«Όταν φοράω το Εθνόσημο νιώθω ανατριχίλα»!

Η Εθνική Ομάδα Γυναικών της Ελλάδας, βρίσκεται στην Αλβανία για την 1η προκριματική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου 2019. Η «δική» μας lady και μέλος της Γυναικείας ποδοσφαιρικής μας ομάδας των Ladies, έδωσε συνεντέυξη σε ελλαδική αθλητική ιστοσελίδα.

Διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα:

Μία εκ των καλύτερων παικτριών της ομάδας, η Δανάη Σιδηρά, μίλησε αποκλειστικά στο Kingsport.gr και στους Θάνο Φωτόπουλο και Γιάννη Δρόσο για την εμπειρία της στην Κύπρο, για το όνειρο της να αγωνιστεί σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα και φυσικά για την Εθνική Ομάδα. Τέλος δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην Ναταλία Χατζηγιαννίδου την έμπνευση της Εθνικής όπως την χαρακτήρισε.

Αναλυτικά η συνέντευξη

Γιατί ασχολήθηκες με το γυναικείο ποδόσφαιρο; Τι σε έκανε να ασχοληθείς;

Όπως έχω πει και παλιότερα, θεωρώ ότι αυτό το πράγμα το έχεις, είναι μικρόβιο. Δηλαδή δύσκολα ξεκινάει μια νέα κοπέλα στα 15-16 της επειδή έχει μια φίλη της ή την ελκύει πιο μετά να καταφέρει να κάνει το όνειρο πραγματικότητα που λέμε, όπως το κάνουμε εμείς. Όταν όμως το’ χεις αυτό το πράγμα και ξεκινάς από τα 5-6 σου, όπως έχω ξεκινήσει προσωπικά εγώ, σίγουρα το μέλλον είναι διαφορετικό. Όταν ξεκινάς και έχεις τη βάση. Γιατί αν μια κοπέλα ξεκινήσει στα 15, κάπου δεν προλαβαίνει να τα κάνει όλα. Αλλά όταν ένα παιδί –και με τους άνδρες νομίζω είναι έτσι- αν ξεκινάς από τα 5-6 σου. Και όπως είπα, θεωρώ ότι αυτό το πράγμα είναι μικρόβιο, το ποδόσφαιρο. Ή το’ χεις ή δεν το’ χεις.

Έχεις κάποιον παίκτη πρότυπο όταν ξεκινούσες; Άνδρα ή γυναίκα;

O παίκτης που έχω σαν πρότυπο είναι ο Σβαϊνστάιγκερ αν και όταν ξεκίνησα εγώ δεν είχα κάποιο πρότυπο, πιο πολύ με τα αδέρφια μου και τη γειτονιά που λέμε, αυτοί με έκαναν να ασχοληθώ.

Αγωνίζεσαι στην Κύπρο. Θα ήθελα ένα σχόλιο για το πρωτάθλημα εκεί, το επίπεδο; Και τι διαφορές έχει το κυπριακό με το ελληνικό πρωτάθλημα.

Το επίπεδο γενικότερα είναι όπως και στην Ελλάδα. Μπορώ να πω ότι στην Ελλάδα μπορεί να είναι και λίγο καλύτερο. Αλλά συγκεκριμένα στην ομάδα μου, το επίπεδο, οι προπονήσεις, οι εγκαταστάσεις, τα λεφτά, τα πάντα, σε όλα δουλεύουμε επαγγελματικά. Δηλαδή άμα ρωτήσεις άλλες ομάδες, μπορεί να μην έχουν φυσιοθεραπευτή, μπορεί να μην έχουν βοηθό προπονητή, μπορεί να μην έχουν μασέρ, μπορεί να μην έχουν γιατρό. Εμείς είμαστε από τις ομάδες που και εγκαταστάσεις δικιές μας έχουμε, έχουμε φυσιοθεραπευτές, προπονητές, τα πάντα.

Άρα αυτό είναι που σε κάνει να μένεις εκεί;

Ναι, δουλεύουν επαγγελματικά.

Και ένα σχόλιο για το πρωτάθλημα που πήρατε, 9ο συνεχόμενο. Ποια είναι τα συναισθήματα; Εσύ πόσα χρόνια είσαι στην ομάδα;

Εγώ τώρα είμαι 4η χρονιά. Σίγουρα δεν υπάρχει κορεσμός. Όταν ξέρεις ότι το καλοκαίρι θα ξεκινήσεις μια προετοιμασία για να παίξεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, για να ζήσεις πάλι αυτές τις στιγμές, γιατί άσχετα από την Εθνική, το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η πιο υψηλή διοργάνωση που υπάρχει. Σίγουρα, το λέω πάλι, δεν υπάρχει κορεσμός, είναι κάτι το οποίο, οι εμπειρίες, ειδικά του Τσάμπιονς Λιγκ είναι πραγματικά τρομερές.

