Μια χρονιά γεμάτη… συναισθήματα!

Θέμα ωρών να τελειώσει και το 2013. Το φάγαμε κι αυτό μάγκες. Το φάγαμε όμως.. με την όρεξή μας! Σαν ένα πιάτο πεντανόστιμο (ή εφτανόστιμο αν με πιάνετε) μαγειρεμένο από τον καλύτερο σεφ και σερβιρισμένο από το πιο ευδιάθετο γκαρσόνι ήρθε στο οπαδικό μας τραπέζι αυτή η χρονιά.

Μια χρονιά γεμάτη συναισθήματα. Και όχι απ’ τα αρνητικά που ζούσαμε παλιά και που είχαν αντίκτυπο και στην κοινωνική μας ζωή. Νεύρα, θυμός, αρνητισμός, απαισιοδοξία, μερικές φόρες φτάνοντας στο σημείο της… ποδοσφαιρικής κατάθλιψης. Όλα έλαβαν τέλος. Αποχώρησαν από την καθημερινότητα μας (σε μερικούς ίσως και από τη μνήμη τους, αν με ξαναπιάνετε) δίνοντας τη θέση τους σε άλλα καλύτερα και αντάξια του ονόματός μας.

Θα μπορούσα να επεκταθώ περιγράφοντας τα τετριμμένα. Τις προκρίσεις και εν τέλει τα πανηγύρια στο σιντριβάνι μετά τον τελικό. Τα πανηγύρια μετά το 2-0 στο ΓΣΠ κόντρα στη Νις. Τα πανηγύρια μετά το 1-0 μέσα στη Νίκαια που σήμανε την είσοδό μας στους ομίλους. Το διπλό στην Πολωνία. Τεράστιας εμβέλειας συναισθήματα. Αλλά δεν θα επεκταθώ σ’ αυτά. Είναι δεδομένα, χιλιοειπωμένα.

Προτιμώ να μιλήσω για τα απλά, τα Σαββατοκυριακάτικα, αυτά που μένουν μετά από κάθε επιτυχία και μας κρατάνε παρέα ως το τέλος της χρονιάς, αυτά που δεν τα υπερ-καλύπτει η διακόσμηση της ΟΥΕΦΑ και η διαφήμιση του ονόματος στον Ευρωπαϊκό χάρτη. Αυτά που είναι πάνω από τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που σε βρίσκουν μετά από ένα καλό αποτέλεσμα. Αυτά που έχουν τη δική τους, ξεχωριστή, ιδιαίτερη αξία. Γιατί σε ρωτάω…

Πως να μην νοιώσεις ΔΕΟΣ με μια φωτοβολίδα που φεύγει από το πόδι του Γκαστόν Σανγκόι σαν να εκτοξεύθηκε από όλμο αφήνοντας άγαλμα τον αντίπαλο τερματοφύλακα;

Πως να μην νοιώσεις ΘΑΥΜΑΣΜΟ με τα απίστευτα τρεξίματα του Ραχίντ Χαμντανί σε κάθε γωνιά του γηπέδου, είτε πρόκειται για το πρώτο λεπτό του παιχνιδιού είτε πρόκειται για το πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του δευτέρου ημιχρόνου;

Πως να μην νοιώσεις ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ με το πάθος στο παιχνίδι του Γιώργου Βασιλείου, που ήρθε σαν έξτρα λύση και κατέληξε να μας κάνει να ψάχνουμε να του βρούμε έξτρα λύση;

Πως να μην νιώσεις ΑΣΦΑΛΕΙΑ με το εξουδετέρωμα των φάσεων πριν ακόμα γίνουν από τον Χρίστο Καρυπίδη;

Πως να μην νοιώσεις ΜΑΓΚΙΑ με την ηγετική μορφή του Γιώργου Μερκή να δεσπόζει στην άμυνα;

Πώς να μην νοιώσεις ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ παρακολουθώντας την ποιότητα του Καμίλ Μεριέμ;

Πως να μην νοιώσεις ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙ και να μην πεταχτείς από το κάθισμά σου σε μια διείσδυση του Φώτη Παπουλή;

Πώς να μην νοιώσεις ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ με μια εκτίναξη του Μπρούνο Βάλε που αποσοβεί το σίγουρο γκολ;

Πως να μην νοιώσεις ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ όταν βλέπεις έναν 17χρονο μαθητή Λυκείου να περιμένει στη γραμμή δίπλα στον τέταρτο για να περάσει στον αγωνιστικό χώρο;

Πως, πως να μην νοιώσεις ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ τη στιγμή που χειροκροτείς τους ποδοσφαιριστές σου μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα;

Πως να μην γεμίσεις ΟΝΕΙΡΑ και ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ για το 2014; Δεν γίνεται!

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος μάγκες!