Ο πολύτιμος αντιστάρ μιας σπουδαίας πενταετίας!

Ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως αμυντικός μέσος ήταν ένα πολυεργαλείο, ένας χαμάλης πολυτελείας με γερά πνευμόνια, σωστές τοποθετήσεις και δυνατό ευθύβολο σουτ ήταν η προσωποποίηση της φιλοτιμίας και της μαχητικότητας.

Αθλητοπρεπέστατος, σεμνός με χαμηλό προφίλ και πάντοτε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αγαπήθηκε από τους οπαδούς του ΑΠΟΛΛΩΝΑ όσο λίγοι γιατί πάντοτε ήταν ο ποδοσφαιριστής που τα έδινε όλα στο γήπεδο παρουσιάζοντας μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα στην απόδοση του.

Στην συνέντευξη που ακολουθεί ο Χρυσόστομος Τζιούρας ανοίγει την καρδιά του στοwww.apollon365.news και μας θυμίζει τις δικές του αναμνήσεις από την ποδοσφαιρική του πορεία στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

Εν ριπή οφθαλμού

Πότε και πού γεννήθηκες: «14/10/1971, γεννήθηκα στη Λευκωσία αλλά κατάγομαι από την Κυρά Μόρφου».

Οικογενειακή κατάσταση: «Παντρεμένος με τρεις κόρες, ηλικίας 18, 12 και 9».

Σε ποια περιοχή μένεις στη Λεμεσό: «Δήμο Κάτω Πολεμιδιών, περιοχή Jumbo».

Σε ποια γειτονιά μεγάλωσες: «Μεγάλωσα στο χωριό Μαλλιά και σε ηλικία 12 ετών ήρθαμε με την οικογένεια μου στη Λεμεσό».

Σε ποιο μάθημα είχες την καλύτερη βαθμολογία: «Νέα Ελληνικά».

Ποιο μάθημα δεν άντεχες: «Μαθηματικά».

Αγαπημένο φαγητό: «Παραγεμιστά».

Αγαπημένο γλυκό: «Βαζανάκι του κουταλιού».

Η πιο συχνή συμβουλή του πατέρα σου: «Να πατάς πάντοτε στην άσφαλτο δηλ. να έχεις πάντα το μέτωπο σου καθαρό».

Αγαπημένο χρώμα και αριθμός: «Το γαλάζιο και το 2».

Τραγουδιστής που σε εκφράζει: «Πασχάλης Τερζής».

Αγαπημένος σου ηθοποιός: «Μπρους Γουίλλις».

Πως περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο: «Με την οικογένεια μου».

Διαδικτυακός χώρος που επισκέπτεσαι συχνά:«www.apollon365.news».

Προσωπικότητα από το διεθνή χώρο που θα ήθελες να συναντήσεις: «Τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν».

Προορισμός που θα ήθελες να ταξιδέψεις: «Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής».

Κάποιο απωθημένο που έχεις στη ζωή σου το οποίο αν σου δινόταν η ευκαιρία θα το έκανες:«Να μπω σε ένα μαχητικό αεροπλάνο!».

Έκλαψες ποτέ σου; Τελευταία φορά που έκλαψες: «Συγκινούμαι αλλά σπάνια κλαίω. Τελευταία φορά που έκλαψα πριν ένα περίπου χρόνο στην κηδεία κάποιου συναδέλφου μου».

Τι φοβάσαι περισσότερο: «Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να με φοβίζει».

Σημαντικότερη αξία στη ζωή σου: «Η τιμιότητα και το να είναι κάποιος αληθινός, αυθεντικός».

Τρία επίθετα που σε χαρακτηρίζουν: «Τιμιότητα, ειλικρίνεια, μετριοφροσύνη».

Τι σιχαίνεσαι στους ανθρώπους: «Την πισώπλατη μαχαιριά».

Ποιο ήταν το άτομο που ανακάλυψε το ταλέντο σου και ποια ήταν τα στοιχεία που πιστεύεις ότι τον έκαναν να σε ξεχωρίσει; «Ο άνθρωπος που με ανακάλυψε ήταν ο δάσκαλος μου στο δημοτικό ο Γιαννάκης Στυλιανίδης, ο οποίος με προέτρεψε να κατεβώ στις προπονήσεις του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Τα στοιχεία που πιστεύω ότι τον έκαναν να με ξεχωρίσει ήταν η ταχύτητα, η δύναμη και η αλτικότητα μου ενώ το γεγονός ότι στην ηλικία αυτή είχα εξαιρετικές επιδόσεις σε όλα τα αθλήματα στίβου σίγουρα έπαιξε το δικό του ρόλο».

Ποιος ήταν ο πρώτος σου προπονητής; «Την πρώτη μου προπόνηση την έκανα υπό την καθοδήγηση του αείμνηστου Αντώνη Μορφίτη, ακολούθως έκανα κάποιες προπονήσεις με τον Χριστάκη Νεοφυτίδη όμως ο προπονητής ο οποίος με βοήθησε σημαντικά στα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα ήταν ο Λάμπρος Μερκής».

Τι ιδιαίτερο σου μετέδωσε ο Λάμπρος Μερκής; «Με βελτίωσε πολύ στη δύναμη λόγω της τρομερής εκγύμνασης που μας έκανε αλλά και στην τακτική και στην τεχνική. Ο Μερκής μας μάθαινε πώς να πασάρουμε πως να σουτάρουμε πώς να κάνουμε αμυντική, επιθετική κεφαλιά, πώς να εκτελούμε φάουλ και πέναλτι, πράγματα τα οποία 30 χρόνια πριν δεν θεωρούνταν αυτονόητα όπως τώρα. Για να καταλάβεις μέχρι και σάουνα κάναμε κι όλα αυτά σε ηλικία 12-13 χρονών στα μέσα της δεκαετίας του ’80!».

Εναντίον ποιας ομάδας αγωνίστηκες για πρώτη φορά στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ; «Εναντίον του ΑΠΟΠ Πάφου, στο Τσίρειο στάδιο, την αγωνιστική περίοδο 1988/89, όταν ο τότε προπονητής μου Γέρζι Έγκελ μου έδωσε το βάπτισμα του πυρός».

Τι θυμάσαι από εκείνο το παιγνίδι; «Θυμάμαι έντονα την τρομερή αγωνία και το άγχος που με διακατείχε μόλις ο προπονητής μου έδωσε οδηγίες να ετοιμαστώ για να εισέλθω στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή αναλαμβάνοντας το μαρκάρισμα του Πάπριτσα, ενός από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του πρωταθλήματος που λίγα χρόνια πριν είχε πανηγυρίσει και το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης. Αγωνίστηκα τα τελευταία λεπτά και το παιγνίδι έληξε με νίκη του ΑΠΟΛΛΩΝΑ με 4-2. Θυμάμαι επίσης έντονα τη ψυχολογική στήριξη από τον μεγάλο ποδοσφαιριστή αλλά και άνθρωπο Άντρο Χριστοδούλου που με την είσοδο μου στον αγώνα μου φώναξε: «άτε λεβέντη μου έμπα μέσα παίξε την μάππα που ξέρεις τζε μεν φοάσε τίποτε».

