Με το να χάνονται βαθμοί ελέω παραμέτρων που δεν περιορίζονται εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, προκαλείται μια αίσθηση κατάφορης κι αποκαρδιωτικής αδικίας.
Συνάμα, η απαξίωση προς κάθε λογής εγχώριο θεσμό από τον οπαδό που χρυσοπληρώνει την κοροϊδία του, φαντάζει αναπόφευκτα μοιραία. Χωρίς καμία υπερβολή, το κυπριακό πρωτάθλημα νοσεί, με τις δυσώδεις αναθυμιάσεις να δηλητηριάζουν επικίνδυνα ακόμα και τις απαιτήσεις του φίλαθλου κοινού «για περισσότερο παρασκήνιο» (άκουσον άκουσον!!!) από τις εκάστοτε διοικήσεις των συλλόγων τους.
Αναμέναμε αγωνιωδώς την αναμέτρηση με την συμπολίτισσα ΑΕΛ, όχι μόνο για την σημασία που διέπει ένα ντέρμπι, αλλά περισσότερο για τον καταλυτικό ρόλο που θα διαδραμάτιζε στην οριοθέτηση των στόχων της ομάδας μας για την φετινή χρονιά. Οι προσδοκίες από τους ποδοσφαιριστές μας ήταν μεγάλες (παρ’ όλες τις μέτριες ως κάκιστες εμφανίσεις τους ανά διαστήματα) λόγω της εμπιστοσύνης που κτίστηκε μέσα από την διαύγεια της δουλειάς που διαφαίνεται σε επίπεδο διοίκησης και τεχνικού επιτελείου.
Κι όντως, ανταποκρίθηκαν, επιδεικνύοντας πρωτίστως αυτό που ζητούσε ο κόσμος: θέληση – πίστη – πάθος. Εκμηδένισαν σχεδόν όλες τις επιθετικές απόπειρες της αντιπάλου, χωρίς να κινδυνέψουν ιδιαίτερα, δημιουργώντας πέντε τουλάχιστον κλασσικές ευκαιρίες. Κατάντησαν την ομάδα που βρίσκεται σε θέση βολής για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, να μοιάζει μ’ ένα μπερδεμένο σύνολο άμοιρο να σηκώσει το φορτίο του πρωταθλητισμού.
Απέναντι σ’ έναν καταπονημένο Απόλλωνα, μ’ ένα κάρο επιπρόσθετες αναμετρήσεις σε Ευρώπη και δεύτερο τη τάξει θεσμό, η ΑΕΛ κατόρθωσε να αποσπάσει τον βαθμό της ισοπαλίας με την βοήθεια «λανθασμένων» σφυριγμάτων. Δυστυχώς φίλοι συνΑπολλωνίστες βλέπετε, ο κύριος Χριστάκης Χριστοφόρου παρέλειψε στην προπόνηση να συμπεριλάβει τακτικές αντιμετώπισης της αγωνιστικής δεινότητας των «κυρίων» Γιάννη Αναστασίου και Χαράλαμπου Γεωργίου!
Εμάς δεν μας πρέπει το αίσχος, η απάτη και το ρεζίλεμα. Ο Απολλωνίστας καταθέτει μεγαλείο, κάθε φορά που καλείται να εναρμονιστεί με τις ανάγκες της αγαπημένης του ομάδας, χωρίς απαραίτητα προϋπόθεση να πληροί ο βαρύγδουπος στόχος στους εγχώριους θεσμούς. Να είστε υπερήφανοι για αυτά που κατορθώσαμε αδέλφια, και σε επίπεδο συλλόγου αλλά και οπαδικού. Μην νοιώσετε ούτε δευτερόλεπτο πως όλα χάθηκαν. Αντιθέτως, όλα τώρα αρχίζουν, με το εφαλτήριο να σημαίνει στις 22 Μαΐου του 2013. Ο θρύλος επιστρέφει εκεί που του αρμόζει κι είναι καταδικασμένος να βρίσκεται: πρωταγωνιστής με τσαμπουκά και μαγκιά, καθάριος μέσα στην σαπίλα των υπολοίπων.
Με πολεμάτε, μα δεν λυγίζω…!!! -1-
{loadposition belowcontent}
