Από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της «κυανόλευκης» ποδοσφαιρικής ιστορίας! Ποδοσφαιριστής που διέπρεψε την δεκαετία του 60′ φορώντας την Θρυλική φανέλα.
Από τους καλύτερους και πιο ποιοτικούς εξτρέμ που αγωνίστηκαν ποτέ στην ομάδα μας κουβαλά μαζί του ένα απίστευτο ρεκόρ που ακόμη δεν βρέθηκε ποδοσφαιριστής μας για να του το «σπάσει»! Αυτό δεν είναι άλλο από τα τέσσερα γκολ που πέτυχε εναντίον του ΑΠΟΕΛ στο μυθικό 2-6 την περίοδο 1967-68. Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που σκόραρε τέσσερα γκολ σε ένα παιχνίδι επί των «γαλαζοκίτρινων» της Λευκωσίας και μάλιστα εκτός έδρας!
Το www.apollon365.news εντόπισε τον μεγάλο Άντρο Κωνσταντίνου γνωστό στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό ως φωτογράφο και μαζί του είχε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία γεμάτη…Απόλλων!
Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
«Γεννήθηκα στην Λεμεσό το 1945 στην περιοχή που στεγάζεται σήμερα η κεντρική αστυνομία εκείνη την εποχή είχε σπίτια εκεί ήταν μια γειτονιά γεμάτη ζωντάνια».
Πως ξεκινήσατε στον Απόλλωνα;
«Το 1957 στην ηλικία των 12 ετών αγωνιζόμουν σε ένα γήπεδο στην γειτονιά μου και κάποιος κύριος έφερε τον Αργύρη Γαβάλα να δει νεαρούς από τις αλάνες! Με το τελειώσαμε το παιχνίδι μας ο μεγάλος δάσκαλος του ποδόσφαιρου ήρθε κοντά μου και με ρώτησε ποια ομάδα υποστηρίζω. «Είμαι με τον Απόλλωνα» του ανάφερε και τότε μου είπε: «Άντρο όταν γίνεις 13 ετών να πεις στον πατερά σου να σε φέρει στον Απόλλωνα για να αγωνιστείς». Τότε εγώ γεμάτος ενθουσιασμό περίμενα υπομονετικά να περάσει ο καιρός! Μετά από ένα χρόνο και συγκεκριμένα την μέρα που έγινα 13 ετών το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την αγωνία μου που θα πήγαινα στον Απόλλωνα, ακριβώς την επομένη μέρα ο πατέρας μου με πήγε με το ποδήλατο και θυμάμαι με παρέλαβε ο Σιοκλής ο οποίος ήταν τερματοφύλακας . Όταν μπήκα στο γήπεδο να κάνω προπόνηση με τράβηξε από τον γιακκά ο κ. Γαβαλας και μου τόνισε με κάπως αυστηρό ύφος: «Θα κάμνεις προπόνηση με αυτό τον κύριο και βλέπω διπλά τον Κρυστάλλη ο οποίος ήταν ένα από τα ποιο δυνατά ονόματα εκείνη την εποχή. Δεν το πίστευα τι ζούσα!».
Ποιο ήταν το πρώτο παιχνίδι που αγωνιστήκατε στην ομάδα;
«Ήταν το 1962 με προπονητή τον Πάνα. Αγωνιστήκαμε εναντίον της Ομόνοιας και χάσαμε 2-0 στο ΓΣΟ»
Σε ποια θέση αγωνιζόσασταν;
«Παρόλο που έπαιξα και σέντερ φορ αλλά και έξω αριστερά η θέση μου ήταν έξω δεξιά. Σε εκείνη την θέση έκανα καριέρα εκείνη την θέση αγάπησα περισσότερο»
Ποιο ήταν το καλύτερο γκολ που σημειώσατε στην καριέρα σας;
«Το 1968 με την μετέπειτα πρωταθλήτρια ΑΕΛ όπου κερδίσαμε 3-0 και σημείωσα ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς»
Ποιος αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευσε περισσότερο;
«Ήταν ο Κκολάς της ΕΠΑ. Δυνατός ποδοσφαιριστής ζοριζόμουν μαζί του»
Ποιο ματς θα σας μείνει αξέχαστο;
«Σίγουρα ο τελικός του 1966 με την Νέα Σαλαμίνα στο αξέχαστο 4-2 αφού η ομάδα μας πήρε τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της και σημείωσα το δεύτερο γκολ με σουτ έξω από την περιοχή αφού η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι κατέληξε στα δίχτυα. Μετά το ματς οι οπαδοί μας με σήκωσαν στους ώμους τους. Αξέχαστες μοναδικές στιγμές».