Πώς ήταν η εμπειρία μιας τέτοιας διοργάνωσης.

Επειδή τα τελευταία χρόνια έχουμε περάσει 3 φορές στη φάση των 32. Τη μία αποκλειστήκαμε στους ομίλους. Στη φάση των 32 πάντα φτάνουμε ένα βήμα πριν την πρόκριση και πάντα στο τέλος, ίσως οι άλλες ομάδες είναι πιο ικανές… ίσως… δεν πιστεύω στην τύχη, δεν θα πω ότι είμαστε άτυχες, απλά οι άλλες ομάδες είναι πιο καλά οργανωμένες, έχουν περισσότερη εμπειρία. Απλά είναι κάτι που νομίζω ότι αν δεν το ζήσω με τον Απόλλωνα, να προκριθώ από τη φάση των 32 δεν νομίζω να φύγω.

Αυτό είναι που θέλετε δηλαδή;

Είναι κρίμα, είναι άδικο. Φέτος συγκεκριμένα ήμασταν 2-0 στο εκτός έδρας παιχνίδι, δεχθήκαμε ένα γκολ στο 90’, μετά στην έδρα μας, μας ισοφάρισαν και εκεί ήμασταν 2-0 στο 15’ και παρόλα αυτά κατάφεραν να γυρίσουν το παιχνίδι. Αν και το ξαναλέω, εκεί το μόνο καλό, το μόνο αβαντάζ και ντισαβαντάζ που έχουμε εμείς είναι ότι έχουμε να χτίσουμε μια ομάδα μέσα σε 3 μήνες. Γιατί όταν έρχονται παίκτριες από την Αμερική που είναι υψηλότερο το επίπεδό τους, έχουν συμβόλαια και δεν μπορούν να μείνουν παραπάνω. Δεν μπορούμε να κάνουμε δηλαδή μια ομάδα να κρατηθεί 2-3 χρόνια και να συνεχίσουμε. Εμείς προσπαθούμε πάντα το καλοκαίρι όταν ξεκινάει η προετοιμασία. Και είναι δύσκολο όταν έχεις μια ομάδα 15 άτομα, συν 7-8 ξένες, αναλόγως, είναι δύσκολο να καταφέρεις να χτίσεις. Φέτος παίξαμε με τη Σλάβια Πράγας που είναι οι ίδιες παίκτριες 4 χρόνια. Πέρυσι αποκλειστήκαμε, πρόπερσι παίξαμε με την Στιάρναν (σ.σ. στον όμιλο) Και με την Νόιλενμπαχ την πρώτη χρονιά, το ίδιο. Η ίδια ομάδα 5 χρόνια. Μετά παίξαμε με τη Μπρόντμπι, το ίδιο. Δηλαδή μπορεί να μην φύγει καμία παίκτρια από εκεί και να φέρουν συν μία. Σε εμάς δεν γίνεται αυτό.

Οι δικές σου οι φιλοδοξίες ξεπερνάνε την Κύπρο;

Ναι, σίγουρα.

Ποιο πρωτάθλημα αισθάνεσαι κοντά στα δικά σου όνειρα;

Νομίζω ιταλικό, ισπανικό. Κάπου εκεί. Εντάξει, τώρα τελειώνει το συμβόλαιό μου τον Μάιο, δεν έχω ανανεώσει ακόμα, δεν έχω μιλήσει για ανανέωση. Θα μιλήσω τώρα.

Έχεις προτάσεις;

Προτάσεις πάντα υπάρχουν, το θέμα όμως είναι τι σε καλύπτει. Δηλαδή εγώ αν έχω μια πρόταση από τη Γερμανία δεν θα επιλέξω να πάω. Δεν είναι προτεραιότητά μου. Θα προτιμήσω δηλαδή να κοιτάξω κάπου αλλού, όπως είπα Ιταλία, Ισπανία. Πιστεύω Ισπανία είναι ακόμα καλύτερα, από το να πάω Γερμανία. Και Αγγλία πάω, αλλά πάλι εκεί είναι το κλίμα λίγο περίεργο.

