Των εξήντα «μικροί» ΘΡΥΛΟΙ… (Μέρος Δ’)

Με το τέταρτο μέρος του αφιερώματος, κλείνει η παρουσίαση όλων των ποδοσφαιριστών που επιλέχθηκαν από την ποδοσφαιρική εταιρεία του Απόλλωνα, για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό της κορυφαίας εντεκάδας των 60 χρόνων. Εν συντομία, καταγράφονται οι πιο μεγάλες στιγμές των κυανόλευκων επιθετικών.

Επιθετικοί

Δημητράκης Αντωνίου «Πίου» (1957-1969)

Περιφερειακός επιθετικός με υψηλό επίπεδο τακτικής, γινόταν αισθητός στους αντίπαλους αμυντικούς σ’ όλους τους μέσο-επιθετικούς χώρους. Ενδεικτικό στοιχείο του πολύ καλού του σουτ, ιδίως από μακρινές αποστάσεις, είναι η ανάδειξη του ως ο κορυφαίος σκόρερ του θρύλου μας τρεις φορές (1961-62 και 1962-63 11 τέρματα, και 1964-65 9 τέρματα). Με υπηρεσία πέραν των δέκα χρόνων στην κυανόλευκη στρατιά, στέφθηκε κυπελλούχος δύο φορές κατακτώντας τα πρώτα τρόπαια του συλλόγου, ενώ αγωνίστηκε και στον παρθενικό τελικό με αντίπαλο την Ομόνοια Λευκωσίας. Ο «Πίου» θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας να αγωνιστεί η ομάδα μας για δύο συναπτά έτη στην Ευρώπη, με μόλις εννέα χρόνια παρουσίας στα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας. Για το θεσμό Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, αγωνίστηκε στις 21/9/1966 και 28/9/1966 κόντρα στη Στάνταρ Λιέγης και την επόμενη χρονιά στις 20/9/1967 και 23/9/1967 ενάντια στη Βάσα Βουδαπέστης.

Κωστάκης Βασιλειάδης (1959-1970)

Είναι αναμφίβολα, ένας από τους καλύτερους επιθετικούς περιοχής που φόρεσαν την φανέλα του θεού.Ποδοσφαιριστής σύμβολο, δούλεψε με υπέρμετρο ζήλο ούτως ώστε να μεγεθυνθεί το εκτόπισμα του συλλόγου μας. Κατέκτησε με τον Απόλλωνα δύο κύπελλα συμμετέχοντας κιόλας στον χαμένο τελικό του 1965. Την δεινότητά του να πληγώνει τα αντίπαλα δίκτυα μαρτυρεί το γεγονός ότι χρίστηκε αρχισκόρερ της ομάδας μας πέντε φορές, με αποκορύφωμα την αγωνιστική περίοδο 1970-1971 στην οποία αναδείχτηκε ως ο πρώτος γκολτζής του πρωταθλήματος σημειώνοντας 11 τέρματα. Ωστόσο, το σημαντικότερο τέρμα της θητείας του το πέτυχε στην βαριά ήττα (5-1) κόντρα στην Στάνταρ Λιέγης, στο πλαίσιο του θεσμού Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης στις 21/9/1966. Δεν επρόκειτο απλώς για ένα γκολ της τιμής, αλλά για το πρώτο ιστορικό ευρωπαϊκό γκολ που σημείωσε η Απολλωνάρα. Στον επαναληπτικό αγώνα η ομάδα μας φάνηκε πιο διαβασμένη, έχοντας καλή απόδοση γνωρίζοντας την ήττα με το στενό 0-1. Το «alterego» του Πανίκου Κρυστάλλη αγωνίστηκε επίσης και στους δύο αγώνες της επόμενης χρονιάς, πάλι για το Κύπελλο Κυπελλούχων, απέναντι στην Βάσα Βουδαπέστης.

