Ήταν σαν κάτι απογεύματα…

Δημοσιογραφικά θεωρεία, δευτερόλεπτα πριν τη λήξη και ο Γιώργος γυρίζει και μου λέει: «Έλα βρήκες τίτλο για την πεντάρα»; και εγώ αυθόρμητα και με μια απίστευτη σιγουριά του τονίζω: «Περίμενε και θα παίξουμε τίτλο για την εξάρα»! Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσουμε την στιχομυθία και τα μάτια μας έπεσαν πάνω στον κοντό από την Πολώνια που τρύπωσε, πήρε το κεφάλι σημειώνοντας το 6-0 και η δυτική εκστασιασμένη άρχισε για τα καλά να παραμιλά! Ο φίλος ο Εύρος κυριολεκτικά αποσβολωμένος με ακούμπησε στην πλάτη, κοιταχτήκαμε και τότε το ρολόι του χρόνου ταξίδεψε νοητά πίσω και στις αρχές μιας αλησμόνητης δεκαετίας!

Η χθεσινή (26/4) μέρα γράφτηκε στην ιστορία όχι μόνο για τα ρεκόρ της που είδατε σε προηγούμενα ρεπορτάζ μας αλλά και για κάτι άλλο! Είναι η μέρα που η γενιά των 35αριδων και άνω αναβίωσε και πάλι εκείνη την χρυσή πενταετία (90-95) όπου ο Θρύλος παρέσερνε τα πάντα στο διάβα!

Ήταν λοιπόν σαν κάτι απογεύματα όπου όταν πήγαινες στο Τσίρειο δεν έλεγες αν θα κερδίσουμε, αλλά πόσα θα τους ρίξουμε, σαν κάτι απογεύματα που έβλεπες μέσα στο γήπεδο παλληκάρια γεμάτα πάθος και θέληση να τα δίνουν όλα μέχρι το τελευταίο λεπτό και όλοι σαν μικρά παιδιά να πανηγυρίζουν το κάθε γκολ τόσο έντονα, ήταν σαν κάτι απογεύματα όπου ακόμη και αυτός ο μέγιστος μαέστρος ονόματι Μιλέγκο Σπόλιαριτς αναπόλησε την ώρα που σχολίαζε το παιχνίδι με τον Κώστα Παπαδόπουλου και θυμήθηκε τα δικά του πάρτι που έστηνε μέσα στο Τσίρειο όταν μεσουρανούσε!

Το ποσό η χθεσινή μέρα ήταν βγαλμένη από εκείνη την επική πενταετία μέχρι και το «Ούα-Τσέποβιτς» ακούστηκε, με μια φυσικά μικρή παραλλαγή αφού η δυτική ζωντάνεψε το ξεχασμένο για δεκαετίες σύνθημα όταν ο φοβερός και τρομερός Κροάτης με το νούμερο «99»  στην πλάτη έδινε τη θέση του στον Μακρίδη στο 77’ της αναμέτρησης!«Ούα- Μάγκλιτσα» βροντοφώναξε η δυτική και κάπου εκεί στο Βελιγράδι ο «Τσέπο» ένιωθε ότι το δικό του σύνθημα αναβίωσε και πάλι πάνω στις κερκίδες της αγαπημένης του  δυτικής!

«Θρύλε βαλε κι άλλο γκολ και άλλο γκολ και άλλο γκολ» ήταν το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα με το τελευταίο σφύριγμα και σίγουρα οι Γιαννάκης Γιαγκουδάκης, Άγγελος Τσολάκης, Πάμπος Πιττας, Γιώργος Ιωσηφίδης, Μάριος Χαραλάμπους και τ’ άλλα παιδιά εκείνης της αλησμόνητης φουρνιάς  ήθελαν να κατέβουν από τη δυτική και να δώσουν συνέχεια στο ποδοσφαιρικό όργιο που είχε στηθεί!

Και στο βάθος κάτω από ανατολική στον «κυανόλευκο» πάγκο ξεπρόβαλε μια μορφή που για μας τους Απολλωνίστες αποτελεί πλέον τον σύγχρονο αναμορφωτή του Θρύλου! Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που μπορεί να φτάσει ο Απόλλωνας  με τον Σωφρόνη (άλλωστε ο μάντης Τειρεσίας αποτελεί μόνο μια  μυθολογική μορφή) στον πάγκο αυτό όμως που ΟΛΟΙ πλέον νιώθουμε είναι αυτό το παιδί μπόρεσε να μας δώσει πίσω την χαμένη μας περηφάνια, που κάποιοι άλλοι μας έκλεψαν στο βωμό της νεωτεριστικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας που επικρατεί στην Ευρώπη των τελευταίων χρόνων!!!

Φυσικά στο ποδόσφαιρο δεν χωρούν πολλές χάρες και πανηγύρια κι αυτό το βιώσαμε ουκ ολίγες φορές στο «κυανόλευκο» πετσί μας  γι’ αυτό άπαντες στο Θρυλικό οικοδόμημα επιβάλλεται να προσγειωθούμε και πιο αποφασισμένοι, πιο πωρωμένοι να συνεχίσουμε την πορεία μας!