Συνεργάστηκες με αρκετούς προπονητές. Ποιοι ήταν αυτοί που σε έχουν επηρεάσει θετικά και πώς; «Έγκελ και Φέρνερ. Ο Έγκελ ήταν ο πρώτος προπονητής που πίστεψε στις δυνατότητες μου και με προώθησε στην πρώτη ομάδα ενώ ο Φέρνερ ήταν ο προπονητής που μου δίδαξε την στρατιωτική πειθαρχεία όχι μόνο εντός αλλά και εκτός γηπέδου και ο άνθρωπος που μου εμφύσησε την νοοτροπία του νικητή. Ειδικά σε θέματα ωραρίων ο Φέρνερ ήταν πολύ αυστηρός και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Ξέραμε πως ένα λεπτό αργοπορίας στην προπόνηση ή στο φαγητό θα μεταφραζόταν σε βαριά καμπάνα! Ένα τρανό παράδειγμα της σιδηράς πειθαρχίας που είχε ο Φέρνερ είναι και η ιστορία με το νεαρό τότε συμποδοσφαιριστή μου τον Κώστα Χριστοφόρου (Ρίζο) που ήταν ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα της ομάδας και ένας από τους γρηγορότερους ποδοσφαιριστές με τη μπάλα στα πόδια την εποχή εκείνη. Την περίοδο 1990/91, μετά το τέλος ενώ φιλικού αγώνα προετοιμασίας ο Ρίζος δυσανασχετημένος, γιατί δεν πήρε χρόνο συμμετοχής στον αγώνα που προηγήθηκε, κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια διαμαρτυρόμενος με έντονο τρόπο. Για κακή του τύχη τον άκουσε ο Φέρνερ και αφού ενημερώθηκε για το λόγο που διαμαρτυρόταν του είπε χωρίς δεύτερη κουβέντα να πάρει αμέσως τα πράγματα του και να φύγει θέτοντας τον εκτός πλάνων! Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό το οποίο θεωρώ ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου αλλά και που συνάμα δείχνει το μεγαλείο και την ποιότητα χαρακτήρα του Άντρου Χριστοδούλου. Εγώ την περίοδο 1988/89 σε ηλικία 17 ετών προωθήθηκα στην πρώτη ομάδα και, όπως θα ανέμενε κανείς, στις προπονήσεις έδειχνα ιδιαίτερο ζήλο και αγωνιζόμουν με πολλή δύναμη και πάθος στοιχεία που πάντοτε με χαρακτήριζαν ως ποδοσφαιριστή. Μια μέρα έφτασαν στ’ αυτιά μου ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ, από τα μεγάλα ονόματα, έκαναν παράπονο ότι αγωνιζόμουν υπέρμετρα σκληρά στις προπονήσεις και εξέφραζαν φόβους για τυχόν σοβαρούς τραυματισμούς. Έτσι εγώ προβληματισμένος αλλά και απογοητευμένος ζήτησα από μόνος μου να αποχωρήσω από την πρώτη ομάδα και να επιστρέψω στην εφηβική ομάδα! Το άκουσε αυτό ο Άντρος Χριστοδούλου και μια μέρα με πλησίασε και τα λόγια του ακόμα ηχούν στα αυτιά μου σαν να ήταν χτες».

Τι σου είπε ακριβώς; «Μου είπε ότι το να αγωνιστεί κάποιος νεαρός στην πρώτη ομάδα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ ήταν όνειρο ζωής και ότι μόνο ένας τρελός θα εγκατέλειπε την πρώτη ομάδα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Μου είπε με έντονο ύφος, το οποίο δεν μου άφηνε άλλη επιλογή, ότι θα παραμείνω στην πρώτη ομάδα, θα συνεχίζω να παίζω δυνατά αλλά καθαρά ακόμα και απέναντι στον ίδιο, και αν οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΛΛΩΝΑ εξέφραζε οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο για μένα, να μην είχα καμία έγνοια, και θα «καθάριζε» ο ίδιος! Άκουσα τη συμβουλή του, πήρα θάρρος συνέχισα στην πρώτη ομάδα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και μου βγήκε σε καλό! Κανένας δεν μπορεί να ξέρει ποια εξέλιξη θα είχε η καριέρα μου αν δεν παρέμβαινε ο Άντρος Χριστοδούλου και γι’ αυτό τον ευχαριστώ ιδιαίτερα και θεωρώ ότι του οφείλω πολλά».

Τι ξεχωριστό είχε ο Φέρνερ από τους υπόλοιπους προπονητές; «Ήταν ακριβοδίκαιος με όλους ανεξαιρέτως τους ποδοσφαιριστές. Την ίδια συμπεριφορά και προσέγγιση που είχε απέναντι στον Μιλένκο την είχε και απέναντι στον Τζιούρα. Δεν καταλάβαινε από ονόματα. Για τον Φέρνερ όλοι οι ποδοσφαιριστές ήταν το ίδιο. Θυμάμαι σε ένα δίτερμα προπόνησης ενώ μάρκαρα τον Κρισμάρεβιτς εκνευρισμένος με κτύπησε με αγκωνιά στα χείλη. Ο Φέρνερ χωρίς δεύτερη σκέψη τον έδιωξε από την προπόνηση και του επέβαλε αυστηρό πρόστιμο!».

Θυμάσαι κάποιο περιστατικό που συνέβηκε με τον Φέρνερ που θα σου μείνει αξέχαστο; «Φυσικά και θυμάμαι. Σε κάποια προετοιμασία στο εξωτερικό κάποιοι ποδοσφαιριστές συνήθιζαν να μαζεύονται σε ένα δωμάτιο και να παίζουν χαρτιά κάτι που ο Φέρνερ απαγόρευε όμως ρητώς. Μια μέρα λοιπόν ενώ έπαιζαν χαρτιά κάποιοι ποδοσφαιριστές ο Φέρνερ το «μυρίστηκε» και έστειλε τον βοηθό του τον Μίνω να τους κτυπήσει την πόρτα. Με το άκουσμα της φωνής του Μίνου δημιουργήθηκε ένας ψιλοπανικός και σε κλάσματα δευτερολέπτου, οι «χαρτοπαίκτες» άρχισαν να πετάγονται από το παράθυρο. Κάτω όμως από το παράθυρο τους περίμενε ο Φέρνερ ο οποίος με σοβαρό ύφος άρχισε να τους μοιράζει πρόστιμα! Μια άλλη ωραία ιστορία ήταν αυτή που συνέβηκε πριν από κάποιο αγώνα στο ξενοδοχείο με τον Γιαγκουδάκη. Μετά το φαγητό ο Φέρνερ συνήθιζε να μας κάνει τακτική ανάλυση του παιγνιδιού που θα είχαμε. Ο Γιαγκουδάκης είχε τη φαεινή ιδέα να μας μαζέψει όλους τους ποδοσφαιριστές πριν το μάθημα για να μας πει κάποιες ιδέες για τον αγώνα. Ο Φέρνερ το πληροφορήθηκε, και λίγο πριν ξεκινήσει το μάθημα, μας ανέφερε πως από σήμερα έχουμε νέο προπονητή και κάλεσε τον Γιάγκο να έρθει να κάνει το μάθημα! Δεν χρειάζεται να πω οι φωνές του Φέρνερ μέχρι που ακούστηκαν και με τον Γιάγκο να δέχεται σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα τις έντονες παρατηρήσεις του».