Μίνος Κακουλλής (1969-1981)

Ήταν από τους αξιόλογους επιθετικούς περιφέρειας, με σβελτάδα, έχοντας ένταση στο παιχνίδι του. Πολύ καλός στο ένας εναντίον ενός, χαρακτηριστικό το οποίο επιβάλλεται να επιδεικνύει ένας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στη συγκεκριμένη θέση. Πολύ καλή σχέση είχε και με το σκοράρισμα, ανοίγοντας λογαριασμό με τα δίκτυα συχνά. Κατά τη δεκαετία του 70′ κατόρθωσε να διακριθεί τρεις φορές, έχοντας σημειώσει τα περισσότερα τέρματα για την ομάδα μας. Δυστυχώς αγωνίστηκε σε μια στεγνή εποχή για τον Απόλλωνα, δίχως να γευτεί την χαρά ενός τίτλου. Το ποδοσφαιρικό τμήμα τερμάτιζε κάπου στο μέσο του βαθμολογικού πίνακα, ενώ στον δεύτερο τη τάξει θεσμό δεν σημείωσε ιδιαίτερες διακρίσεις. Αξίζει να αναφερθεί πως, μετέπειτα, διετέλεσε βοηθός του Γερμανού τεχνικού που μας οδήγησε στην κατάκτηση των πρώτων δύο πρωταθλημάτων καθώς και υπηρεσιακός προπονητής μετά την φυγή του Φέρνερ.

Μάριος Γεωργίου (1973-1983)

Ο νυν πρόεδρος του συνδέσμου παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του Απόλλωνα αποτέλεσε τον απόλυτο «σταρ» κι έναν εκ των σημαιοφόρων της δύσκολης δεκαετίας του 70′. Επιθετικός περιοχής, με πολύ καλό πόδι, καλές τοποθετήσεις, σημειώνοντας αρκετά τέρματα με το κεφάλι. Αγωνίστηκε στον χαμένο τελικό του 82′ κόντρα στους πράσινους της Λευκωσίας εξασφαλίζοντας,όμως, ευρωπαϊκό εισιτήριο ως φιναλίστ συνδέοντας το όνομά του με την ιστορική ισοπαλία του 1-1 κόντρα στην παρέα των Σουστέρ και Μαραντόνα. Πρώτος σκόρερ για την ομάδα μας χρίστηκε τρεις φορές: 1974-75, 1978-79 και 1979-80.

Άντρος Χριστοδούλου (1976-1989)

Από τους πιο αγαπημένους ποδοσφαιριστές του θρύλου, αφού πάνω απ’ όλα ο ανεπανάληπτος Άντρος ήταν από κούνια Απολλωνίστας. Βάσει της ποδοσφαιρικής του ποιότητας, αδικείται κατάφορα που δεν πανηγύρισε πρωτάθλημα. Αλησμόνητη θα μείνει η έκφραση που ξεστόμισε μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Ομόνοια Λευκωσίας, με την οποία διεκδικούσαμε τον τίτλο την χρονική περίοδο 1988-89, «Οι κύριοι με τα μαύρα, μας τα έκαναν όλα σήμερα!», αναφερόμενος φυσικά στο εξευτελιστικό 2-2 αποτέλεσμα με το οποίο χάσαμε τον τίτλο του πρωταθλητή. Αρχίνησε την καριέρα του με τα απολλώνια χρώματα ως μέσο-επιθετικός στην τρυφερή ηλικία των δεκάξι, ενώ αργότερα καθιερώθηκε ως επιθετικός περιοχής. Αγωνίστηκε στον πρώτο τελικό Κυπέλλου, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια για τον σύλλογο μας, κόντρα στην Ομόνοια Λευκωσίας, στον οποίο ηττηθήκαμε. Εκείνη την χρονιά, λόγω του ότι η Λευκωσιάτικη ομάδα στέφθηκε νταμπλούχος, συμμετείχαμε ως φιναλίστ στον θεσμό Κύπελλο Κυπελλούχων. Μπορεί να υπερηφανεύεται για το μοναδικό τέρμα που σημείωσε στον ισόπαλο επαναληπτικό αγώνα με την Μπαρτσελόνα του Σουστέρ και Μαραντόνα. Το όνομά του είναι συνυφασμένο με την πρώτη Ευρωπαϊκή νίκη του ποδοσφαιρικού μας τμήματος απέναντι στην Μάλμοε το 1986, αφού σημείωσε και τα δύο τέρματα της ομάδας μας. Εκείνη την φορά αγωνιστήκαμε ως κυπελλούχοι, αφού είχαμε κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο κόντρα στον ΑΠΟΕΛ με 2-0. Άξιον αναφοράς και η ανάδειξη του ως πρώτος σκόρερ του θεού τις χρονιές 1982-83 και 1985-86.