Πάμε τώρα, ένα σχόλιο για την Εθνική Ελλάδας. Είσαι χρόνια μέλος, άρα ξέρεις. Τι σημαίνει για τη Δανάη Εθνική Ελλάδας. Να φοράς το Εθνόσημο;

Είναι δύσκολο να περιγράψω κάποια συναισθήματα. Τώρα να το φοράς μέσα στο ξενοδοχείο και να πηγαίνεις για φαγητό, είναι άλλο το συναίσθημα. Το να κάνεις μίτινγκ είναι διαφορετικό από το να πας να φας.

Μέσα στο γήπεδο φορώντας το, πώς νιώθεις;

Ανατριχίλα. Αν μπορούσα να το περιγράψω με μία λέξη είναι αυτό.. εκείνη τη στιγμή που παίξεις, ακούς τον Εθνικό Ύμνο, εκπροσωπείς όλη την Ελλάδα. Είναι το όνειρο του κάθε Έλληνα, ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει κάτι τέτοιο; Με μία λέξη είναι ανατριχίλα.

Άρα αυτό σημαίνει για εσένα Εθνική. Ανατριχίλα;

Ναι. Και σεβασμός. Εκτός από την αγάπη και όλα αυτά που νομίζω ότι είναι αυτονόητα, δεν χρειάζεται να αναφερθούμε άλλο. Αυτά τα δύο είναι τα συναισθήματα που μπορώ να περιγράψω.

Δίνετε τώρα σε λίγες ώρες κάποιους αγώνες για την πρόκρισή σας στην πρώτη προκριματική φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Νιώθετε άγχος ή πίεση; Εντάξει, την Αλβανία την είχατε αντιμετωπίσει και πρόσφατα.

Το άγχος το έχεις σαν φαβορί. Είμαστε το φαβορί του ομίλου, παίζουμε με ομάδες κατώτερης δυναμικότητας από εμάς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υποβαθμίζουμε καμία ομάδα. Η Μάλτα είναι μία ομάδα που τώρα ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει κάποια βήματα. Την είδα και πρόσφατα στην Κύπρο σε ένα τουρνουά που έπαιξαν. Το Κόσσοβο είναι μία καινούργια ομάδα. Φτιάχτηκε πέρυσι και με την Αλβανία τα 3 τελευταία χρόνια που τους παίζουμε, τους έχουμε σχεδόν σε κάθε διοργάνωση μπροστά μας.

Και σκοράρεις συνέχεια.

Ναι, σκοράρω εντός και εκτός.

Αυτό να κάνεις και αύριο. Πάντως μια που και το τουρνουά γίνεται εκεί, σας επηρεάζει και το ψυχολογικός δηλαδή με την Αλβανία μέσα εκεί, από τον κόσμο, την κερκίδα, αυτά που μπορεί να ακουστούν;

Σίγουρα, την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, ο κόσμος εμψύχωνε πολύ την ομάδα, φώναζαν συνέχεια, είχε αρκετό κόσμο το γήπεδο, παρόλα αυτά όμως δεν έχουμε τέτοιο άγχος. Είμαστε το φαβορί, πάμε για να παίξουμε 3 αγώνες, να κάνουμε 3 νίκες αν αυτό είναι εφικτό.

Πού υπερτερεί η Εθνική έναντι των υπολοίπων; Ποιο είναι το δυνατό σημείο; Η ψυχή, το δέσιμο που έχετε σαν ομάδα; Ποια στοιχεία θα βγουν στο γήπεδο περισσότερο;

Θεωρώ περισσότερο είναι η ποδοσφαιρική ικανότητα που έχουμε. Εντάξει, η ψυχή… και οι Αλβανίδες όταν θα παίξουν απέναντί μας, θα βγάλουν ψυχή. Το Κόσσοβο επίσης θα βγάλει ψυχή. Οπότε είναι πιο πολύ η ικανότητα η ποδοσφαιρική, γιατί δόξα τω Θεό, έχουμε τέτοια, έχουμε παίκτριες με πολύ ταλέντο και τα μικρά παιδιά, τα καινούργια που είναι εδώ.

Μπορεί η Εθνική να περάσει λοιπόν.

Είμαστε το φαβορί και πρέπει να το δείξουμε αυτό.

