Κεντρική πλατεία Alter Markt, Μενχενγκλάντμπαχ, Γερμανία. Εκεί κουβάλησε ο κόσμος τον συγκλονιστικό «κυανόλευκο» παλμό, έπειτα από την διάνυση δύο χιλιάδων πεντακόσιων περίπου χιλιομέτρων για τον τελικό προορισμό.
Τον μόνο προορισμό που πυροδότησε την εκρηκτικότητα από την συγκαλυμμένη διαστολή που υπέστη ο χρόνος στο Απολλώνιο διάβα των Λεμεσιανών. Κατάμεστη πλατεία με το κρύο να παραχωρεί την θέση του στη ζεστή ατμόσφαιρα, στα αδιάκοπα συνθήματα και στο γλέντι για τον ΘΡΥΛΟ.
Ξαφνικά τα συνθήματα σταματούν στο άκουσμα του ονόματος του Γερμανού, που πιστοποίησε στο μέγιστο βαθμό την φράση: ΜΙΑ ΠΟΛΗ – ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ – ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ, Ντίτελμ Φέρνερ. Ο άνθρωπος που προσέδωσε την στόφα και το μέταλλο του νικητή που προϋποθέτουν τα γνωρίσματα μια μεγάλης ομάδας.
Οι Απολλωνίστες τρέχουν προς το μέρος όπου βρισκόταν!
Ο προπονητής αναλαμβάνει το 1990 και, με το καλημέρα, οδηγεί τον θεό στη γη της επαγγελίας, στο πρώτο ιστορικό πρωτάθλημα του ποδοσφαιρικού τμήματος, αφήνοντας πίσω την δεύτερη Ανόρθωση στους τρεις πόντους. Η παρθενική συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης απέφερε μόνον υπερηφάνεια στον πρεσβευτή της Λεμεσού. Κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πρωταθλήτρια Ρουμανίας, Ουνιβερσιτέα Κραϊόβα, την οποία απέκλεισε έπειτα από μια ανεπανάληπτη ανατροπή. Ο πρώτος αγώνας στη Ρουμανία έληξε 2-0 εις βάρος της ομάδας μας, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους «κυανόλευκους» να φέρουν τα πάνω κάτω υπό τις οδηγίες του προπονητή, πραγματώνοντας ένα τεράστιο άθλο: 3-0.
Την επόμενη χρονιά ο Απόλλωνας του Φέρνερ διεκδικεί εκ νέου το πρωτάθλημα, τερματίζοντας εν τέλει στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Ωστόσο κατορθώνει να κερδίσει την έξοδο για τα ευρωπαϊκά σαλόνια, μέσω του δεύτερου τη τάξει θεσμού, καταβάλλοντας την Ομόνοια Λευκωσίας με 1-0. Αντιμέτωπος με την πολύ δυνατή ομάδα της Λίβερπουλ, πραγματοποιεί ένα πολύ καλό παιχνίδι, χάνοντας με 2-1. Η πρόκριση δυστυχώς είχε κριθεί στον πρώτο αγώνα, αφού είχε δεχθεί την ήττα με το εκκωφαντικό 6-1.
Το πρώτο του διπλό (αλλιώς νταμπλ) θα διεκδικήσει ο ΘΡΥΛΟΣ μας την ποδοσφαιρική χρονιά 1992-1993 και θα μπορούσε να το κατορθώσει αν αντιμετώπιζε καλύτερα κάποιες δυσμενείς συγκυρίες. Το τέλος του ποδοσφαιρικού μαραθωνίου βρίσκει τον σύλλογο δύο μόλις βαθμούς από την πρώτη θέση. Ο δευτεραθλητής αντιμετωπίζει τον ΑΠΟΕΛ στον τελικό κυπέλλου δίχως η κατάληξη του παιχνιδιού να είναι αυτή που προσδοκούσαν οι χιλιάδες των υποστηρικτών του Λιμανιού. Ωστόσο, στην Ευρώπη, το ποδοσφαιρικό μας τμήμα συνεχίζει να διαπρέπει. Στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποκλείει την Ουγγρική Βατς, έπειτα απ’ τη δεύτερη επική ανατροπή (το 2-0 της πρώτης αναμέτρησης μετατρέπεται σε 4-2 στην παράταση). Εν συνεχεία αντιμετωπίζει την ισχυρή και μετέπειτα κατακτήτρια του θεσμού Ίντερ χάνοντας με συνολικό σκορ 4-3.
Ο Απόλλωνας μας το 1993-94 κατορθώνει να κατακτήσει το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Επρόκειτο για έναν μαραθώνιο που ανέδειξε τον πρωταθλητή κυριολεκτικά στην εκπνοή της τελευταίας αγωνιστικής. Λόγω της χαμηλής βαθμολογίας της Κύπρου, η ομάδα μας δεν πληρούσε τα κριτήρια για να συμμετάσχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Έτσι, για τον θεσμό του Κύπελλου ΟΥΕΦΑ, στον προκριματικό γύρο σερβίραμε δύο τεσσάρες της Αλβανικής Τέτουα Τουρές. Όμως στον επόμενο γύρο και με αντίπαλο την Ελβετική Σιόν, το ατυχές 1-3 στο Τσίρειο στάδιο θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του θρυλικού Γερμανού στον πάγκο.
Θα επιστρέψει κατά μεσοίς της περιόδου 1998-99 παραμένοντας μέχρι το καλοκαίρι του 2000, διαφυλάττοντας το κύρος της ομάδας σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή.
Οι Απολλωνίστες τρέχουν λοιπόν σε κείνη την κατάμεστη «κυανόλευκη» πλατεία, προς τον μύθο, προς την ενσάρκωση της μισής ιστορίας του ΘΡΥΛΟΥ, ένα κάλεσμα από τα παλιά! Σχεδόν επιτακτικό το κάλεσμα για τη συνέχιση της υπέρλαμπρης γαλανόλευκης πορείας στα άδυτα του χρόνου.
Ντίτελμ Φέρνερ: «ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ!».
{youtube}wCX69PCZpGo{/youtube}
{loadposition belowcontent}