Ποιο θεωρείται ότι ήταν το μεγαλύτερο σας πλεονέκτημα αλλά και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που είχατε όταν αγωνιζόσασταν;
«Πλεονέκτημα ήταν ότι έκανα σουτ και με τα δυο πόδια και ήμουν πολύ γρήγορος. Μειονέκτημα ήταν το σκληρά γήπεδο που όταν έβρεχε λίμναζαν τα νερά και δεν μπορούσες να τρέξεις για αυτό τα πρώτα δύο χρόνια πάθαινα συχνά θλάσεις γιατί οι γρήγοροι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτά τα γήπεδα».
Με ποιο αντίπαλο ποδοσφαιριστή θα θέλατε εκείνη την εποχή να ήσασταν συμπαίκτης;
«Με τον Ορφανίδη της Νέας Σαλαμίνας και τον Πάκκο της Ομονοίας».
Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας;
«Καλύτερη στιγμή ήταν φυσικά ο τελικός με την Σαλαμίνα! Χειρότερη ήταν την περίοδο 1966-67 τραυματίστηκα στον ημιτελικό Κυπέλλου με αντίπαλο την Ανόρθωση στο τελευταίο λεπτό της παράτασης και δεν μπόρεσα να αγωνιστώ στον τελικό με την Αλκή».
Υπήρξε στιγμή που να μετανιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
«Όχι γιατί μου άρεσε το ποδόσφαιρο από μικρό παΐδι παρόλο που παίζαμε σε δύσκολες εποχές και τα χρήματα ήταν ελάχιστα! Όλοι όμως οι ποδοσφαιριστές ήμασταν αγαπημένοι».
Παρακολουθείτε τον Απόλλωνα;
«Τακτικά. Είναι η ομάδα μου είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου».
Πως σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο;
Αυτή την στιγμή που με ρωτάς είμαι συγκινημένος γιατί όταν κάθομαι έξω από το μαγαζί μου με φίλους όποιος περάσει μου φωνάζει «Γεια σου Άντρο μου»! Για μένα αυτή είναι η ευχαρίστηση που μου έμεινε όλα αυτά τα χρόνια.
Ποιο είναι το χόμπι σας;
«Το τάβλι. Μου αρέσει πολύ».
Θα θέλατε να συγκρίνετε το ποδόσφαιρο της τότε εποχής με το σημερινό;
«Σίγουρα υπάρχουν αρκετές διαφορές. Εμείς κάναμε τρεις προπονήσεις την εβδομάδα ,όταν παθαίναμε τράβηγμα βάζαμε ρύζι για να μαλακώσει το πόδι μας, σήμερα έχουν όλες τις ανέσεις οι παίκτες Η άποψη μου είναι ότι εμείς οι παλιοί παίκτες ξέραμε παραπάνω ποδόσφαιρο, σήμερα οι παίκτες είναι πιο δυνατοί γιατί κάνουν και περισσότερες προπονήσεις».
Ποιος ήταν ο κορυφαίος ξένος και κύπριος ποδοσφαιριστής που είδαν τα μάτια σας στο Κυπριακό ποδόσφαιρο;
«Για μένα ξένοι είναι οι Σπόλιαριτς και Τσέποβιτς και Κύπριοι ήταν ο Σιάηλος ο Πάκκος και φυσικά ο τεράστιος ο Κρυστάλλης».
