Ο «Καντηλανάφτης» του Θρύλου!

Για περίπου δεκαπέντε χρόνια υπηρέτησε πιστά την κυανόλευκη ιδέα! Πανηγύρισε τα δύο πρώτα δύο Κύπελλα, αγωνίστηκε στις πρώτες ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές μας εμπειρίες και έγραψε το όνομα του με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του Θρύλου.

Ο Ανδρέας Γεωργίου γνωστός στην ποδοσφαιρική πιάτσα και ως «Καντηλανάφτης» μια μυθική μορφή για τον Απόλλωνα μας που οι παλιοί θυμούνται με θαυμασμό!

Το www.apollon365.news εντόπισε τον σπουδαίο αμυντικός της τότε εποχής και μαζί του είχε μια ενδιαφέρουσα «κυανόλευκη» συνομιλία!

Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;

«Γεννήθηκα στην Λεύκα και μεγάλωσα στην Λεμεσό…»

Πως ξεκινήσατε στον Απόλλωνα;

«Θυμάμαι ήμουν στην ΑΕΛ και οι μεγάλοι παίκτες τσακώθηκαν με την διοίκηση τους και έφυγαν και εμείς οι μικροί τους ακολουθήσαμε. Μετά από λίγες μέρες σκεφτόμασταν όλοι παίκτες να κάνουμε μια ομάδα και έτσι έγινε μια συνεδρίαση στην περιοχή της Τζιαμούδας. Εκεί ήταν και ο Γαβαλάς και μας είπε: «ρε βλάκες το ξέρετε ότι εάν κάνετε ομάδα δική σας πόσα χρόνια θα χρειαστείτε για να σας βάλουν στην ΚΟΠ; Ίσως να χρειαστείτε πάνω από 10 χρόνια, για αυτό κοιτάξτε υπάρχει μια ομάδα που μπήκε τώρα στην β’ Κατηγορία για αυτό σας συστήνω να πάτε στον Απόλλωνα θα φάτε δύο χρόνια αποκλεισμό αλλά στον χρόνο θα σας την χαρίσουν». Τότε πήγαμε στον Απόλλωνα και θυμάμαι οι μόνοι παίκτες που δικαιούμαστε να παίξουμε απευθείας ήμουν εγώ και ο Γιαννάκης Βασιλειάδης διότι υπογράψαμε στην ΑΕΛ πριν τα δεκαπέντε μας και έτσι ξεκινήσαμε στον Απόλλωνα. Θυμάμαι ότι το πιο καθοριστικό ματς όπου παίξαμε ήταν με τον ΑΠΟΠ αφού αυτός που θα κέρδιζε θα ανέβαινε στην α’ Κατηγορία και τους κερδίσαμε 10-0 στην Λεμεσό με πέντε δικά μου τέρματα την τελευταία αγωνιστική».

Σε ποια θέση αγωνιζόσασταν όταν ξεκινήσατε;

«Αγωνιζόμουν έξω δεξιά. Στην σύγχρονη ορολογία ήμουν δεξιός μεσοεπιθετικός. Στην πορεία όμως μετατέθηκα στην άμυνα κάνοντας καριέρα ως κεντρικός οπισθοφύλακας».

Το προσωνύμιο Καντηλανάφτης πως και το αποκομίσατε;

«Ο πατέρας μου ήταν Καντηλαναφτης στην εκκλησία της περιοχής όπου κατοικούσαμε και έτσι άπαντες μου κόλλησαν αυτό το παρατσούκλι όπου και μου έμεινε για μια ζωή»!

Ποιό ήταν το καλύτερο γκολ στην καριέρα σας;

«Με τον ΑΠΟΠ. Θυμάμαι έγινε σέντρα από αριστερά και εγώ πρόλαβα και πήρα την μπάλα από τον τερματοφύλακα στον αέρα και σκόραρα».

Ποιος αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευε;

«Κανένας! Δεν φοβόμουν κανένα έδινα τα πάντα για την ομάδα μου».

Ποιο ματς θα σου μείνει αξέχαστο;

«Οι δυο τελικοί Κυπέλλου του 1966 και 1967. Δυο αγώνες δύο Κύπελλα χιλιάδες συναισθήματα».

Ποιο θεωρείται ότι ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που είχατε όταν αγωνιζόσασταν;

«Πλεονέκτημα ήταν η ταχύτητα μου. Μειονέκτημα δεν είχα (γέλια)».

Με ποιό αντίπαλο ποδοσφαιριστή θα ήθελες να ήσουν συμπαίκτης;

«Οι Ευθυμίου και Κωστάκης του Ολυμπιακού. Ήταν και οι δύο εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές».

Τι πριμ πήρατε στους δύο τελικούς που κατακτήσαμε τα Κύπελλα;

«Τέσσερεις λίρες στον πρώτο τελικό και έξι λίρες στον δεύτερο».

Υπήρξε στιγμή που να μετανιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;

«Ποτέ μου και τώρα εάν ήμουν πιο νέος πάλι θα έπαιζα μπάλα»!

Παρακολουθείτε τον Απόλλωνα;

«Αγαπώ τον Απόλλωνα είναι ένα κομμάτι και μάλιστα τεράστιο της ζωής μου, όμως δεν παρακολουθώ πια ποδόσφαιρο! Μπούχτισα με το ποδόσφαιρο αυτής της εποχής σε όλους τους τομείς..»!

Πως σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο;

«Όλοι με χαιρετούν. Ωραίο συναισθήματα τεραστία επιβράβευση…».

Θα θέλατε να συγκρίνετε το ποδόσφαιρο της εποχής σας με το σημερινό;

«Δεν μπορεί να συγκριθεί αφού τώρα οι εννέα από τους δέκα είναι ξένοι! Εμείς δεν είχαμε ούτε ένα ξένο και σας λέω εάν έπαιζαν οι ομάδες του καιρού μας με την τωρινή ομάδα του Απόλλωνα εμείς θα κερδίζαμε»!

Ποιος ήταν ο κορυφαίος Κύπριος ποδοσφαιριστής για εσάς;

«Ο Κρυστάλλης και ο Πάκκος. Τεράστιοι με όλη την σημασία της λέξεως».

Πότε σταματήσατε το ποδόσφαιρο;

«Σταμάτησα το καλοκαίρι του 1971…»

Ποιός είναι ο κορυφαίος προπονητής για εσάς που πέρασε από τον Θρύλο;

«Ο Αργύρης Γαβαλάς. Δεν υπάρχει άλλος! Ήταν ένας δάσκαλος του ποδοσφαίρου και ένας απίστευτος ψυχολόγος».

Κάποιο παράπονο που έχετε;

«Έπαιξα 14 χρόνια στην ομάδα από το 1957 μέχρι το 1971 και ποτέ δεν με κάλεσαν να με τιμήσουν»!

Ποιό μήνυμα θέλατε να στέλλετε στους οπαδούς του Απόλλωνα;

«Απόλλωνας! Μια λέξη, μια ιστορία, ένας Θρύλος μια αγάπη»!

Θερμότατες ευχαριστίες στον αγνό υποστηρικτή της ομάδας μας Πανίκο Κυριάκου για τον εντοπισμό του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή, την βοήθεια του στην συνέντευξη, αλλά και την συλλογή σπάνιου φωτογραφικού υλικού.

{loadposition belowcontent}