Θεωρήθηκε ως το μεγαλύτερο ταλέντο της δεκαετίας του 80′. Ποδοσφαιριστής «αρτίστας», ντελικάτος, ξεσήκωνε τον «κυανόλευκο» κόσμο με τις εκπληκτικές τους ενέργειες.
Καταλυτική η προσφορά του στον πρώτο τίτλο του πρωταθλήματος την ποδοσφαιρική περίοδο 1990-91 όπως επίσης και στα χρόνια που ακολούθησαν. Ωστόσο για το Άγγελο Τσολάκη η ποδοσφαιρική μοίρα του επιφύλασσε ένα σωρό τραυματισμούς που του στέρησαν την ευκαιρία για ακόμη μεγαλύτερα…
Το www.apollon365.news ξεφυλλίζει την ποδοσφαιρική του ιστορία και σας την παρουσιάζει…
Τα πρώτα βήματα…
Γεννημένος στις 23 Αύγουστου του 1969 ο Άγγελος ξεκίνησε την ενασχόληση με τον αθλητισμό ως καλαθοσφαιριστής και πιο συγκεκριμένα στην εφηβική ομάδα του Απόλλωνα. Ωστόσο στην πορεία, τον κέρδισε το ποδόσφαιρο αφού το ταλέντο του στο συγκεκριμένο άθλημα ήταν τόσο μεγάλο, που είχε γοητεύσει του πάντες που τον έβλεπαν να κλοτσάει την στρόγγυλη «θεά». Έτσι από το ανοικτό γήπεδο αθλοπαιδιών της Β’ Αστικής Λεμεσού, μετακόμισε στο βοηθητικό του Τσιρείου σταδίου. Η εξέλιξη του ήταν απίστευτη και σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε στην πρώτη ομάδα, παίζοντας σε κάποια παιχνίδια περί τα τέλη της ποδοσφαιρικής περιόδου 1985-86. Την αμέσως επομένη χρονιά και με προπονητή τον Γερμανοπολωνό Έγκον Πιχάτσεκ, θα αρχίσει να παίρνει περισσότερο χρόνο συμμετοχής σημειώνοντας μάλιστα και το παρθενικό του γκολ με την «κυανόλευκη» φανέλα μόλις την δεύτερη αγωνιστική και στην ήττα με σκορ 4-3 από τον συμπολίτη Άρη. Ντελικάτος με κινήσεις αλλά και επινοήσεις εκπληκτικές, άρχισε να ξεσηκώνει τον κόσμο του Απόλλωνα. Στο πρόσωπο του πολλοί έβλεπαν έναν ποδοσφαιριστή ικανό με την πάροδο του χρόνου να οδηγήσει την ομάδα στη «γη της επαγγελίας» και στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος.
Οι σπουδές, ο Παγκύπριος και η Σταντάρ Λιέγης
Το στρατιωτικό θα ανακόψει και λίγο την αλματώδη πορεία του, ωστόσο την ποδοσφαιρική περιόδου 1988-89 θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια του Απόλλωνα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, μια προσπάθεια που τελικά δεν καρποφόρησε ελέω «κάποιων» που δεν ήθελαν την ομάδα στην κορυφή του Έβερεστ.
Με το πέρας της στρατιωτικής του θητείας, θα στρέψει το κεφάλι του προς Αμερική μεριά για σπουδές. Μάλιστα στο άκουσμα της ειδήσεις ότι ο Άγγελος φεύγει ο Παγκύπριος (ομάδα του παροικιακού πρωταθλήματος) θα προσπαθήσει να τον εντάξη στο δυναμικό του μιας και το σπουδαίο ταλέντο του νεαρού τότε μεσοεπιθετικού, είχε γίνει γνωστό και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Η είδηση για αναχώρηση του Τσολάκη, θα αναστατώσει τον κόσμο της ομάδας όπως επίσης και τη Διοίκηση, που έβλεπε ότι ένα από τα πιο σημαντικά «γρανάζια» του νέου Απόλλωνα θα ξεκολλούσε από την καλοκαρδισμένη μηχανή που φτιάχτηκε και που είχε ως σκοπό να οδηγήσει άμεσα την ομάδα προς την κατάκτηση του τίτλου. Τότε, ο αρχηγός Γιαγκουδακής έλαβε δράση και με δική του πρωτοβουλία, συνάντησε τον Άγγελο όπου και το μετάπεισε. Έτσι ο πολυτάλαντος μεσοεπιθετικός, παρέμεινε στο ρόστερ.