Ποιο παιγνίδι έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη σου από την παρουσία σου στα γήπεδα;«Ασφαλώς το παιγνίδι εναντίον της Ανόρθωσης την περίοδο 1993/94 με το οποίο κάναμε το καθοριστικό βήμα για την κατάκτηση του 2ου πρωταθλήματος στην ιστορία μας».

Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στην καριέρα σου; «Η χειρότερη μου στιγμή ήταν η περίοδος 1992/93 όταν σε διάστημα 15 ημερών χάσαμε πρωτάθλημα και κύπελλο και η καλύτερη μου ήταν το γκολ που πέτυχα κόντρα στην Ανόρθωση την περίοδο 1993/94».

Ποια θεωρείς ότι ήταν τα δυνατά σου στοιχεία ως ποδοσφαιριστής και ποια τα αδύνατα; «Τα δυνατά μου στοιχεία ως ποδοσφαιριστής ήταν ότι ήμουν πάντα πολύ πειθαρχημένος ποδοσφαιριστής, δυνατός, ταχύς και αλτικός και είχα σταθερότητα στην απόδοση μου. Το αδύνατο μου στοιχείο, πιστεύω, ήταν ότι δεν είχα πολύ καλή τεχνική κατάρτιση».

Αν γύριζες το χρόνο πίσω, ποιο παιγνίδι θα ήθελες να παιζόταν από την αρχή; «Αν γύριζα το χρόνο πίσω, θα ήθελα να ξανάπαιζα το ευρωπαϊκό παιγνίδι κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου αλλά στη φυσική του έδρα και όχι στο ουδέτερο γήπεδο που τον αντιμετωπίσαμε λόγω του πολέμου. Ο λόγος είναι γιατί την ομάδα αυτή την θεωρώ την καλύτερη που έχει αντιμετωπίσει ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ στην ιστορία του. Είναι η ομάδα η οποία λίγους μήνες πριν είχε κατακτήσει το κύπελλο πρωταθλητριών και αργότερα το διηπειρωτικό και η οποία είχε στις τάξεις της εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές όπως οι Σαβίτσεβιτς, Γιούγκοβιτς, Μιχαίλοβιτς, Πάντσεφ κ.ά., οι οποίοι αργότερα όλοι έκαναν μεγάλη καριέρα σε μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους.Αν θα μπορούσα να επιλέξω ακόμα ένα παιγνίδι αυτό θα ήταν ο τελικός κυπέλλου κόντρα στην Ομόνοια και η κατάκτηση του την περίοδο 1991/92 επειδή παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκα εντούτοις είχα ολιγόλεπτη μόνο συμμετοχή».

Με ποιους συμπαίκτες σου διατηρείς ακόμη σχέσεις; «Διατηρώ πολύ καλές σχέσεις με τον Άγγελο Τσολάκη ο οποίος είναι και κουμπάρος μου, με το Μάριο Χαραλάμπους, τον Γιώργο Ιωσηφίδη και τον Αλέξανδρο Μιχαήλ».

Όταν κρέμασες τα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια είχες κάποια παράπονα είτε από τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ είτε γενικά από την ποδοσφαιρική σου καριέρα; «Από τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ δεν είχα κανένα απολύτως παράπονο. Απλά με πίκρανε λίγο ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα μου ο τότε Πρόεδρος της εταιρείας γιατί πιστεύω ότι σε ηλικία 31 ετών είχα ακόμη πολλά να προσφέρω στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Αυτά έχει όμως το ποδόσφαιρο και δεν κρατώ κακία σε κανένα».
Θυμάσαι κάποιες πλάκες στα αποδυτήρια να μας αναφέρεις από την ποδοσφαιρική σου καριέρα; «Θυμούμαι μια ωραία ιστορία και θα σας την αναφέρω. Περίοδος 1995/96 επί εποχής του Φιλανδού προπονητή Κουούζελα ενώ ο αγώνας μας βρίσκεται σε οριακό σημείο σε μια προσπάθεια του ο προπονητής να εμψυχώσει τους παίκτες μας στο γήπεδο τους φωνάζει «come on guys». Ξαφνικά βλέπουμε απορημένοι τον συμποδοσφαιριστή μας τον Γιώργο Κάη, ο οποίος βρισκόταν στον πάγκο με τους αναπληρωματικούς, να σηκώνεται σαν ελατήριο και να ξεκινά προθέρμανση γιατί είχε παρερμηνεύσει το «come on guys» του προπονητή σε «come on Kais» θεωρώντας ότι ο Κουούζελα του έδωσε οδηγίες για να εισέλθει στο γήπεδο ως αλλαγή! Μια άλλη ωραία ιστορία έχει να κάνει με ένα φιλικό προετοιμασίας στη Γερμανία. Οι αγώνες αυτοί ήταν πολύ άγριοι, υπέρμετρα σκληροί και αρκετές φορές διακόπτονταν λόγω συμπλοκών των ποδοσφαιριστών! Ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν κόντρα σε μια ομάδα 2ης κατηγορίας της Γερμανίας και διεξαγόταν σε ένα μικρό γήπεδο χωρίς κερκίδες όπου πολύ κοντά στις πλάγιες γραμμές βρίσκονταν κιγκλιδώματα και γύρω γύρω από το γήπεδο υπήρχαν τεράστιοι θάμνοι. Σε ένα τέτοιο παιγνίδι ο Δημήτρης Ιωάννου (Σκούλλος) είχε έρθει σε έντονη αντιπαράθεση με τον θηριώδη σέντερ-φορ της αντίπαλης ομάδας και οι μεταξύ τους μονομαχίες από πολύ νωρίς άρχισαν να ξεφεύγουν εκτός ορίων. Σε μια φάση κοντά στην πλάγια γραμμή ο Σκούλλος έπεσε με τόση μεγάλη δύναμη πάνω στον καημένο τον άνθρωπο ο οποίος κτύπησε με φόρα το κεφάλι του στα κιγκλιδώματα και ακολούθως εξαφανίστηκε μέσα στους τεράστιους θάμνους με τον Σκούλλο να φωνάζει χασκογελώντας: τζει μέσα που τον έσυρα ούτε με σσιύλλον λαονικόν εν τον εβρίσκουν!»

Σε ποια σημεία υστερεί και σε ποια υπερτερεί ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ της εποχής του Τζιούρα σε σχέση με το σημερινό ΑΠΟΛΛΩΝΑ; «Κατ’ αρχήν στη δική μου εποχή υπήρχε πιο οικογενειακό κλίμα. Η ομάδα αποτελείτο από κύπριους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που όλοι είμαστε πολύ φίλοι μεταξύ μας, περνούσαμε αμέτρητες ώρες μαζί και πρώτα νιώθαμε οπαδοί και μετά ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Υπήρχε σεβασμός μεταξύ μας και εκτίμηση και στήριζε ο ένας τον άλλο έμπρακτα τόσο εντός αλλά και εκτός γηπέδου. Βάζαμε την αγάπη της ομάδας πάνω από το εγώ μας και στις ήττες δεν είχαμε μούτρα να κυκλοφορήσουμε στον κόσμο. Αγωνιστικά ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ της δικής μου εποχής χωρίς υπερβολή τα είχε όλα και δεν του έλειπε τίποτα! Διέθετε και δύναμη και ταχύτητα και τεχνική και φυσική κατάσταση και ομοιογένεια και ομαδικότητα, τα πάντα. Η ομάδα είχε νοοτροπία νικητή και δε φοβόταν τίποτα και κανένα και ήταν γεμάτη από ποδοσφαιριστές ηγέτες και με έντονη προσωπικότητα. Χωρίς να θέλω να θίξω κανένα, η ομάδα αυτή πιστεύω ότι υπερτερούσε σε όλα τα σημεία από το σημερινό ΑΠΟΛΛΩΝΑ».