Θεωρείς ότι είναι κοντά η ώρα που η Εθνική θα φτάσει στην τελική φάση;

Καλή ερώτηση. Με τις εμφανίσεις που κάναμε φέτος ειδικά, αποδείξαμε ότι το επίπεδό μας είναι υψηλό. Οι εμφανίσεις που κάναμε και με Γαλλία και με Ρουμανία και με Ουκρανία, αν εξαιρέσεις το εκτός έδρας παιχνίδι με τη Ρουμανία που ήταν ένα κακό αποτέλεσμα, όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, ήταν τέτοια που από λεπτό σε λεπτό θα μπορούσε το αποτέλεσμα να ανατραπεί. Και με τν Ουκρανία μέσα και με τη Ρουμανία εδώ ήταν εις βάρος μας. Δηλαδή εκεί που πιέζαμε να βάλουμε γκολ, να ισοφαρίσουμε το παιχνίδι που είχαμε τις ευκαιρίες. Τώρα γενικότερα θεωρώ ότι ίσως πρέπει να δώσουμε περισσότερο βάση στο πρωτάθλημα εάν πρέπει να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Όταν παίζεις παιχνίδια στο πρωτάθλημα που είναι 10-0 και μετά πρέπει να πας έξω να αντιμετωπίσεις την Ουκρανία ή τη Γαλλία, ή την οποιαδήποτε ομάδα που σίγουρα οι διαφορές είναι όπως είναι στο πρωτάθλημα. Ας μην πούμε ονόματα. Αν βάλουμε σαν ταβάνι τον ΠΑΟΚ, όταν παίξει ο ΠΑΟΚ με τον τελευταίο, κάπως έτσι είναι και όταν πάμε να παίξουμε εκεί. Δηλαδή όταν ο ΠΑΟΚ παίζει με τον τελευταίο και δεν πάει ο παίκτης να κοντραριστεί, ή δεν θα κάνει τα σπριντ και τις επαναφορές. Εκεί που χάνουμε τα περισσότερα παιχνίδια είναι αυτό. Δηλαδή οι ομάδι και οι παίκτριες που έρχονται με τις Εθνικές τους να παίξουν με είναι συνεχόμενα στην πίεση. Όταν κάθε εβδομάδα ξέρεις ότι όπου και να πας μπορεί να χάσεις ή να κερδίσεις, σίγουρα είναι πιο καλό. Όπως και με εμάς στην Κύπρο. Όπου και να πάμε, ξέρουμε ότι οι πιθανότητα να χάσουμε είναι το 10% και θα πρέπει να συμβούν όλα τα κακά του κόσμου για να χάσουμε ένα παιχνίδι.

Μα αν υπάρχει πρωτάθλημα ανταγωνιστικό πάντα βοηθάει. Βέβαια, εδώ στην Ελλάδα κακό είναι έτσι όπως έχουν φτιάξει το πρόγραμμα.

Ναι, μπορεί να παίξουν σήμερα και μετά, ύστερα από… ένα μήνα.

Και χωρίς ανταγωνισμό, βγαίνουν από το ρυθμό οι ομάδες, οι παίκτριες.

Το επόμενο βήμα που πιστεύω ότι σιγά σιγά έχει αρχίσει και γίνεται, είναι να βγαίνουν τα παιδιά στο εξωτερικό. Θεωρώ ότι είναι πολύ βασικό να έχεις άλλες εμπειρίες και να βλέπεις άλλα πράγματα, άλλες καταστάσεις, άλλα γήπεδα, άλλους αντιπάλους. Γιατί φανταστείτε τώρα 7-8 χρόνια στην Ευρώπη να έχεις τους ίδιους αντιπάλους ή τους ίδιους συμπαίκτες. Ξέρεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις. Δηλαδή σαν τη Βεατρίκη (σ.σ. Σαρρή) που είναι εντός, σαν την Μάρκου που πήγε στην Αμερική, η Σοφία (σ.σ. Κόγγουλη) που είναι στην Ιταλία, σίγουρα αυτά τα παιδιά όταν έρχονται εδώ, έχουν διαφορετική εικόνα. Ή η Νάτη που είναι στη Γερμανία. Σίγουρα έχουν άλλη εικόνα. Είναι αλλιώς. Και θεωρώ ότι και η Δήμητρα και η Τασούλα θα μπορούσαν να παίξουν εκτός.

Ένα σχόλιο για το μέλλον; Είδαμε πρόσφατα η Εθνική Κορασίδων έδωσε ένα καλό τουρνουά και κέρδισε και τη Γαλλία.

