Η επιστροφή του Απόλλωνα μας στα Ευρωπαϊκά σαλόνια, και τα συνεχή επιτεύγματα που καθόρισαν την υπερηφάνεια κομμάτι της ρουτίνας μας, πυροδότησε κάτι από τα παλιά. Βλέπετε η μνήμη, κάποτε μας ξεγελάει.
Είτε διότι οι απανωτές αποτυχίες μας εκτροχιάζουν από τον πραγματικό εαυτό μας, είτε γιατί το σύστημα τυγχάνει εντελώς «συμπτωματικά» να αγνοεί περασμένα κλέη και μεγαλεία.
Μετά λύπης, όποτε κι όταν αναλώνομαι σε ποδοσφαιρικές συζητήσεις περί των Ευρωπαϊκών επιτυχιών των ομάδων της νήσου, διαπιστώνω πως η γνώση των φιλάθλων περιορίζεται στο πρόσφατο παρελθόν. Εκείνο όμως που με εκπλήττει περισσότερο είναι η άγνοια που διακατέχει κυρίως τους νεοΑπολλωνίστες, για τα θρυλικά επιτεύγματα του θεού μας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την ιστορική ισοπαλία με την Μπαρτσελόνα των Μαραντόνα και Σουστέρ του 1982; Την πρώτη μας Ευρωπαϊκή νίκη επί της Μάλμοε το 1986; Τις εκπληκτικές εμφανίσεις στις διπλές αναμετρήσεις με την Ρεάλ Σαραγόσα του 1989; Πως δύναται να λησμονήσουμε τις επιβλητικές ανατροπές- προκρίσεις επί των Κραϊόβα και Βατς το 1991 και 1993 αντίστοιχα; Πως επιτρέπουμε να παραγκωνίζεται η δοξασμένη αλήθεια του Θρύλου μας: θέση στις 32 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης στον θεσμό Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στην οποία διοργάνωση, αποκλείστηκε από την Ίντερ με το συνολικό σκορ του 4-3 σε διπλές αναμετρήσεις έναντι της ομάδας που εν τέλει κατάκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο!
Κι όμως, το γαλανόλευκο λιμάνι δεν αρκέστηκε στα κεκτημένα. Θέλησε και προσέδωσε το μέγιστο, στην ερμηνεία του ήδη μεστωμένου στίχου: «Είναι όλο δόξα και τιμή τα γαλανόλευκα σου χρώματα δοξάζουν Κύπρο , Λεμεσό και της Ελλάδας τ’ άγια χώματα». Κατά την χρονική περίοδο 1998-1999 ο Θρύλος μας συμμετέχει στον θεσμό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Δεν θα μπορούσε ωστόσο κανείς να συλλάβει, την υπερηφάνεια που έμελλε να ριζώσει στις καρδιές μας. Το ταξίδι αρχίνησε στην Λιθουανία (13/-8/1998), μέσα στα πλαίσια του Α’ Προκριματικού Γύρου, αντιμέτωποι με την Εκράνας Πανεβέζις. Ο Απόλλωνας Λεμεσού έθεσε γερά θεμέλια για την πρόκριση νικώντας (1-2) χάρις στα 2 τέρματα που σημείωσαν οι Κιρστέα και Πίττας. Μάλιστα το δεύτερο τέρμα της ομάδας μας σημειώθηκε στην εκπνοή του αγώνα.
Η σύνθεση του Απόλλωνα: Αλέξανδρος Μιχαήλ, Γιώργος Κάης (54′ Νικόδημος Παπαβασιλείου), Χαράλαμπος Πίττας, Φιλλίπου Φιλλίπου, Μάριος Χαραλάμπους, Ιον Σπρουλέα, Μάριος Κυριάκου, Μιλέγκο Σπόλιαριτς, Φλορίν Κιρστέα (73′ Γιώργος Καβάζης) Νεμπόσια Μλαντένοβιτς, Πάολο Ντα Σίλβα (58’Στέφανος Βοσκαρίδης).