Στην προετοιμασία του καλοκαιριού του 1989 θα γοητεύσει στα φιλικά της Πολωνίας και μάλιστα η Βελγική Σταντάρ Λιέγης θα τον βάλει στο στόχαστρο ενώ και οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού που έψαχναν στην Μεγαλόνησο για «λαυράκια» θα ξεκινήσουν να τον παρακολουθούν. «Ναι, η Βελγική ομάδα με είχε βάλει στο στόχαστρο από πολύ μικρό, όμως λόγω κάποιων συγκυριών δεν κατάφερα ποτέ να κάνω το μεγάλο άλμα. Την πορεία μου παρακολουθούσε και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος όπως έμαθα μετά από αρκετά χρόνια είχε καταθέσει και επίσημη πρόταση που ποτέ δεν μου γνωστοποιήθηκε» είχε αναφέρει ο Άγγελος σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Goal».
Το «δολοφονικό» δίδυμο
Περίοδος 1990-91 και ο Απόλλωνας ξεκίνα αποφασισμένος για την κατάκτηση του τίτλου. Στο ρόστερ ενσωματώνεται ένας υψηλόσωμος Κροάτης επιθετικός ονόματι Σουάτ Πεσίροβιτς, ο οποίος μαζί με τον Άγγελο θα αποτελέσουν ένα «δολοφονικό» δίδυμο, που διέλυε οποιαδήποτε άμυνα προσπαθούσε να τους αντισταθεί.
Μαζί θα πετύχουν 30 γκολ (11 ο Άγγελος) και η ομάδα θα φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου για πρώτη φορά στην ιστορία της. «Είχαμε μια μοναδική χημεία. Σπουδαίος επιθετικός ο Σουάτ, ο καλύτερος παρτενέρ που είχα στην καριέρα μου» μας δήλωσε χαρακτηριστικά για το «δολοφονικό» δίδυμο εκείνης της εποχής. Το «10» το καλό του Απόλλωνα, θα πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις και θα σημειώσει καθοριστικά γκολ με αλησμόνητο εκείνο κόντρα στον Πεζοπορικό στο ΓΣΖ όπου με μια σπάνια εκπληκτική ενέργεια έστειλε την μπάλα το πλεκτό του Κούη δίνοντας τη νίκη με σκορ 1-2 . Ήταν ένα γκολ το οποίο είχε ψηφιστεί μέσα στα πέντε καλύτερα εκείνης της δεκαετίας! Απ’ εκείνη την ποδοσφαιρική περίοδο και μετέπειτα η κλήση στην Εθνική ομάδα θα του γίνει ρουτίνα και θα φορέσει το εθνόσημο στο στήθος σε αρκετές αναμετρήσεις του Εθνικού αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Ο πρώτος μεγάλος τραυματισμός
Αρχές τις επόμενης ποδοσφαιρικής περιόδου και η ατυχία κτυπάει την πόρτα στον ντελικάτο μεσοπεθετικό, αφού ένας σοβαρός τραυματισμός θα τον καθηλώσει εκτός δράσης για έξι περίπου μήνες! Εκείνος ο τραυματισμός θα σταθεί στο μέλλον και εμπόδιο για μια καριέρα στο εξωτερικό αφού έκανε τον Άγγελο αρκετά επιρρεπή στην συνέχεια. Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φόρες που δεχόταν πολύ επικίνδυνα κτυπήματα από τους αντίπαλους αμυντικούς. Ωστόσο για ακόμη μια εξαετία αποτέλεσε σημαντικό στέλεχος της μεγάλης ομάδας που δημιούργησε ο Απόλλωνας εκείνη την εποχή, πανηγυρίζοντας ακόμη μια κατάκτηση πρωταθλήματος και μια κυπέλλου, ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκε σε όλους σχεδόν τους ιστορικούς αγώνες στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Στην Ευρώπη πέτυχε μάλιστα και το καλύτερο του γκολ με την κυανόλευκη φανέλα όπως ο ίδιος τόνισε σε αρκετές του συνεντεύξεις. Ήταν κόντρα στην Φιλανδική Μίπα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ όταν με ένα ασύλληπτο ανάποδο «ψαλιδάκι» είχε κάνει το 2-0 ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο προς την πρόκριση.