Θεωρώ το μέλλον, δηλαδή και οι νεανίδες και οι κορασίδες που έρχονται από πίσω. Ίσως είναι και οι πιο μεγάλες που είναι μαζί τους, τις συμβουλεύουν και το βλέπουν διαφορετικά, ίσως να τις τραβάνε οι προπονητές πιο πολύ και να τις κάνουν να δουλεύουν περισσότερο. Γιατί το να κερδίζεις τη Γαλλία, σημαίνει ότι έχεις δουλέψει. Ή να μην φέρνεις δύο καλά αποτελέσματα, δηλαδή δεν έχασαν με μεγάλο σκορ, ήταν παιχνίδια δύσκολα. Θεωρώ ότι σίγουρα τα επόμενα 6, 7, 8 χρόνια θα είναι πολύ σημαδιακά για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Μια ερώτηση για εκείνον τον αγώνα που είχατε δώσει με τη Γαλλία έξω, με 26 χιλιάδες κόσμο. Εδώ γιατί δεν παρακολουθεί ο κόσμος γυναικείο ποδόσφαιρο;

Εδώ στην Αθήνα, δεν στηρίζει ο κόσμος. Αν πάμε όμως σε επαρχίες, σε πόλεις μικρές, δηλαδή όπως στην Κομοτηνή που πήγαμε. Και τις δύο φορές είχε αρκετό κόσμο. Ή στην Άρτα όταν πήγαμε είχε κόσμο. Γενικότερα σε πόλεις πάντα έχει κόσμο το γήπεδο, πάντα στηρίζει ο κόσμος. Εδώ στην Αθήνα δεν ξέρω τι γίνεται και ο κόσμος δεν στηρίζει.

Γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό και στην Αθήνα ο κόσμος δεν το υποστηρίζει;

Δεν μπορώ να δώσω εξήγηση. Μάλλον οι άνθρωποι δεν έχουν δει ποτέ γυναικείο ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό γίνεται έτσι.

Μα ας δει ο κόσμος και μετά το σχολιάζουμε μετά.

Ναι, οι άνθρωποι που το λένε αυτό, το λένε γιατί δεν έχουν παρακολουθήσει ποτέ γυναικείο ποδόσφαιρο.

Το ματς που φοβάστε περισσότερο; Με την Αλβανία που είναι και εκείνη φαβορί;

Δεν υπάρχει ματς να πω ότι φοβάμαι. Το θέμα είναι ότι πρέπει να τα κοιτάξουμε από την αρχή. Πρώτα είναι το ματς με τη Μάλτα. Γιατί αν δεν πάρεις τους 3 βαθμούς εκεί, τους 3 βαθμούς με το Κόσσοβο δεν έχει νόημα το παιχνίδι με την Αλβανία. Οπότε, θεωρώ ότι την Πέμπτη θα είμαστε έτοιμες. Θα κριθεί ποια ομάδα θα είναι πιο έτοιμη. Αυτό θα είναι το δυνατό σημείο, ποια ομάδα θα είναι πιο έτοιμη να ανταπεξέλθει σε 3 παιχνίδια, γιατί είναι και δύσκολο, με την κούραση και τα ταξίδια. Πιστεύω ότι όποια ομάδα είναι πιο έτοιμη και το δείξει μέσα στο γήπεδο, θα πάρει και την πρόκριση.

Κλείνοντας, δύο ερωτήσεις: ένα σχόλιο για την Νατάλια Χατζηγιαννίδου την αρχηγό σας;

Ο Καραγκούνης του γυναικείου! Είναι, γιατί έχει περισσότερες συμμετοχές. Είναι η έμπνευση του γυναικείου ποδοσφαίρου. Είναι ένα παιδί, γιατί είναι ακόμα παιδί για εμένα. Η ηλικία της δεν έχει καμία σχέση με αυτό που δείχνει μέσα στο γήπεδο. Είναι αρχηγός μέσα και έξω από το γήπεδο, προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Μέσα στο γήπεδο θεωρώ ότι δεν θα της βρεις το παραμικρό να της χρεώσεις. Τόσα χρόνια εμπειρία θεωρώ ότι είναι λογικό όλο αυτό. Αλλά για εμένα είναι η έμπνευση του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και μακάρι οι μικρές να βλέπου σαν παράδειγμα εκείνη και να στοχεύουν τη Ναταλία σε θέμα συμπεριφοράς, προπόνησης, τα πάντα.

Και μια ευχή;
Πρώτα από όλα υγεία, να πάρουμε την πρόκριση και μετά όλα τα άλλα θα έρθουν με το χρόνο τους.

Ευχαριστούμε πολύ και καλή επιτυχία.

Εγώ σας ευχαριστώ