Κι άλλο γκολ θέλαμε εμείς, κι άλλο πάθος θέλανε αυτοί!

Δείχνω το εισιτήριο, περνάω τον έλεγχο, πιάνω θέση. Πήγα κάπως γρήγορα, με ένα φίλο, τον Μιχάλη. Ξεκινάμε να μιλάμε, για οτιδήποτε άσχετο με το παιχνίδι. Το φοβόμασταν μάλλον. Ξέραμε πως δεν σήκωνε απώλεια βαθμών.

Ένας ήχος διέκοψε τη συζήτηση. Μια τυμπανιά. Δεύτερος ήχος, δεύτερη τυμπανιά. Τρίτη, τέταρτη, ρυθμικά. Ξεκινάει σύνθημα. Η φωνή δυναμώνει. Οι οργανωμένοι είχαν επιστρέψει.

«Τωρά μάλιστα, πάμεν για πρωτάθλημα»! Αυτό είπα του Μιχάλη πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι. Χαμογέλασε, συμφώνησε. Λίγο μετά, ξεκίνησε το παιχνίδι. Προηγηθήκαμε, ισοφαριστήκαμε, μείναμε πίσω στο σκορ, τα πως και τα γιατί ας τα αναλύσουν άλλοι. Εγώ θα ασχοληθώ με αυτές τις μικρές, μοναδικές, με τόσο νόημα στιγμές που εάν τις φιλοσοφήσεις λίγο καταλαβαίνεις πολλά.

«Κι άλλο γκολ, κι άλλο γκολ, Θρύλε βάλε κι άλλο γκολ». Ρυθμικά, απαιτητικά, επιτακτικά, στηρικτικά, αυτή η φράση ακουγόταν ξανά και ξανά από την ώρα που μείναμε πίσω στο σκορ. Ο κόσμος ήταν εκεί και απαιτούσε κι άλλο γκολ. Το ήθελε και κάθε φορά που ξανακερδίζαμε τη μπάλα οι φωνές πλήθαιναν, τα ντεσιμπέλ αυξάνονταν. Το ήθελε το γκολ. Και οι ποδοσφαιριστές το ήθελαν. Για τον κόσμο. Δεν ερχόταν, δεν πειράζει πάμε ξανά, κι άλλη ευκαιρία χαμένη, πάμε ξανά, και πάλι τίποτα, ρε πάμε ξανά… Δεν τα έβαζαν κάτω, ούτε αυτοί, ούτε ο κόσμος. Μέχρι που ο Σανγκόι έδωσε και πάλι ασίστ αυτή τη φορά στον Παπουλή αναγκάζοντας τον κόσμο να φωνάξει τη μαγική λεξούλα. Γκοοοολ! Απόλλων Ερμής πάλι στην ισοπαλία.

Και να την, την στιγμή… Τη στιγμή που ο Ρόσα γυρνάει στην Δυτική, υψώνει τα χέρια και ζητά κι άλλη φωνή, κι άλλο πάθος. Κι άλλο γκολ θέλαμε εμείς, κι άλλο πάθος θέλανε αυτοί. Κι άλλο, κι άλλο, μέχρι να τους γονατίσουν και να βάλουν ακόμη ένα. Τα μάτια στο γήπεδο, τα αυτιά στην κερκίδα. Το Τσίρειο σειόταν. Όπως παλιά. Όλοι οι παίχτες είχαν έρθει σε ποδοσφαιρική έκσταση! Και εμείς βαθιά μέσα μας το ξέραμε πως θα βάλουμε και τρίτο. Το καταλαβαίνεις το παιχνίδι. Και να το και το τρίτο! Πάρτι στην Δυτική. Λίγη ώρα μετά ο Τράττος σφυρίζει τη λήξη.

Ο κόσμος έφυγε, μαζί τους και οι οργανωμένοι. Ήρθαν, έσπρωξαν την ομάδα προς το τρίποντο και έφυγαν. Αφού πρώτα κέρδισαν μόνοι τους, τους δύο από τους τρείς πόντους.

{loadposition belowcontent}