Γεώργιος Τέμπλαρ (1977-1988)

Αριστερός ακραίος επιθετικός που υπηρέτησε στις τάξεις του θρύλου στα χρόνια της αναγέννησής του. Από τους πιο γρήγορους ποδοσφαιριστές του κυπριακού πρωταθλήματος, με εξαιρετικές επελάσεις, έχοντας την ευχέρεια να πληγώνει την αντίπαλη εστία από δύσκολα σημεία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, αν και δεν ήταν επιθετικός περιοχής, σημείωνε 4-5 γκολ ανά σεζόν με αποκορύφωμα βεβαίως την χρονική περίοδο 1986-1987, κατά την οποία σημείωσε τα περισσότερα τέρματα από κάθε συμπαίχτη του, φτάνοντας στα 16 τέρματα! Πέραν πάσης αμφιβολίας η πρωταγωνιστική πορεία του Απόλλωνά μας στο εγχώριο πρωτάθλημα την δεκαετία του 80′ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον μεγάλο Τέμπλαρ. Με τρεις παρουσίες σε τελικούς κατέκτησε το μοναδικό του κύπελλο το 1986, με το νικηφόρο αποτέλεσμα του 2-0 ενάντια στον ΑΠΟΕΛ Λευκωσίας. Βίωσε στο πλαίσιο του θεσμού Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, στις 30/9/1982, την παλικαρίσια ισοπαλία κόντρα στο μεγαθήριο Μπαρτσελόνα, καθώς και την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη του συλλόγου απέναντι στην Μάλμοε, με τη νίκη γοήτρου 2-1.

Αντρέας Εφραίμ (1979-1988)

Ντριμπλαδόρος και διεμβολιστής, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, αποτελούσε μόνιμο κίνδυνο για τους αριστερούς οπισθοφύλακες των αντίπαλων ομάδων. Με την σβελτάδα του διενεργούσε ακράτητες επελάσεις καλύπτοντας όλο το άκρο της επίθεσης, καθιστώντας τον Απόλλωνα άκρως επικίνδυνο στο επιθετικό τρανζίσιον.Στο εγχώριο πρωτάθλημα έφτασε τον σύλλογο στην κατάκτηση της δεύτερης και τρίτης θέσης. Συμμετείχε σε τρεις τελικούς κυπέλλου, στους δύο πέρασε ως αλλαγή, κατακτώντας το βαρύτιμο τρόπαιο μόλις μια φορά το 1986. Στις ευρωπαϊκές του στιγμές συγκαταλέγονται οι ισοπαλίες με Μπαρτσελόνα και Μποέμιανς για τους θεσμούς Κύπελλο Κυπελλούχων και Κύπελλο ΟΥΕΦΑ αντίστοιχα. Άρρηκτα συνδεδεμένο το όνομά του με την πρώτη ιστορική νίκη σε διοργανώσεις της Ευρώπης επί της Μάλμοε με 2-1 στις 1/10/1986.

Άγγελος Τσολάκης (1986-1998, 1999-2000)