Το όνομα Τζιούρας για τους οπαδούς του ΑΠΟΛΛΩΝΑ είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος της περιόδου 1993/94 λόγω της επίτευξης του καθοριστικού πρώτου γκολ στη μάχη των μαχών κόντρα στην Ανόρθωση; Περίγραψε μας τη φάση του γκολ και τα συναισθήματα σου τη στιγμή του γκολ. «Κατ’ αρχήν θα ήθελα να πω ότι η Ανόρθωση ήταν ένας ισάξιος αντίπαλος που είχε στις τάξεις της πολύ καλούς κύπριους ποδοσφαιριστές και τρεις ξένους κλάσης: τους Γκόγκιτς, Σάμπουριτς και Κετσπάγια και θυμάμαι ότι το παιγνίδι διεξάχθηκε μέσα σε έντονο φανατισμό. Ο αγώνας θεωρήθηκε σαν τελικός πρωταθλήματος γιατί διεξαγόταν 4-5 παιγνίδια πριν το τέλος και η Ανόρθωση ήταν αήττητη και βολευόταν ακόμη και με ισοπαλία γιατί βρισκόταν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα με ένα πόντο διαφορά.Για το γκολ που πέτυχα απλά θα σου πω ότι δεν το έχω ξαναδεί από τότε στην τηλεόραση και το μοναδικό πράγμα που θυμάμαι είναι να έρχεται η μπάλα στρωμένη προς το μέρος μου, λίγο έξω από την περιοχή, κι εγώ να σουτάρω σε πρώτο χρόνο αιφνιδιάζοντας τον Νίκο Παναγιώτου.Τα συναισθήματα μου μόλις είδα τη μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Ένιωσα απέραντη χαρά και συγκίνηση γιατί είχα πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας του αγώνα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι σε ένα τόσο σημαντικό παιγνίδι είχα την τύχη να σκοράρω το πρώτο μου γκολ με τη φανέλα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και για να καταλάβεις ούτε πώς να πανηγυρίσω δεν ήξερα! Κατευθύνθηκα προς την κερκίδα μας με υψωμένα τα χέρια και σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκα να πνίγομαι στις αγκαλιές και στα φιλιά των συμποδοσφαιριστών μου. Πραγματικά ανεπανάληπτες στιγμές που ανατριχιάζω μόνο που τις φέρνω ξανά στη μνήμη μου».

Αγωνιστική περίοδος 1992/93 και σε διάστημα 15 ημερών ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ έχασε πρωτάθλημα και κύπελλο χάνοντας τη μοναδική ευκαιρία που είχε στην ιστορία του να κατακτήσει το νταμπλ. Τι πιστεύεις πήγε λάθος στα παιγνίδια αυτά; «Στον τελικό πρωταθλήματος κόντρα στην Ομόνοια μπήκαμε νωθροί στο παιγνίδι και ίσως κάπως φοβισμένοι με αποτέλεσμα να δεχτούμε νωρίς το πρώτο γκολ πράγμα που μας αποσυντόνισε και μας έβαλε πρόσθετη πίεση και άγχος. Η Ομόνοια πιστεύω ήταν πιο παθιασμένη από εμάς έδειξε στο γήπεδο ότι το ήθελε πιο πολύ και μας κέρδισε δίκαια. Ίσως το γεγονός ότι βολευόμαστε με δύο αποτελέσματα στο τέλος να μην δούλεψε υπέρ μας.
Στον τελικό κυπέλλου κόντρα στο ΑΠΟΕΛ με τη ψυχολογία στο ναδίρ μετά την απώλεια του πρωταθλήματος, απέναντι σε ένα παθιασμένο ΑΠΟΕΛ που η κατάκτηση του κυπέλλου ήταν μονόδρομος και μετά τον τραυματισμό και την αποχώρηση του Μιλένκο ενώ το σκορ ήταν στο 1-1, καταρρεύσαμε. Πρέπει να προσθέσω ότι έχω και τις αμφιβολίες μου για κάποιες αποφάσεις της διαιτησίας που θεωρώ ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο παιγνίδι».

Ανήκεις στους ελάχιστους ποδοσφαιριστές της νεώτερης γενιάς του ΑΠΟΛΛΩΝΑ που αναδείχθηκαν από τις ακαδημίες του και τερμάτισαν την καριέρα τους αγωνιζόμενοι στη μεγάλη κατηγορία ΜΟΝΟ με τη φανέλα του Θεού ΑΠΟΛΛΩΝΑ στο στήθος. Ήταν μια συνειδητή επιλογή σου αυτή και γιατί; «Ναι ήταν μια συνειδητή επιλογή μου. Παρά το γεγονός ότι είχα σοβαρές προτάσεις από ομάδες της α’ κατηγορίας προτίμησα ν’ αγωνιστώ στη β’ κατηγορία γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να παίξω ενάντια στην ομάδα που αγαπώ. Στην περίοδο όμως 2004/05 όταν αγωνιζόμουν στην ΑΠΟΠ Κινύρα Πέγειας στη β’ κατηγορία κληρωθήκαμε στον ίδιο όμιλο κυπέλλου με τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Στο εντός έδρας παιγνίδι στην Πέγεια είχα παρακαλέσει τον προπονητή μου να μην παίξω όμως τελικά με χρησιμοποίησε ως αλλαγή στα τελευταία 15′ και ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο 1-1 με οδηγίες να μαρκάρω το Σόσιν. Απλά θα πω ότι στο γήπεδο βρισκόμουν μόνο σωματικά, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου στο παιγνίδι και ο Σόσιν σημείωσε 3 γκολ σε 15′ με τον αγώνα να τελειώνει 4-1 υπέρ του ΑΠΟΛΛΩΝΑ!»

Δεν υπήρξες ποτέ ο φαντεζί ποδοσφαιριστής με τις ζογκλερικές ενέργειες παρ’ όλα αυτά κατέχεις μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των οπαδών του ΑΠΟΛΛΩΝΑ γιατί ήσουν πάντοτε ένας πιστός στρατιώτης του ΑΠΟΛΛΩΝΑ που τα έδινε όλα στο γήπεδο για το μεγαλείο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ χωρίς να δημιουργεί ποτέ κανένα πρόβλημα στην ομάδα. Σήμερα πως σε αντιμετωπίζει ο κόσμος;«Πραγματικά αυτό που ουσιαστικά έχω κερδίσει είναι η μεγάλη αγάπη του απλού κόσμου προς το πρόσωπο μου και πίστεψε με δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από αυτό. Ο κόσμος του ΑΠΟΛΛΩΝΑ εκτιμά τους ποδοσφαιριστές που έχουν προσφέρει στην ομάδα του και οι περισσότεροι που με συναντούν στο δρόμο μου θυμίσουν το γκολ που πέτυχα εναντίον της Ανόρθωσης (γέλια)».
Ποιος ποδοσφαιριστής από το υφιστάμενο έμψυχο υλικό θεωρείς ότι έχει παρόμοια αγωνιστικά χαρακτηριστικά με τα δικά σου; «Πιστεύω ο ποδοσφαιριστής που πλησιάζει πιο πολύ στα δικά μου χαρακτηριστικά είναι ο Σακέττι».