Ποιον ποδοσφαιριστή θαυμάζετε όταν ήσασταν μικρός;
«Τον Ζάγκυλο της Ανόρθωσης γιατί ήταν γρήγορος και πολύ κάλος με την μπάλα στα πόδια».
Πόσους τίτλους πανηγυρίσατε με τον Απόλλωνα;
«Δυο.Τα Κύπελλα στον τελικό 1965-66 με την Νέα Σαλαμίνα και το 1966-67 με την Αλκή όπου δεν αγωνίστηκα και μαζί με τον Πανίκο Γιολίτη είδαμε τον τελικό από την κερκίδα.
Πότε σταματήσατε το ποδόσφαιρο και γιατί;
«Το 1973 όταν ήμουν 28 χρονών τους λογούς προτιμώ να μην τους πω»!.
Κορυφαίος προπονητής για τον Άντρο Κωνσταντίνου;
«Ήταν δυο ο Κώστας Βασιλείου από την Αμμόχωστο και ο Αργυρής ο Γαβάλας. Έμαθα παρά πολλά πράγματα και από τους δυο.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους οπαδούς του Απόλλωνα;
«Θέλω ο κόσμος του Απόλλωνα να ενωθεί και να σταματήσουν τα μουρμουρητά. Να στηρίξει τον πρόεδρο Νίκο Κίρζη ο οποίος είναι ένας τεράστιος Απολλωνίστας όπως τον πατερά του. Με την ευκαιρία που μου δίνετε θέλω να ευχαριστήσω με την ψυχή μου τον κ. Αντώνη Χατζηπαύλου ο οποίος με βοήθησε παρά πολύ στον Απόλλωνα».
Ενδιαφέρουν και αυτά!
«Σε ένα αγώνα με το ΑΠΟΕΛ στην Λευκωσία σημείωσα τέσσερα γκολ και κερδίσαμε 2-6 κάτι που πιστεύω μέχρι σήμερα δεν το πέτυχε άλλος παίκτης και το άλλο ρεκόρ που έχω είναι ότι σημείωσα 24 τέρματα σε μια χρονιά παρόλο που έπαιζα εξτρέμ . Σύμφωνα με την στατιστική πλευρά είμαι ο τέταρτος σκόρερ όλων τον εποχών στον Απόλλωνα».
«Το πριμ στον τελικό με την Σαλαμίνα ήταν πέντε λίρες και παπούτσια με πουκάμισα που μας έδωσαν φίλοι της ομάδας».
«Στα προημιτελικά Κυπέλλου με τον ΑΠΟΕΛ το 1966 κερδίσαμε 2-1 και σημείωσα και τα δυο γκολ προηγηθήκαμε με σουτ από τα πλάγια μετά ισοφάρισε ο ΑΠΟΕΛ και σημείωσα το τελικό 2-1 από απευθείας εκτέλεση κόρνερ»
«Το 1970 ήρθε και μου μίλησε ο δημοσιογράφος Τσιαλής για να πάω στην Ομόνοια τότε θυμάμαι ήταν η εποχή που άρχισαν στον Απόλλωνα τα προβλήματα στην ομάδα και έφυγαν και αρκετοί παίκτες! Θυμάμαι Δευτέρα θα συνεδρίαζε η διοίκηση για να γίνει η μετεγγραφή, εγώ με τον Τσιαλή πήγαμε στην συνέδρια για να πιάσω την ελευθέρα μου και με έκπληξη μου βλέπω ότι δεν είχε κανένα εκεί συνέδρια. Δεν έγινε γιατί δεν ήθελαν να πάω στην Ομόνοια και έτσι έμεινα στην ομάδα μαζί με τον Πανίκο Γιολίτη σε με εποχή που θυμάμαι η ομάδα έπαιρνε τον κατάφωρο σε όλα τα επίπεδα!
Θερμότατες ευχαριστίες στον αγνό υποστηρικτή της ομάδας μας Πανίκο Κυριάκου για τον εντοπισμό του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή, την βοήθεια του στην συνέντευξη, αλλά και την συλλογή σπάνιου φωτογραφικού υλικού.
{loadposition belowcontent}