Καρπώθηκε δικαίως τον τίτλο του μεγαλύτερου ταλέντου που έπαιξε μπάλα στη νήσο μας την δεκαετία του 80′. Περιφερειακός επιθετικός, μ’ ένα κράμα ευφυών επινοήσεων και θεαματικών ενεργειών που, σε συνάρτηση με την μοναδική του ντελικάτη ποδοσφαιρική παιδεία, συνιστούσαν έναν ποδοσφαιριστή που φάνταζε ικανός να οδηγήσει τον σύλλογο στο πρώτο του πρωτάθλημα. Στα δεκάξι του χρόνια, περί το τέλος της περιόδου 1985-86, βρέθηκε να παίζει με την πρώτη ομάδα. Την επόμενη χρονιά παίρνει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, σημειώνοντας κιόλας το παρθενικό του τέρμα μόλιςστο δεύτερο αγώνα. Με την αγαπημένη του ομάδα δεν αρκέστηκε μόνον στην κατάκτηση τίτλων, αλλά και στο κέρδος της καθολικής άποψης των φιλάθλων, πως ο Απόλλωνας της χρυσής πενταετίας (1990-95) ήταν μία από τις καλύτερες κυπριακές ομάδες όλων των εποχών. Η συνεισφορά του στα ευρωπαϊκά επιτεύγματα μπόλιασε το εκτόπισμα του θρύλου, με το όνομά του πια να θεωρείται συνοδοιπόρο της ιστορίας του. Ο Άγγελος Τσολάκης διατελεί χρέη προπονητή των μονίμως πρωταθλητριών Apollon Ladies, έχοντας ήδη κατακτήσει και τους τρεις τίτλους για την χρονιά 2013-14. Συνοπτική παράθεση της συμμετοχής του στις αναμετρήσεις της Ευρώπης:
• Πρώτη ευρωπαϊκή νίκη – επί της Μάλμοε ( Κύπελλο Κυπελλούχων 1986)
• Ρεάλ Σαραγόσα – Απόλλων 1-1 (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1989)
• Πρώτη πρόκριση – επί της Κραϊόβα (Κύπελλο Πρωταθλητριών 1991)
• Ίντερ – Απόλλων 4-3!!! (συνολικό αποτέλεσμα) με την μετέπειτα κατακτήτρια του θεσμού (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1993)
• Άνοιξε τον δρόμο για την τέταρτη πρόκριση – επί της ΜΙΠΑ σημειώνοντας τέρματα και στις δύο αναμετρήσεις (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1997)

Τάκης Φιλίππου «Φαλκονέττι» (1988-1990)

Παρόλη την ολιγόχρονη του θητεία στην αγαπημένη μας ομάδα, αφού επρόκειτο για έναν γυρολόγο ποδοσφαιριστή, αγαπήθηκε έντονα από την εξέδρα. Κουβαλούσε μια τρέλα η οποία λειτούργησε ως κανάλι επικοινωνίας με τον Απολλωνίστικο κόσμο. Δυνατός επιθετικός περιοχής, με σωστές τοποθετήσεις κι αποτελεσματικές κεφαλιές.Στην πρώτη του χρονιά σημείωσε δέκα τέρματα, ενώ στην επόμενη τέσσερα. Κατάθετε την ψυχή του κάθε φορά που αγωνιζόταν με τα χρώματα της ομάδας, δίνοντας την εντύπωση πως προερχόταν από τις ακαδημίες του συλλόγου. Άλλωστε η αλήθεια της όλης παρουσίας του μπορεί κάλλιστα να ερμηνευτεί στην απάντηση που ξεστόμισε στον Πολωνό Ενγκέλ, όταν αυτός τον ρώτησε αν πίνει και ξενυχτά: «Και πίνω και καπνίζω και ξενυχτώ όμως από τον έμενα μην περιμένεις προβλήματα. Θα δώσω τα πάντα για να σε δικαιώσω».

Σουάτ Πεσίροβιτς (1990-1992)

Κλήθηκε στην ομάδα μας για να αντικαταστήσει τον Κρίστο Άνταμτσικ στην θέση του επιθετικού περιοχής. Μολονότι αγωνίστηκε για δύο χρόνια, ήταν αρκετά για να στιγματίσουν την καριέρα του κατά τα λεγόμενα του Σλοβένου. Η δεινότητά του να μετουσιώνει ακόμη και την παραμικρή υποψία προϋπόθεσης σε τέρμα έδρασε σαν καταλύτης για την έκβαση της χρονιάς 1990-91, που δεν ήταν άλλη από τη μετάβαση στη «Γη της Επαγγελίας» – το πρώτο πρωτάθλημα του συλλόγου. Και τις δύο χρονιές ήταν ο παραγωγικότερος με τις αντίπαλες εστίες, ενώ μάλιστα στην πρώτη αναδείχτηκε αρχισκόρερ του πρωταθλήματος. Στις 10 του Ιούνη 1992, στον τελικό που διεξήχθη στο Τσίρειο Στάδιο, ο «Σούγιο» με τους υπόλοιπους λεβέντες καταχτούν το βαρύτιμο τρόπαιο, νικώντας την Ομόνοια Λευκωσίας με 1-0. Ο Σλοβένος με την Απολλωνάρα πανηγύρισε την πρώτη πρόκριση στην Ευρώπη επί της Κραϊόβα Ρουμανίας για τον θεσμό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Σημείωσε τα δύο από τα τρία τέρματα, ανατρέποντας το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα που είχε λήξει 2-0. Στην επόμενη φάση, ο Απόλλωνας μας καλείται να αντιμετωπίσει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης, κερδίζοντας τις εντυπώσεις όλων, παρόλο που δεχθήκαμε την ήττα και στις δύο αναμετρήσεις με 3-1 και 0-2 αντίστοιχα. Ο Σουάτ Πεσίροβιτς αναμφίβολα θεωρείται, από την πλατιά μάζα των φίλων της ομάδας, ως ένα από τα καλύτερα «ενιάρια» που τίμησαν την φανέλα του θρύλου.