Στον επαναληπτικό (27/08/1998), οι Λιθουανοί ήρθαν αποφασισμένοι για την ανατροπή. Η ομάδα μας με το πέρας του πρώτου ημιχρόνου βρισκόταν πίσω στο σκορ με 0-2. Με τον κίνδυνο του αποκλεισμού να διολισθαίνει τις προσδοκίες μας, οι ποδοσφαιριστές με πρωτοστάτη τον Μιλένγκο Σπόλιαριτς αφουγκράζονται την αγωνία του κόσμου και ανατρέπουν τα δεδομένα. Η Εκράνας το μόνο που καταφέρνει, είναι να ισοφαρίσει στο τελευταίο λεπτό του αγώνα (3-3).
Η σύνθεση του Απόλλωνα: Αλέξανδρος Μιχαήλ, Χαράλαμπος Πίττας, Φιλλίπου Φιλλίπου, (35′ Γιώργος Κάης) Μάριος Χαραλάμπους, Ιον Σπρουλέα, (78′ Δώρος Αρέστη) Μάριος Κυριάκου, Μιλέγκο Σπόλιαριτς, Φλορίν Κιρστέα (67′ Χρυσοστομος Τζιούρας) Νεμπόσια Μλαντένοβιτς, Γιώργος Καβάζης, Μάριος Θεμιστοκλέους.
Στην ονειρεμένη πορεία του θρύλου, βρίσκει στο διάβα του την Τσεχική Γιάπλονετς (17/9/1998). Με μοναδικό στόχο την πρόκριση στους 16 καλύτερους συλλόγους της Ευρώπης, ο κυανόλευκος θεός, καλείται να υπερβάλλει εαυτόν και να προσπελάσει τον αντίπαλο του. Ο πρώτος αγώνας διεξάγεται στην Λεμεσό, όπου η ομάδα μας πετυχαίνει σημαντικό προβάδισμα (2-1), χάρις στα τέρματα των Κιρστέα και Καβάζη.
Η σύνθεση του Απόλλωνα: Σοφρώνης Αυγουστή, Χαράλαμπος Πίττας, Ξένιος Κυριάκου, Χρίστος Γερμανός, Χρυσόστομος Χριστοφή «Τζιούρας» Φιλλίπου Φιλλίπου, Μάριος Χαραλάμπους, Μάριος Θεμιστοκλέους (70′ Στέφανος Βοσκαρίδης), Γιώργος Καβάζης, Νεμπόσια Μλαντένοβιτς και Φλορίν Κιρστέα (80′ Χριστοφή Χριστοφής).
Η 1η Οκτωβρίου του 1998 πέπρωται να γραφτεί με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία του συλλόγου μας, και κατ’ επέκταση της ποδοσφαιρικής Κύπρου. Ο Απόλλωνας εκ Λεμεσού ορμώμενος, με περίσσια Ελληνική μαγκιά επιτυγχάνει την πολυπόθητη πρόκριση μέσα στην Τσεχία. Παρόλο που βρέθηκε πίσω στο σκορ (2-0), στο δεύτερο ημίχρονο χρίζεται σκόρερ ο Θεμιστοκλέους ισοφαρίζοντας έτσι το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα. Το παιχνίδι οδηγείται στην παράταση, και παρά την σφοδρή πίεση που υπέστησαν, οι λεβέντες του θρύλου δεν επιτρέπουν να παραβιαστεί ξανά η εστία μας.
Την ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι αναλαμβάνει ο μεγάλος Σοφρώνης Αυγουστή, να μετουσιώσει σε γαλανόλευκη γιορτή. Όχι μία, ούτε δύο αλλά με τρεις αποκρούσεις ο «ανεπανάληπτος», «υπέροχος» νεαρός τερματοφύλακας, όπως τον χαρακτήριζε ο εκφωνητής του Άλφα TV, στέλνει τον Απόλλωνα στον Β’ γύρο του θεσμού. Συνεχίζοντας με ένα παραλήρημα ενθουσιασμού ο δημοσιογράφος: «Ο Απόλλωνας γράφει ιστορία! Ο Απόλλωνας πετυχαίνει έναν άθλο! Οι γαλανόλευκοι στους 16 της Ευρώπης!» Πως δύναται να λησμονηθούν οι αγκαλιές και τα πανηγύρια των ποδοσφαιριστών μας; Τα δάκρυα και η συγκίνηση του Φύλακα «Κάττου» μας; Η θερμή υποδοχή των δεκάδων οπαδών του θεού στον αερολιμένα Λάρνακας;
Η σύνθεση του άθλου: Σοφρώνης Αυγουστή, Ξένιος Κυριάκου, Γιώργος Κάης, Δώρος Αρέστη, Φιλλίπου Φιλλίπου, Μιλέγκο Σπόλιαριτς, Μάριος Θεμιστοκλέους (66′ Χριστοφή Χριστοφής), Στέφανος Βοσκαρίδης (73′ Νικόδημος «Νίκκι» Παπαβασιλείου), Νεμπόσια Μλαντένοβιτς, (70′ Χρίστος Γερμανός) και Γιώργος Καβάζης.
