Και πραγματικά απορείς…

Εκεί που έπρεπε να γράφουμε για το πως θα το πάρουμε μόνοι μας χωρίς καμία απολύτως βοήθεια βλέποντας και το πως κρατήθηκε ο κύριος ανταγωνιστής μας πρώτος, έρχεται ο πραγματικός κύριος ανταγωνιστής μας και μας κερδίζει εκ των έσω. Ποιος είναι αυτός; Εμείς οι ίδιοι.

Όριο. Δεν έχουμε. Ομάδα που πάει για πρωτάθλημα, έχει όριο. Δηλαδή στην κακή της μέρα θα διεκδικεί μέχρι τέλους βαθμολογικό κέρδος ή θα χάσει αξιοπρεπώς με μια ήττα που θα «καταπίνεται» από τους οπαδούς της. Στον Απόλλωνα φαίνεται πως δεν έχουμε αυτό το όριο. Άμα πούμε να βρεθούμε σε κακή μέρα…χάνουμε πολύ χτυπητά. Κάτι που φυσικά συνοδεύεται με αρκετή μουρμούρα και έχει αποδείξει πως δημιουργεί…στρατόπεδα. Τα της στηρίξεως και τα του αντιθέτου.

Συνέχεια. Ούτε αυτό έχουμε. Βλέπεις από τη μια έναν Απόλλωνα να στέκεται επάξια στα Ευρωπαικά σαλόνια και από την άλλη έναν Απόλλωνα άξιον απορίας με τους όχι φαινομενικά αλλά πραγματικά υποδεέστερους ντόπιους αντιπάλους. Και πραγματικά απορείς γιατί δεν υπάρχει μια σταθερή συνέχεια στις πολύ καλές εμφανίσεις.

Χρειάζεται να προβληματιστούν στο Κολόσσι, να ψάξουν και να βρουν τα αίτια αλλά και τις λύσεις. Δεν θέλω να προσδώσω άγχος αλλά δυστυχώς δεν σηκώνει άλλη μια χαμένη χρονιά. Γιατί πλέον θεωρώ χαμένη μια χρονιά με τέτοιο υλικό, χωρίς πρωτάθλημα…

{loadposition belowcontent}