίζονται! Έδωσε ελπίδα, έκανε τους πάντες στο Κολόσσι να πιστέψουν (ακόμη και το νυκτοφύλακα) αλλά κυρίως πέταξε έξω από το προπονητικό κέντρο το ψυχρό προπονητικό ταμπεραμέντο που κουβαλούσαν κάποιοι δήθεν νεωτεριστές του ποδοσφαίρου και λάτρεις του άχαρου Modern Football του μεγαλύτερου «καρκινώματος» της στρογγυλής θεάς εδώ περίπου μια δεκαετία! Δεν είδε τους ποδοσφαιριστές του, σαν υπάλληλους, αλλά σαν παιδιά του, σαν αδελφούς του, σαν φίλους του! Αφομοίωσε κατά κόρον το ρητό του αγαπημένου του Ανδρέα Μουσκάλλη που πάντα τόνιζε ότι το ποδόσφαιρο είναι 90% ψυχολογία και πάθος και μόνο 10% τακτική αλλά σωστή τακτική!
Ένας Μάγκας, ένας πραγματικός Μάγκας που ακόμη και στην μοναδική ήττα που δέχθηκε η ομάδα με αυτόν στο τιμόνι δεν προσπάθησε να βρει δικαιολογίες, δεν «φωτογράφισε» ποδοσφαιριστές του, αλλά αντίθετα ανέλαβε την ευθύνη παρότι είχε να αντιμετωπίσει ένα σωρό δυσκολίες (ενδεκάδα ανάγκης, τραυματισμούς και τα αναπάντεχα με Γκίε και Μπεντόγια).
Έκανε τον Απόλλωνα να μοιάζει με πολεμιστή που τα δίνει όλα για τη τελική νίκη και όχι σαν κλεφτοκοτά που περιμένει πως θα κλέψει ένα αποτέλεσμα, αναβιώνοντας τον Θρύλο που όλοι αγαπήσαμε εκείνη τη μαγική πενταετία μέσα του 90’!
Πανηγυρίζει την κάθε νίκη όπως τότε που υπερασπιζόταν την «κυανόλευκη» εστία αλλά το κυριότερο ξέρει να εκτιμά κι να σέβεται τον Σύλλογο που τον ανέδειξε και τον καθιέρωσε!
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που μπορεί να φτάσει ο Θρύλος με τον Σωφρόνη στον πάγκο αυτό όμως που ΟΛΟΙ πλέον νιώθουμε είναι αυτό το παιδί μπόρεσε να μας δώσει πίσω την χαμένη μας περηφάνια, που κάποιοι άλλοι μας έκλεψαν στο βωμό της νεωτεριστικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας που επικρατεί στην Ευρώπη των τελευταίων χρόνων!!!
Ο «Κάττος» ακόμη και τώρα που καθοδηγηθεί τον Θρύλο από επιτυχία σε επιτυχία μοιάζει με περισσότερο με ποδοσφαιριστή παρά με προπονητή και ίσως αυτό να είναι και το μεγάλο μυστικό που μπόρεσε και πάλι να κάνει τον Θρύλο πρωταγωνιστή!
Ότι και να γίνει στο μέλλον ένα είναι σίγουρο ότι ο Σωφρόνης ήταν είναι και θα παραμείνει ένα από τα αγαπημένα παιδιά της δυτικής γιατί όσα έδωσε και όσα πήρε από τον «κυανόλευκο» κόσμο ήταν γεμάτα από αγνά Απολλωνίστικα συναισθήματα!