Κεφάλαιο Ευρώπη: 29 Σεπτεμβρίου, 1992 επαναληπτικός αγώνας ΑΠΟΛΛΩΝ-ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ για το κύπελλο κυπελλούχων και εξαιρετική εμφάνιση από την ομάδα μας. Θεωρείς τον αγώνα αυτό μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για να πετύχει η ομάδα μας μια τεράστια νίκη που θα άφηνε άφωνη ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη; «Πρέπει να πω ότι η τότε ομάδα της Λίβερπουλ μπορεί να μην διέθετε την μεγάλη ομάδα του παρελθόντος όμως είχε μερικούς ποδοσφαιριστές άλλου επιπέδου όπως οι Ρας, Μακμάναμαν, Γκρόπελααρ κ.ά. Ήταν πραγματικά κρίμα που δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποιο θετικό αποτέλεσμα στο παιγνίδι αυτό και δεν μιλώ για ισοπαλία αλλά ακόμα και τη νίκη. Χάσαμε κραυγαλέες ευκαιρίες ειδικά με τον Ντίνο Γεννάρη και αν είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί ή εύστοχοι θα γράφαμε ακόμη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του ΑΠΟΛΛΩΝΑ».

Δεκαεφτά συμμετοχές στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τα χρώματα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ έχοντας μπροστά σου μόνο 6 κύπριους ποδοσφαιριστές με περισσότερες συμμετοχές (Πίττας, Μ. Χαραλάμπους, Γιώργος. Ιωσηφίδης, Γιαγκουδάκης, Αντρελλής και πρόσφατα Μερκής). Πως νιώθεις που ανήκεις σε αυτήν την ελίτ ποδοσφαιριστών; «Σίγουρα νιώθω ικανοποίηση, περηφάνια και μεγάλη τιμή γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να ανήκεις σε μια τόσο μικρή ομάδα ποδοσφαιριστών με τις περισσότερες συμμετοχές στην Ευρώπη η οποία αποτελεί τον καθρέφτη κάθε ομάδας».

Είχες την τύχη να πανηγυρίσεις έξι προκρίσεις με τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ και ανάμεσα σε αυτές και οι επικές προκρίσεις με Βατς Ουγγαρίας και Γιάπλονετς Τσεχίας. Τι θυμάσαι από τα ιστορικά αυτά παιγνίδια; «Με τη Βατς στην Ουγγαρία θυμάμαι αγωνιστήκαμε σε ένα κακό αγωνιστικό χώρο δεν είχαμε καλή απόδοση και χάσαμε δίκαια παρόλο που αν είχαμε λίγη τύχη θα μπορούσαμε να φεύγαμε με καλύτερο αποτέλεσμα. Στον επαναληπτικό παίξαμε φοβερό ποδόσφαιρο, ειδικά οι Σπόλιαριτς, Τσέποβιτς και Κρισμάρεβιτς και τους διαλύσαμε με 4-0. Η πρόκριση με τη Γιάπλονετς ήταν μια από τις πιο ιστορικές για μένα όχι μόνο γιατί πολύ λίγοι μας έδιναν πιθανότητες πρόκρισης μετά τον πρώτο αγώνα αλλά κυρίως γιατί αγωνιστήκαμε χωρίς πολλούς βασικούς ποδοσφαιριστές. Πραγματικά κατεβήκαμε με ενδεκάδα ανάγκης και με παίκτες της εφηβικής κυρίως ομάδας, ηλικίας 18-19 χρονών, και με τον Μιλένκο αγωνιζόμενο ως λίμπερο! Όμως με τρομερή ψυχή και παρά το γεγονός ότι χάναμε με 2-0 σκοράραμε το χρυσό γκολ που μας έστειλε στην παράταση και από και πέρα ανάλαβε δράση ο «κάττος» αποκρούοντας 3 πέναλτι! Στιγμές συγκινητικές και μοναδικές. Πραγματικά κρίμα που στον επόμενο γύρο χάσαμε την πρόκριση στις λεπτομέρειες από τον Πανιώνιο και έτσι τη δυνατότητα να γράφαμε την ενδοξότερη σελίδα στη ιστορία του ΑΠΟΛΛΩΝΑ ως η πρώτη κυπριακή ομάδα που προκρινόταν στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης!»

Να υποθέσω ότι η μεγαλύτερη απογοήτευση σου θα πρέπει να είναι ο αποκλεισμός από τη Σιόν;«Ναι, χωρίς καμιά αμφιβολία. Γι’ αυτό το παιγνίδι θα υπάρχει πάντοτε ένα τεράστιο γιατί και πως χάθηκε τόσο άδοξα η ιστορικότερη πρόκριση κυπριακής ομάδας στην Ευρώπη. Φτάσαμε τόσο κοντά αλλά η τύχη μας γύρισε την πλάτη. Κρίμα».

Τι θυμάσαι από τα παιγνίδια με τη Σιόν; «Θυμάμαι ότι στον πρώτο αγώνα του Τσιρείου προηγηθήκαμε με 1-0 είχαμε τον έλεγχο του παιγνιδιού αλλά η αποβολή του Πάμπου Χριστοφή άλλαξε τα δεδομένα με αποτέλεσμα να μας γυρίσουν το παιγνίδι σε 3-1. Οι ελπίδες για τον επαναληπτικό ανύπαρκτες γιατί έπρεπε να κερδίσουμε με 3-0 και μάλιστα σε μια έδρα που η Σιόν είχε 12-13 χρόνια να δεχτεί ήττα στην Ευρώπη! Στον επαναληπτικό όμως πιστέψαμε στην πρόκριση παίξαμε φοβερό ποδόσφαιρο και βρεθήκαμε στις καθυστερήσεις να έχουμε σκορ πρόκρισης με 3-0! Ήταν απίστευτο κι όμως αληθινό. Θυμάμαι έντονα την τεράστια προσπάθεια όλων των ποδοσφαιριστών που ήταν συγκινητική. Πραγματικά στο γήπεδο ήμασταν όλοι θηρία ανήμερα και είχαμε τέτοια δύναμη και πάθος που τοίχο να μας έκτιζαν μπροστά μας θα τον ρίχναμε!»

Κι ήρθε στην τελευταία φάση του αγώνα η ολιγωρία του Κρισμάρεβιτς που καθυστέρησε να διώξει τη μπάλα για να δώσει την ευκαιρία στους Ελβετούς να σκοράρουν και να στείλουν τον αγώνα στην παράταση. «Προσωπικά δεν θεωρώ ότι έγινε κάποιο λάθος από τον Κρισμάρεβιτς στη φάση του γκολ της Σιόν. Εκ των υστέρων σίγουρα πολλά μπορούν να ειπωθούν αλλά είναι άδικο να χρεώνεται ένας μόνο ποδοσφαιριστής την ευθύνη για τον αποκλεισμό. Εξάλλου οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές μόλις χάθηκε η μπάλα που είμαστε για να μπλοκάρουμε το σουτ και να αποφευχθεί το γκολ; Πιστεύω ήταν μια άτυχη στιγμή τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Κακά όμως τα ψέματα το γκολ αυτό μας έκοψε τα πόδια όμως μετά το 3-2 επανακάμψαμε και φτάσαμε πολύ κοντά στο 4-2 και την πρόκριση με σουτ του Πίττα που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πως κατάφερε να το αποκρούσει ο τερματοφύλακας».

