Ο Απόλλωνας δεν ήταν καλός στον αγώνα του Σαββάτου (8/4) κόντρα στην Ανόρθωση. Ιδίως στο πρώτο ημίχρονο ήταν αποσυντονισμένος, υποπίπτοντας κιόλας σε λάθη στα μετόπισθεν που κόστισαν. Ενώ στα αρχικά στάδια φάνηκε πως υπήρχε ο έλεγχος του ρυθμού, πριν καν συμπληρωθεί το ημίωρο, οι ποδοσφαιριστές μας βρέθηκαν αντιμέτωποι με το χειρότερο σενάριο.
Οι άσχημες εμφανίσεις είναι μέρος του αθλήματος κι αν αναλογιστεί κανείς την ξέφρενη πορεία των εικοσιέξι διαδοχικών αγώνων δίχως ήττα, μόνο θαυμασμό δύναται να νοιώθει. Ωστόσο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μην λαμβάνονται υπόψη τα αξιοπερίεργα που συμβαίνουν στο ταλαίπωρο κυπριακό πρωτάθλημα. Λόγω του ιδιόμορφου χαρακτήρα της Β’ φάσης, δηλαδή ο σχηματισμός ομίλου που περιλαμβάνει έξι ομάδες, δημιουργούνται συνθήκες κατάλληλες που ευνοούν την τάση της «ζήτησης και προσφοράς»!
Η ουραγός του ομίλου, ήταν εμφανώς αγνώριστη σε σχέση με την νωθρή εικόνα που έβγαζε στις πρώτες τρεις αγωνιστικές. Γνώρισε την ήττα από ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια κι ΑΕΛ υψώνοντας λευκή σημαία από το αποδυτήριο κι ας είχε κάποιες ολιγόλεπτες εκλάμψεις που ερμηνεύτηκαν από αδαείς ή/και κατευθυνόμενους ως μια καλή προσπάθεια. Μ’ αντίπαλο τον Απόλλωνα, όλως τυχαίως, η αυταπάρνηση κι ο ποδοσφαιρικός εγωισμός εναρμονίζονται με την πηχυαία «ψυχολογική» ανάγκη της νίκης.
Είναι ξεκάθαρο πως ο Απόλλωνας δεν θέλει και ούτε χρειάζεται ειδική μεταχείριση προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του. Σ’ ένα ανταγωνιστικό όμως πρωτάθλημα που διεξάγεται δίκαια δίχως καραγκιοζιλίκια, η τελική κατάταξη δεν ρυθμίζεται εξ ολοκλήρου από τις δικές αποδόσεις αλλά κι από τις απώλειες των αντιπάλων. Να υπάρχει περιθώριο βαθμολογικής διαχείρισης μιας ήττας μέσα στο ΠΑΠ, χωρίς να βρέθονται οι ποδοσφαιριστές με την πλάτη στον τοίχο, επειδή τ’ αντίπαλα τείχη υψώνονται επιλεκτικά κι όποτε «θυμηθούνε». Δεν πειράζει. Αν γουστάρουν τον ξεπεσμό, τις έκτες κι έβδομες θέσεις, και εκστασιάζονται με νίκη επί του Απόλλωνα, χαλάλι.
Ο γράφων, κράτησε κάτι πολύ σημαντικό από το βράδυ του Σαββάτου και δεν περιορίζεται στις δηλώσεις του Σωφρόνη Αυγουστή, αλλά στην αυθόρμητη του κίνηση να εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο όταν επιτεύχθηκε το τέρμα στο 75′ λεπτό, εμψυχώνοντας παθιασμένα τους παίχτες του παρόλο που το σκορ ήταν στο 3-1. Ενδεικτικό της ιδιοσυγκρασίας και της νοοτροπίας που μπόλιασε την ομάδα. Μαχητικότητα, τσαμπουκά και πίστη μέχρι το τελικό σφύριγμα του διαιτητή ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Αυτό, είναι Απόλλωνας.
