Ο Απόλλων θα παραμείνει στις ράγες με τον κόσμο συνοδοιπόρο

Είναι αλήθεια πως με τον Σωφρόνη Αυγουστή στον πάγκο, η ομάδα μας παρουσιάζει εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο. Άλλωστε, οι πλείστοι πίστευαν πως κατά την «Πέδρο Εμάνουελ εποχή» οι ποδοσφαιριστές δεν έβγαζαν προς τα έξω τις πραγματικές τους δυνατότητες. Ίσως να χάθηκαν στην υπερβολική τακτική, στο κορεσμένο σύστημα και στη γενικότερη φιλοσοφία του πρώην τεχνικού του Απόλλωνα.

Ήταν επόμενο πως η ξέφρενη πορεία των συναπτών επιτυχιών κάποτε θα σταματούσε. Όχι γιατί ελαχιστοποιήθηκαν οι αρετές, αλλά επειδή είχε φτάσει η ώρα να αφήσουν το σημάδι τους οι διάφορες παράμετροι που διαμορφώνουν το άθλημα, όπως η ψυχολογία, τα λάθη, η κούραση, η πίεση για το επιθυμητό αποτέλεσμα της πλατιάς μάζας του κόσμου κ.α. Σημασία έχει ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι απώλειες. Σημασία έχει η ολική εικόνα κι όχι η μεμονωμένη.

Ναι, στο Δασάκι της Άχνας χάθηκαν δυο βαθμοί και στο Γ.Σ.Π το προβάδισμα θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο ενόψει του επαναληπτικού στη Λεμεσό. Γίνεται αντιληπτό πως περισσότερο δυσαρεστεί ο τρόπος που χάθηκαν οι καλύτερες προοπτικές κι όχι αυτό καθαυτό το αποτέλεσμα. Ο Απόλλων δεν παρεκκλίνει της ευθείας πορείας του γιατί δεν πήρε το απόλυτο.

Ο Απόλλων θα παραμείνει στις ράγες με τον κόσμο συνοδοιπόρο, κυνηγώντας το απόλυτο στο κλείσιμο της χρονιάς.