Κάποιοι θεωρούν πως αν κερδιζόταν το παιγνίδι αυτό πιθανόν να άλλαζε το ρουν της ιστορίας του ΑΠΟΛΛΩΝΑ; Ποια είναι η άποψή σου; «Είμαι σίγουρος και το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Η πρόκριση αυτή θα μας έδινε άλλη ώθηση και ψυχολογία για να υλοποιήσουμε τους στόχους που είχαμε θέσει στο πρωτάθλημα. Τελικά ο αποκλεισμός έφερε την απογοήτευση με όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθα».

Παρακολουθείς τα παιγνίδια της ομάδας; «Ναι, παρακολουθώ τα παιγνίδια της ομάδας και ειδικά στο Τσίρειο σπάνια χάνω παιγνίδι».

Ποιοι ήταν οι λόγοι που πιστεύεις ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να χάσει ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ τόσο άδοξα το περσινό πρωτάθλημα; «Πιστεύω στα πιο κρίσιμο σημείο του πρωταθλήματος φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Όταν ξεκινάς τα play-offs και είσαι στην κορυφή και από θέση ισχύος και σε 4 αγώνες απέναντι στον αδιάφορο Ερμή και Ανόρθωση εντός και εκτός κερδίζεις μόνο ένα βαθμό τότε είσαι άξιος της τύχης σου! Φάνηκε ότι παίκτες κλειδιά δεν κατάφεραν να διαχειριστούν σωστά το άγχος και την πίεση με αποτέλεσμα η απόδοση τους να κυμανθεί στην μετριότητα. Επιβεβαιώθηκε επίσης ότι στα κέντρα αποφάσεων είμαστε αδύνατοι!»

Τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση γενικά στο φετινό πρωτάθλημα; «Μου έκανε αρνητική εντύπωση το επίπεδο ποδοσφαίρου που παρακολουθούμε. Καμία απολύτως ομάδα δεν έχει γοητεύσει με την απόδοση της. Βλέπουμε ποδόσφαιρο σκοπιμότητας χωρίς καθόλου θέαμα».

Πώς αξιολογείς τη μέχρι τώρα παρουσία του ΑΠΟΛΛΩΝΑ στο πρωτάθλημα; «Θεωρώ ότι ο φετινός ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ παρουσιάζεται αποδυναμωμένος σε σχέση με πέρσι. Δεν έχω δει τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ φέτος να παίζει καλό ποδόσφαιρο παρά μόνο σε ελάχιστα παιγνίδια και σε αυτά μόνο κατά διαστήματα. Με αυτά που έχω δει μέχρι στιγμής πολύ δύσκολα μπορούμε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα και μόνος εφικτός στόχος είναι η έξοδος στην Ευρώπη».

Ποιο ποδοσφαιριστή θεωρείς το βαρόμετρο από το φετινό ρόστερ του ΑΠΟΛΛΩΝΑ; «Προσωπικά με έχει εντυπωσιάσει ο Φρέιρε αλλά το βαρόμετρο της ομάδας θεωρώ ότι δεν είναι άλλος από τον Μπρούνο Βάλε».

Ποια είναι η άποψη σου για τον Πρόεδρο της εταιρείας, Νίκο Κίρζη; «Είναι ένας αγνός και γνήσιος ΑΠΟΛΛΩΝΙΣΤΑΣ που μεγάλωσε μέσα στην οικογένεια του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Είναι έντιμος άνθρωπος με όραμα να κάνει ένα ΑΠΟΛΛΩΝΑ διαχρονικά πρωταγωνιστή και πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει».

Πως κρίνεις μέχρι σήμερα το έργο της διοίκησης του; «Μπορεί να νιώθουμε απογοήτευση γιατί μπορούσαμε τα δύο τελευταία χρόνια να πανηγυρίσουμε ένα τουλάχιστον πρωτάθλημα, ειδικά πέρσι, αλλά να μην ξεχνάμε και τι έχει πετύχει η διοίκηση του Νίκου Κίρζη. Έχει βάλει τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ για δύο συνεχόμενες χρονιές στους ομίλους του Europa League και έχει κερδίσει ένα κύπελλο κόντρα μάλιστα στον αιώνιο αντίπαλο την ΑΕΛ επαναφέροντας τη χαμένη περηφάνια στον κάθε ΑΠΟΛΛΩΝΙΣΤΑ».

Ποια ομάδα του ΑΠΟΛΛΩΝΑ θεωρείς την καλύτερη όλων των εποχών; «Το καλύτερο έμψυχο υλικό ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ το είχε την περίοδο 1990-1995 και δεν νομίζω να μπορεί κάποιος να το αμφισβητήσει αυτό. Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ την περίοδο αυτή διέθετε οκτώ εν ενεργεία διεθνείς και την καλύτερη τριπλέττα ξένων ποδοσφαιριστών που έπαιξε ποτέ στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Ήταν μια ομάδα με νοοτροπία νικητή και μέταλλο πρωταθλητή που ξεχείλιζε από ποιότητα».

Τι χρειάζεται ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ για να καταφέρει να μπει μόνιμα και διαχρονικά στο δρόμο των επιτυχιών και στις κατακτήσεις τίτλων; «Θεωρώ ότι η σωστή επιλογή του προπονητή καθορίζει σχεδόν τα πάντα. Ο προπονητής πρέπει να είναι νεαρός, φιλόδοξος ο οποίος να έχει ένα πλάνο, ένα πρόγραμμα να εμπνέει τους ποδοσφαιριστές και να του δοθεί χρόνος να δουλέψει. Πιστεύω ότι η πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή θα βοηθήσει ο οποίος σε συνεργασία με τον προπονητή θα επιλέγουν τους ποδοσφαιριστές που θα αποκτηθούν οι οποίοι εκτός από τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά, πρέπει να είναι νεαροί, να διψούν για διακρίσεις και να είναι καλοί χαρακτήρες. Επίσης θα πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία και να αξιοποιηθούν οι νεαροί ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές της ακαδημίας μας οι οποίοι θεωρώ είναι το μέλλον της ομάδας μας. Ειδικά αυτή τη στιγμή υπάρχει μια πάρα πολύ καλή φουρνιά νεαρών ποδοσφαιριστών που πρέπει σταδιακά να αρχίσουν να ενσωματώνονται και να καθιερώνονται στην πρώτη ομάδα. Τέλος η διοίκηση της ομάδας πρέπει να έχει όραμα και να φροντίζει να ανταποκρίνεται στις οικονομικές της υποχρεώσεις απέναντι στους ποδοσφαιριστές για να υπάρχει ηρεμία στην ομάδα».

Πιστεύεις ότι με ενδεχόμενη κατασκευή ιδιόκτητου γηπέδου ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ θα ανέβει επίπεδο;«Είμαι σίγουρος 100%, κυρίως αγωνιστικά αλλά και οικονομικά. Είναι διαφορετικό να παίζεις σε ένα ουδέτερο γήπεδο, όπως το Τσίρειο, και διαφορετικό στο δικό σου γήπεδο όπου οι οπαδοί θα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής και θα ασκούν πίεση στον αντίπαλο. Πιστεύω ότι η κατασκευή ιδιόκτητου γηπέδου θα μετατρέψει τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ μόνιμο και διαχρονικό πρωταγωνιστή εφόσον φυσικά υπάρχουν και τα άλλα στοιχεία που έχω προαναφέρει. Τρανό παράδειγμα είναι η Ανόρθωση με την κατασκευή του Αντώνης Παπαδόπουλος».