Στον Β’ προκριματικό γύρο, στον Απόλλωνα μας έλαχε να συγκρουστεί με την ιστορική ομάδα της τουρκοκρατούμενης Σμύρνης, τον Πανιώνιο. Στις 22/10/1998 το ποδοσφαιρικό μας τμήμα αντιμετώπισε στην Αθήνα τον αντίπαλο της, και παρότι προηγηθήκαμε με τον παιχταρά Μιλένγκο Σπόλιαριτς γνωρίσαμε εν τέλει την ήττα με 3-2. Προσωρινά είχε φέρει το παιχνίδι στα μέτρα μας, με δεύτερο προσωπικό του τέρμα ο Σέρβος μέσο-επιθετικός. Αποτέλεσμα το οποίο θεωρείτο ικανό, να μας έστελνε (ξανά) στους 7 ουρανούς.
Η σύνθεση του Απόλλωνα: Σοφρώνης Αυγουστή, (46′ Αλέξανρος Μιχαήλ) Χαράλαμπος Πίττας, Ξένιος Κυριάκου (73′ Γιώργος Κάης), Χρυσόστομος Χριστοφή «Τζιούρας», Μιλέγκο Σπόλιαριτς, Φιλλίπου Φιλλίπου, Μάριος Χαραλάμπους, Μάριος Θεμιστοκλέους, Γιώργος Καβάζης, Νεμπόσια Μλαντένοβιτς και Φλορίν Κιρστέα (64′ Νικόδημος Παπαβασιλείου).
Στις 5/11/1998 η ομάδα μας θα επιχειρούσε αυτό που για τον υπόλοιπο φίλαθλο κόσμο φάνταζε άπιαστο όνειρο, έστω και η προσπάθεια. Εν εσχάτη περιπτώσει η Απολλωνάρα είχε φτάσει στον προορισμό της: σεβασμό και διεθνής αναγνώριση. Στην Λεμεσό μας ωστόσο, προσδοκούσαμε την ανατροπή – πρόκριση, αυτήν που στο κάτω – κάτω μας είχε συνηθίσει ο θρύλος της Ευρώπης. Οι λεβέντες μας πάλεψαν για το όνειρο, (μετάβαση στους 8 κορυφαίους Ευρωπαϊκούς συλλόγους!!!) αλλά το τελικό σφύριγμα του διαιτητή σήμανε το τέλος μιας ξέφρενης Λεμεσιανής πορείας (0-1).
Η «βαριά» προσωνυμία λοιπόν, του γαλανόλευκου Λεμεσιανού θεού διόλου τυχαία. Αντιθέτως, η λέξη «Θρύλος» είναι αυτή που επωμίστηκε τη βαρύτητα και το εκτόπισμα που απορρέει, από το Απολλώνιο κύπελλο της αμβροσίας. Ως γνώστες της δοξασμένης ιστορίας του θρύλου μας, δεν έχουμε το δικαίωμα να μην έχουμε το κεφάλι και το ανάστημα ψηλά. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς το ποδοσφαιρικό μέγεθος της Κύπρου εκείνη την εποχή. Για αυτό λοιπόν τη μνήμη πρέπει να την διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Αυτή είναι που στις ενδεχόμενες αποτυχίες, θα σε κρατήσει ζωντανό, υπενθυμίζοντας την ευθύνη που κουβαλάς σαν αγνός υποστηρικτής της μεγάλης ιδέας του Απόλλωνα. Πως αν πέσεις, θα είναι αδιαμφισβήτητα παντελώς αδύνατο να μην προκύψει η ανά(σ)ταση κι ο καλπασμός προς τη μοναδική θέση που αρμόζει στον Θρύλο της Λεμεσού: αυτήν του πρωταθλητή.
Έχεις Απόλλων μεγάλη ιστορία, και μένα πάντα να στο τραγουδώ… -1-
{loadposition belowcontent}