Σλάτζαν Τσέποβιτς (1992-1996)

Ο μεγάλος «άσσος» του παρελθόντος ντύθηκε στα κυανόλευκα αντικαθιστώντας τον Σουάτ Πεσίροβιτς. Οι προσδοκίες από τον νεοφερμένο τεράστιες, αφού κληρονομούσε τις εξαιρετικές αποδόσεις του προκάτοχου του. Με το καλημέρα ο Σλάτζαν βάλθηκε να τρελάνει το Απολλωνίστικο κοινό. Με το που κατεβαίνει από το αεροπλάνο, τον «αρπάζουν» και τον ενημερώνουν πως έχει παιχνίδι στην Λάρνακα. Όχι μόνο ικανοποίησε με την απόδοση του, αλλά σημείωσε τρία τέρματα οδηγώντας την ομάδα σε μεγάλη νίκη κόντρα στην ΕΠΑ. Στην πρώτη του χρονιά αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 25 γκολ. Ευτύχησε να πανηγυρίσει το δεύτερο πρωτάθλημα του συλλόγου, ενώ συμμετείχε και στους δύο τελικούς απέναντι στον ΑΠΟΕΛ όπου γνωρίσαμε την ήττα ισάριθμες φορές. Στα παιχνίδια της Ευρώπης έχει στο ενεργητικό του εφτά τέρματα, καθιστώντας τον εαυτό του τον δεύτερο σκόρερ όλων των εποχών για λογαριασμό του Απόλλωνα. Πιο κάτω παραθέτουμε εν συντομία τις πιο σημαντικές ευρωπαϊκές του στιγμές:
• Δεύτερη πρόκριση – επί της Βατς και παράλληλα η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη του συλλόγου σημειώνοντας τα δύο από τα τέσσερα τέρματα (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1993)
• Ίντερ – Απόλλων 4-3!!! (συνολικό αποτέλεσμα) σκόραρε το ένα από τα τρία γκολ. Μετέπειτα η αντίπαλος κατέκτησε τον θεσμό (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1993)
• Τρίτη πρόκριση – επί της ΤέουταΤούρες με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ χρίζεται σκόρερ και στις δύο αναμετρήσεις. (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1994)
• Σιόν– Απόλλων 2-3 κατά πολλούς η καλύτερη εμφάνιση που έκανε ποτέ κυπριακή ομάδα στα ευρωπαϊκά γήπεδα, κι ας χάθηκε η πρόκριση στα τελευταία λεπτά. Σημείωσε το ένα γκολ. (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1994)

Λούκας Σόσιν (2003-2007)