Ποια είναι η άποψη σου για την 11άδα του αιώνα που ψηφίστηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του σωματείου; Ποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές θεωρείς ότι θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν; «Εγώ προσωπικά θα έβαζα άνετα επιθετικό δίδυμο Άντρο Χριστοδούλου με Άγγελο Τσολάκη και ανασταλτικό μέσο τον Αλβανό Ρούντι Βάτα».

Ποιες είναι οι συμβουλές που θα έδινες σε νεαρούς ποδοσφαιριστές που κάνουν τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα; «Δουλειά, δουλειά, δουλειά και κυρίως υπομονή και επιμονή. Να πιστεύουν στις δυνατότητες τους, να δουλεύουν σκληρά στις προπονήσεις και να είναι πάντα έτοιμοι να αγωνιστούν. Όταν νιώθουν ότι αδικούνται από τον προπονητή τους να μην απογοητεύονται αλλά να διπλασιάζουν την προσπάθεια τους και θα έρθει η ώρα που οι κόποι τους θα ανταμειφθούν. Να είναι προσγειωμένοι και να κάνουν την αυτοκριτική τους και να ξέρουν ότι δεν υπάρχει κανένας προπονητής στον κόσμο που δεν θέλει να χρησιμοποιεί τους πιο φορμαρισμένους ποδοσφαιριστές που έχει στη διάθεση του».

Πόσο μετράει το ταλέντο και πόσο η δουλειά για να γίνει κάποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής;«Είναι δύο πράγματα αλληλένδετα. Όσο μεγάλο ταλέντο κι αν είσαι αν εφησυχαστείς μόνο σε αυτό και δεν δουλέψεις θα χαθείς ενώ η σκληρή δουλειά μπορεί να βοηθήσει ένα μέτριο παίκτη χωρίς ταλέντο να φτάσει ψηλά. Κλασσικό παράδειγμα οι συμπαίκτες μου Μαγιέφσκι και Άνταμτσικ με τον πρώτο πολύ καλό ποδοσφαιριστή αλλά δουλευταρά και τον δεύτερο ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Πολωνίας που όμως δεν φημιζόταν για την σκληρή δουλειά στις προπονήσεις. Ο Μαγιέφσικι έφτασε με την Εθνική Πολωνίας μέχρι τις 4 καλύτερες ομάδες του κόσμου στο παγκόσμιο κύπελλο του 1982 ενώ ο Άνταμτσικ είχε παρά μόνο ελάχιστες συμμετοχές με την Εθνική Πολωνίας.Ο ιδανικός συνδυασμός φυσικά είναι να είσαι αυθεντικό ταλέντο και δουλεύεις σκληρά».

Τι σημαίνει για σένα ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ; «Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ για μένα είναι η δεύτερη μου οικογένεια. Μεγάλωσα στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ, αναδείχθηκα στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ, αγάπησα τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ, έζησα χαρές και λύπες με τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ».

Αγαπημένο σου σύνθημα; «Μεγάλωσα δεν άλλαξα δεν έβαλα μυαλό….»

Ποιο το δικό σου μήνυμα στο θρυλικό κόσμο του ΑΠΟΛΛΩΝΑ; «Ο κόσμος του ΑΠΟΛΛΩΝΑ να συνεχίζει να στέκεται δίπλα στην ομάδα και να την στηρίζει όπως μόνο αυτός ξέρει και στις καλές και στις κακές στιγμές. Ο κόσμος να κάνει την κριτική του αλλά πάντα καλόπιστα με μοναδικό στόχο το καλό της ομάδας».

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ

Ποιο ήταν το ποδοσφαιρικό σου ίνδαλμα όταν ήσουν μικρός; «Φράνκο Μπαρέζι».

Ποιο θεωρείς τον καλύτερο κύπριο και ξένο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε μαζί σου; «Άγγελο Τσολάκη και Μιλένκο Σπόλιαριτς».

Ποιος ήταν ο δυσκολότερος κύπριος και ξένος ποδοσφαιριστής που αντιμετώπισες στην καριέρα σου; «Μαλέκκος και Τζιούρεφ».

Κύπριο και ξένο εν ενεργεία ποδοσφαιριστή που θαυμάζεις; «Κύπριο εν ενεργεία ποδοσφαιριστή που θαυμάζω είναι τον Νέστωρα Μυτίδη και ξένο τον Παπουλή».

Ποιο θεωρείς το αυθεντικότερο ταλέντο που είδαν ποτέ τα μάτια σου; «Άγγελο Τσολάκη».

Ομάδα που υποστηρίζεις στο εξωτερικό; «ΑΕΚ στην Ελλάδα και Λίβερπουλ στην Αγγλία».

Ποιο ποδοσφαιριστή θεωρείς κορυφαίο του κόσμου αυτή την χρονική στιγμή και γιατί; «Τον Μέσσι, γιατί είναι ποδοσφαιριστής που έχει καλύτερη τεχνική κατάρτιση, είναι πιο δημιουργικός, είναι ασταμάτητος στο ένας εναντίον ενός και γιατί είναι δύσκολο να τον περιορίσεις και σε ανοικτό και σε κλειστό χώρο».

Μαραντόνα ή Πελέ; «Μαραντόνα».

ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΡΦΩΤΑ

• Πιστεύει ότι η κριτική στη διοίκηση, στον προπονητή και στους ποδοσφαιριστές πρέπει να γίνεται από τους φιλάθλους και φέρνει ευεργετικά αποτελέσματα αρκεί να είναι καλόπιστη.
• Στα τσικό, αγωνιζόταν ως επιτελικός μέσος (!), στις μικρές εθνικές ομάδες ως λίμπερο, στην εφηβική ομάδα ο Σταύρος Στυλιανού τον χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ως στόπερ ενώ στην πρώτη ομάδα σχεδόν πάντα αγωνιζόταν ως αμυντικός μέσος.
• Τρία γκολ έχει σημειώσει όλα κι όλα στην καριέρα του, δύο εναντίον της Ανόρθωσης και ένα εναντίον της Ομόνοιας Αραδίππου. Μάλιστα πολλοί φίλοι από την Αραδίππου όταν τον συναντήσουν τον αστειεύουν λέγοντας του ότι το γκολ που πέτυχε τους έστειλε στη β΄ κατηγορία και από τότε δεν έχουν επιστρέψει στην α’ κατηγορία!
• Θεωρεί τον Αλβανό Ρούντι Βάτα, (θήτευσε στην ομάδα μας την περίοδο 1996/97-1997/98), ένα από τους καλύτερους ποδοσφαιριστής που είχε ποτέ ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ στην θέση του αμυντικού μέσου. Ήταν ένα παλικάρι εντός αλλά και εκτός γηπέδου με τρομερή φυσική δύναμη ο οποίος στο γήπεδο δεν καταλάβαινε τίποτε ούτε από αντιπάλους ούτε από έδρες.
• Θεωρεί τον Πάμπο Πίττα ως τον πιο ολοκληρωμένο κύπριο ποδοσφαιριστή που φόρεσε την φανέλα του θρύλου. Πιστεύει ότι ο Πίττας διέθετε όλο το «πακέτο» καθώς ήταν ένας πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής που μπορούσε να αγωνιστεί με την ίδια επιτυχία σε άμυνα, κέντρο και επίθεση, ενώ μπορούσε με την ίδια ευκολία να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του αλλά και να σκοράρει με διαφορετικούς τρόπους.
• Πιστεύει ότι ο Πάμπος Χριστοφή είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους και αδικημένους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Η άποψη του είναι ότι ο Πάμπος Χριστοφή ήταν ένας από τους καλύτερους αμυντικούς μέσους της δεκαετίας του ’90 ο οποίος είχε σημαντική συμβολή στη χρυσή πενταετία του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Δυνατός, τσαμπουκάς αλλά και με καλή τεχνική κατάρτιση θεωρεί ότι φάνηκε πολύ άτυχος αφού ένας σοβαρός τραυματισμός στην καλύτερη φάση της καριέρας του τον υποχρέωσε ουσιαστικά να τερματίσει πρόωρα την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία.
• Είχε την εντύπωση μέχρι σήμερα ότι το πρώτο καθοριστικό γκολ που πέτυχε κόντρα στη Ανόρθωση την περίοδο 1993/94 είχε επιτευχθεί με το δεξί του πόδι. Όταν τον ενημερώσαμε ότι το γκολ του επιτεύχθηκε με το αδύνατο του πόδι το αριστερό, με αδιάψευστο μάρτυρα το σχετικό βιντεογράφημα, δεν πίστευε στα μάτια του!
• Θεωρεί τον Γιουγκοσλάβο Ζιβαντίνοβιτς ως τον πιο «τρελλό» προπονητή που είχε ποτέ. Η τελευταία οδηγία που έδινε ο Ζιβαντίνοβιτς στους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ, πριν την έναρξη κάθε αγώνα, ήταν να αγωνιστούν τόσο δυνατά ώστε να στείλουν τουλάχιστον 3-4 αντίπαλους ποδοσφαιριστές στο νοσοκομείο! Μάλιστα μετά την διακοπή του επεισοδιακού φιλικού αγώνα κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου στο Τσίρειο, όπου ο Δημήτρης Ιωάννου μετά από ένα δυνατό φάουλ στον γνωστό Σάβο Μιλόσεβιτς, προκάλεσε γενική σύρραξη μεταξύ των ποδοσφαιριστών, ο Ζιβαντίνοβιτς στ’ αποδυτήρια έτρεξε και φίλησε τον Δημήτρη Ιωάννου απονέμοντας του τα εύσημα γιατί είχε ακολουθήσει τις οδηγίες του κατά γράμμα!
• Στο παιγνίδι με την Ίντερ στο «Μεάτσα» οι σαφείς οδηγίες που είχε από τον Φέρνερ ήταν να μαρκάρει man-to-man τον Ολλανδό Ντε Γιογκ και να μην τον αφήσει να επιχειρήσει επικίνδυνα σουτ προς την εστία του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.
• Την πιο μεγάλη κούραση σε ευρωπαϊκό αγώνα την ένιωσε κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα και στην Λίβερπουλ. Ειδικά εναντίον της Λίβερπουλ στο Άνφιλτ το pressing των ποδοσφαιριστών της Λίβερπουλ ήταν τόσο ασφυκτικό που δεν άφηνε τους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ να πάρουν ανάσα!
• Μετά το τέλος του αγώνα στο Άνφιλτ και την ήττα με 6-1, στα αποδυτήρια, ο Φέρνερ με σοβαρό ύφος είπε στους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ να σηκώσουν τα κεφάλια ψηλά και σε δύο εβδομάδες στο Τσίρειο θα πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα για την πρόκριση!
• Στον εκτός έδρας αγώνα κόντρα στη Σιόν, πριν την είσοδο των παικτών του ΑΠΟΛΛΩΝΑ στον αγωνιστικό χώρο για προθέρμανση, δημιουργήθηκε θερμό επεισόδιο μεταξύ του Δημήτρη Ιωάννου και του προπονητή της Σιόν γιατί ο τελευταίος έκανε ειρωνικά σχόλια για τους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Αυτό πώρωσε και ντόπαρε ψυχολογικά τους παίκτες του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και αποτέλεσε ένα επιπρόσθετο κίνητρο για να τα δώσουν όλα στο γήπεδο για την πρόκριση.
• Πιστεύει ότι αν η ομάδα της χρυσής πενταετίας 1990-1995 δεν αποδυναμωνόταν με φυγές πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών, οι οποίες ενίσχυαν άμεσα ανταγωνιστικές ομάδες, με μισή μόνο προσθήκη κάθε χρόνο ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ θα σάρωνε για μια δεκαετία όλους τους τίτλους!
• Την πρώτη φορά που επισκέφτηκε το Τσίρειο ως οπαδός του ΑΠΟΛΛΩΝΑ αφού είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, μόλις είδε τους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ να εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο δεν άντεξε και αποχώρησε από το Τσίρειο δακρυσμένος γιατί δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν αποτελούσε πλέον μέλος αυτής της ομάδας. Μάλιστα πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να ξαναπατήσει το πόδι του στο γήπεδο!

ΕΙΠΑΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ

Άγγελος Τσολάκης: «Ως άνθρωπο ότι κι αν πω για τον Τζιούρα πραγματικά είναι λίγο. Προσωπικά για μένα είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει στην ποδοσφαιρική μου καριέρα και ένας σπάνιος άνθρωπος και φίλος. Είναι ένας τύπος πάντοτε χαμηλών τόνων που δεν έχει κατηγορήσει ποτέ του κανένα και ένας άνθρωπος που έχει μόνο φίλους στα τόσα χρόνια παρουσίας του στα γήπεδα. Είναι ένας ακέραιος χαρακτήρας, τίμιος, οικογενειάρχης με κεφαλαία με πολύ χιούμορ που πραγματικά χαίρεσαι να συναναστρέφεσαι μαζί του. Όσο κι αν προσπαθήσω να βρω κάποιο αρνητικό στοιχείο για τον χαρακτήρα του πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ.

Ως ποδοσφαιριστή θα έλεγα ότι το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η σταθερότητα στην απόδοση του και το γεγονός ότι πάντοτε ότι ήξερε το έπαιζε μέσα στο γήπεδο. Δεν υπήρξε το μεγάλο ταλέντο αλλά οι εκάστοτε προπονητές τον εμπιστεύονταν γιατί είχε τρομερή πειθαρχία στο παιγνίδι του και γιατί ήξεραν ότι οποιοδήποτε αποστολή του ανέθεταν πάντοτε την έφερνε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία. Στα αμυντικά του καθήκοντα ήταν πραγματικά εξαιρετικός, δυνατός, γρήγορος αλλά πάντοτε αθλητοπρεπέστατος ήταν ένας ποδοσφαιριστής πολυεργαλείο που μπορούσε να δώσει λύσεις σε αρκετές θέσεις. Ο Φέρνερ τον εμπιστευόταν σε μεγάλο βαθμό αναθέτοντας του ειδικές αποστολές για να εξουδετερώνει τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο ποδοσφαιριστή και σπάνια τον απογοήτευε με την απόδοση του μέσα στο γήπεδο».