Για αυτή την ομάδα δεν έπρεπε να γίνονται καλέσματα για να γεμίζει το γήπεδο!

Η Ευρώπη έφτασε στο τέλος της αφού έμεινε ένας αδιάφορος βαθμολογικά αγώνας που καλό θα ήταν φυσικά να κερδηθεί για την επόμενη χρονιά. Ωραία τα ταξίδια, όμορφες οι ευρωπαϊκές\ βραδιές όμως οι εγχώριες διοργανώσεις έχουν την χάρη τους.

Βλέποντας τον ψεσινό (24/11) αγώνα με την Λυών αποφάσισα πως δεν θα γράψω το αναλύοντας την απόδοση της ομάδας αλλά θα αναλύσω τι περιμένω από δω και πέρα.

Τίποτα περισσότερο από την χτεσινή απόδοση που μας έδειξε πως ο Απόλλωνας μπορεί να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο που ελκύει τον οπαδό αλλά και τον φίλαθλο. Πως δεν έχει ανάγκη να κερδίσει βαθμούς κλέβοντας αλλά παίζοντας. Άλλωστε η «βαθμοθυρία» του στοίχισε στα ντέρμπι.

Για εμάς τους «ρομαντικούς» του ποδοσφαίρου είναι ότι πιο όμορφο η ομάδα που υποστηρίζεις να παίζει ελκυστικά και να παίρνει βαθμούς και να είναι και στους στόχους της. Η ομάδα που φτιάχτηκε παίζει τέτοιο ποδόσφαιρο που όταν το χρονόμετρο δείχνει 90 όλοι νιώθουν πως θέλουν ακόμη λίγο, πως δεν είναι αρκετό και πως η ερχόμενη Κυριακή είναι μακριά. Από μόνο του αυτό είναι ένα παράσημο.

Σίγουρα θα γίνουν και λάθη από όλους,αλλά ποιος δεν μπορεί να κατανοήσει ένα προπονητή που στην πρώτη του χρονιά έχει τόσα να διαχειριστεί; Μόνο αυτοί που δεν δουλεύουν δεν κάνουν λάθη, και ο προπονητής μας δουλεύει και κάθε φορά μας δείχνει και κάτι,κάποτε του βγαίνει κάποτε όχι, το μόνο σίγουρο όμως πως δεν συμβιβάζεται και αυτό το στοιχείο μόνο μπροστά σε πάει.

Για αυτή την ομάδα δεν έπρεπε να γίνονται καλέσματα για να γεμίζει το γήπεδο. Είναι άδικο για όλους, ακόμα και για τους οπαδούς.

Με το σφύριγμα της λήξης, δεν έψαξα τα λάθη, τα σωστά, ποιος φταίει, ποιος ήταν «σούπερ», έψαξα το καλεντάρι για να δω τη μέρα και την ώρα του επόμενου αγώνα, για να μην κανονίσω τίποτα άλλο και όλα αυτό γιατί με την ομάδα που έφτιαξε ο Σωφρόνης ένα είναι το σίγουρο, πως αυτές τις 2 ώρες δεν θα πλήξεις αλλά θα περάσεις ευχάριστα και το πιο πιθανόν θα επιστρέψεις στο σπίτι με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη σου..