Με το που αντίκρισα την φωτογραφία του, η μνήμη μου ταξιδέψε πίσω στο χρόνο και πιο συγκεκριμένα στα μέσα της δεκαετίας του 80′. Πιτσιρικάς τότε περίμενα να έρθει η Κυριακή για να με πάρει ο πατέρας μου να δω την μεγάλη μου αγάπη, την ομάδα μου, τον Απόλλωνα μου!
Σε κάθε αγώνα λίγο μετά την έναρξη της επανάληψης, ένας ψήλος τύπος γεμάτος ενέργεια διάσχιζε τη δυτική και με μοναδικό τρόπο κτυπούσε τις παλάμες των χεριών του φωνάζοντας έντονα «Δεν έχετε ρε ψυχή πάνω σας; Δεν ήσαστε ρε Απολλωνίστες εσείς;» Και ξαφνικά τα πάντα στη δυτική άλλαζαν, οι πάντες μεταμορφώνονταν σε ένα «κυανόλευκο» ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί!
Ο ψήλος τύπος δεν ήταν άλλος από τον Χριστόδουλο, έναν άνθρωπο που γι’ αυτόν ο Απόλλωνας ήταν κάτι περισσότερο από ιδέα! Αυτός δίδαξε οπαδισμό, αυτός μας έκανε ακόμη πιο τρελαμένους με τον Θρύλο!
Πώς να ξεχάσω το κλάμα του στο πρώτο πρωτάθλημα, πως μπορεί να φύγει από μνήμη μου ο τρόπος που ξεσήκωσε τον κόσμο στο ντέρμπι με την Ανόρθωση την περίοδο 1993-94, πως μπορώ να μην νοσταλγώ εκείνο το απόγευμα στο Δασάκι της Άχνας εν έτη 1994, που σκαρφαλωμένος πάνω στο ψηλότερο σημείο των προβολέων έδωσε το έναυσμα για το καθιερωμένο τότε «Θρύλος Ολέ».
Ο Χριστόδουλος ήταν και παραμένει μια μυθική μορφή που όσοι είχαν την χαρά και την τύχη να τον ζήσουν, αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της «κυανόλευκης» τους ζωής!
Απλά ένα μεγάλο Respect στον ίδιο αλλά και στα παιδιά του Συνδέσμου μας, που δεν τον ξέχασαν και τον τίμησαν όπως έπραξαν την περασμένη Κυριακή (7/12) με ένα σωρό άλλους υπηρέτες της μεγάλη μας ιδέας!
{loadposition belowcontent}
