Ο Απόλλωνας, είναι αλήθεια πως δεν μπήκε με τον καλύτερο τρόπο στη νέα χρονιά. Οι διαδοχικές απώλειες, έφεραν δυσφορία στον κόσμο του, μιας και είχε συνηθήσει στα συνεχή επιτυχή αποτελέσματα.
Ενόχλησαν και οι δύο ισοπαλίες. Η πρώτη με την ΑΕΛ ενόχλησε κυρίως για τον τρόπο που διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που οι ποδοσφαιριστές δεν κατόρθωσαν σε μεγάλο παιχνίδι να διατηρήσουν το υπέρ τους προβάδισμα. Στο μοναδικό που επιτεύχθηκε αυτό, ήταν κόντρα στην Ομόνοια Λευκωσίας. Είναι κάτι το οποίο άπαντες ευελπιστούν να διορθωθεί. Η δεύτερη ισοπαλία με την Σαλαμίνα έτυχε. Θεωρούνταν τρεις βαθμοί που έπρεπε όπωσδήποτε να κερδηθούν. Δημιουργήθηκαν οι πολλές φάσεις, και δεν υπήρξε συγκέντρωση στην τελική πάσα. Δεν δύναται να ειπωθεί κάτι περισσότερο.
Σε λίγες ώρες η ομάδα μας θα αντιμετωπίσει την Πάφο. Η νίκη είναι και μονόδρομος κι αδιέξοδο. Τυχόν απώλεια δεν θα στοιχίσει μονάχα στη συγκομιδή, αλλά θα ταρακουνήσει για τα καλά την αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών που με τόσο κόπο αποκομήθηκε. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παφιακό Στάδιο. Δίχως μουρμούρα αλλά φωνή και υποστήριξη για 90 λεπτά. Πίστη στην ομάδα!