Σαν άγνωστος μεταξύ αγνώστων ήρθε στην Κύπρο ο Πολωνός στράικερ του Απόλλωνα, ο οποίος έμελλε να μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη για τις αντίπαλες άμυνες. Ήταν ο ποδοσφαιριστής με τα χαρακτηριστικά που χρειαζόταν η ομάδα μας: υψηλό επίπεδο τακτικής, εξαιρετική ικανότητα να προστατεύει την μπάλα, καλό σουτ προς την εστία, αίσθηση του γκολ και δημιουργία της ευκαιρίας. Αναδείχτηκε τέσσερις συνολικά φορές ως το πιο βαρύ πολυβόλο της ομάδας μαςμε μόλις μία φορά να μην χρίζεται πρώτος σκόρερ του ποδοσφαιρικού μαραθωνίου. Σε διάστημα τεσσάρων χρόνων πρόλαβε να σημειώσει 89 τέρματα με την κυανόλευκη φανέλα, με τα πιο σημαντικά να θεωρούνται δικαίως τα 28 που πέτυχε όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα την χρονιά 2005-06.Στις 19/7/2006 απέναντι στην Κόρκ Σίτι σκόραρε το μοναδικό ευρωπαϊκό του τέρμα στην ισοπαλία – αποκλεισμό σοκ του συλλόγου. Εν κατακλείδι, όταν αναφερόμαστε στους χαρισματικούς επιθετικούς που πέρασαν από τον Απόλλωνα, πρέπει να γίνεται ιδιαίτερη μνεία προς το πρόσωπο του Λούκας Σόσιν.

Γκαστόν Σανγκόι (2007-2010, 2013-)

Το «αλάνι» του λιμανιού και κατ’ επέκταση του κυανόλευκου κόσμου. Τον τρελό – Αργεντινό κανείς δεν γνώριζε όταν πρωτοήρθε στο νησί μας. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί που, αντικρίζοντας τον, μιλούσαν με υποτιμητικά σχόλια για το ύψος και γενικότερα τον σωματότυπo του. Δεν άργησε η μέρα που άλλαξαν γνώμη. Όταν ο Γκαστόν άρχισε τις εκτελέσεις φάουλ, κατά την διάρκεια των προπονήσεων, έκανε τους ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν δειλά-δειλά να τρίβουν τα χέρια από ανυπομονησία. Η πρώτη του επίσημη αναμέτρηση ήταν κόντρα στη συμπολίτισσα ΑΕΛ, με την οποία έκανε εξαιρετική εμφάνιση σημειώνοντας δύο πανέμορφα τέρματα, εκ των οποίων το ένα από μακρινή απόσταση. Με την ηγετική του αγωνιστική φυσιογνωμία και τα πολύπλευρα χαρίσματά του (ικανότατος στο ένας εναντίον ενός, άριστη τεχνική κατάρτιση, ποδοσφαιρική φαντασία και βεβαίως στραικερ με δολοφονικά ένστικτα) οδηγεί την ομάδα στον μεγάλο τελικό του 2010. Κυπελλούχος, έστω κι αν δεν αγωνίστηκε απέναντι στον ΑΠΟΕΛ ελέω καρτών, αφού αυτός ήταν που απέκλεισε τους κίτρινους συμπολίτες, σκοράροντας τα τέρματα των αναμετρήσεων. Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του Απόλλωνα μας δύο φορές, πετυχαίνοντας συνολικά 45 τέρματα στο εγχώριο πρωτάθλημα. Επέστρεψε στο σπίτι του, όπως ο ίδιος αποκάλεσε το οικοδόμημα του θρύλου, μετά από μια αξιόλογη τρίχρονη καριέρα στην Σπόρτινγκ Χιχόν. Ο Αργεντινός συνέχισε από ‘κει που έμεινε, παίρνοντας από το χέρι το καμάρι της Λεμεσού, οδηγώντας το στην παρθενική του εμφάνιση σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Με δύο εξαίρετα τέρματα, στη πρώτη αναμέτρηση με την 4η του Σαμπιονά Νις, έστειλε τους Γάλλους για μπάνια και τους χιλιάδες Απολλωνίστες στον απόλυτο ποδοσφαιρικό παράδεισο. Επιπρόσθετα, σημείωσε το μοναδικό τέρμα επί της Λέγκιας Βαρσοβίας που έκρινε τον αγώνα στην Πολωνία και το όνομα του κατέστη συνυφασμένο με το πρώτο και μοναδικό «διπλό» κυπριακής ομάδας στην φάση των ομίλων. Στην τρέχουσα περίοδο βρίσκεται μόνος κι ωραίος στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ, ευελπιστώντας πως θα κατορθώσει να ανεβάσει τον θεό Απόλλωνα στην μοναδική θέση που αναλογεί στο βάρος της φανέλας του.

Μαζί σου ως τα 100… -1-

{loadposition belowcontent}