Από το Τακτακαλά στο «Τάσος Μάρκου»
Μετά από ένα χρόνο στο ρόστερ της ΑΕΛ, θα επιστρέψει και πάλι πίσω στο Απόλλωνα αφού ο ποδοσφαιρικός του πατέρας Ντίτλ Φέρνερ, με το που ανέλαβε και πάλι τα ηνία της ομάδα ζήτησε από την τότε διοίκηση όπως «επαναπατρίσει» τον Άγγελο. Θα παραμείνει όμως για ένα ακόμη χρόνο αφού θα τεθεί και πάλι εκτός πλάνων της νέας τεχνικής ηγεσίας. Έτσι το καλοκαίρι του 2000 θα ψάξει για νέο ποδοσφαιρικό σταθμό στην καριέρα του με τον Ολυμπιακό που Χριστόφορου Τορναρίτη να είναι η ομάδα που τον ενέταξε στο δυναμικό της. Οι «μαυροπράσινοι» του Τακτακαλά πραγματοποιώντας εκπληκτική πορεία κατάφεραν να κατακτήσουν τη δεύτερη θέση με το πέρας του ποδοσφαιρικού μαραθώνιου. Ο Άγγελος συνέλαβε τα μέγιστα στην προσπάθεια για να επανέλθει ο Ολυμπιακός στις επάλξεις σκοράροντας μάλιστα και το καλύτερο γκολ της σεζόν κόντρα στην ΑΕΛ και στο εντυπωσιακό 0-5 μέσα στο Τσιρειο στάδιο. Ήταν και πάλι ένα ανάποδο «ψαλιδάκι, σπάνιο σε ποδοσφαιρική ομορφιά. Στον Προμαχώνα θα παραμείνει για ακόμη δύο περίπου χρόνια, ενώ μετέπειτα κόλλησε για λίγο καιρό ποδοσφαιρικά «ένσημα» και με την «βυσσινί» φανέλα της ΕΝΠ.
Άρης ο τελευταίος σταθμός
Εν έτη 2003 θα επιστρέψει στη Λεμεσό αυτή τη φορά φορώντας την φανέλα της «Ελαφρά Ταξιαρχίας». Θα βοηθήσει τον συμπολίτη Άρη, να ανέβει στην πρώτη κατηγορία όμως το τέλος εκείνης της περιόδου σήμανε και το τέλος μια μεγάλης καριέρας αφού οι τραυματισμοί άρχισαν να ταλαιπωρούν αφάνταστα αυτόν τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή.
Ένας σπάνιος χαρακτήρας
Ο Άγγελος ολοκλήρωσε την καριέρα αφήνοντας ως παρακαταθήκη απίστευτες ποδοσφαιρικές στιγμές αλλά και ένα αδαμάντινο χαρακτήρα που σπάνια συναντάς όμοιο του. Όλοι όσοι αγωνίστηκαν ως συμπαίκτες του αλλά κυρίως όσοι τον αντιμετώπισαν μιλούν ακόμη και σήμερα με τα καλύτερα λόγια για τον «κυανόλευκο» ζογκλέρ που σίγουρα άφησε το δικό του ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία του Απόλλωνα αλλά και του Κυπριακού ποδοσφαίρου.
