Μα εσύ εκεί..!

Το παιχνίδι είχε δυσκολέψει αρκετά. Ο χρόνος περνούσε και όχι μόνο δεν κατάφερνες να σκοράρεις, αλλά σε απειλούσαν κι από πάνω. Λάθος πάσες, λάθος τελειώματα. Παρακράτημα. Επιπολαιότητες. Ασυνεννοησίες. Κόκκινη κάρτα.

Έμεινες με δέκα. Μα εσύ εκεί! Ο χρόνος συνέχιζε να κυλάει. Μια χαμένη ευκαιρία, δεύτερη και τρίτη. Μα εσύ εκεί! Μπήκαμε στις καθυστερήσεις.

Τα σημάδια κόπωσης έβγαζαν μάτια. Σκεφτόσουν διάφορα, χάσαμε το τρίποντο, μπορεί να μην πάρουμε ούτε και τον βαθμό της ισοπαλίας, έτσι κυλάνε αυτά τα παιχνίδια μερικές φορές, μα εσύ εκεί, το πίστευες. Παίρνει τη μπάλα ο Ρομπέρ. Βγάζει τη σέντρα. Η μπάλα καταλήγει στον Σανγκόϊ και με κεφαλιά την στέλλει να αναπαυτεί επιτέλους στα δίχτυα.

Ο κόσμος πετάγεται, η κερκίδα εκστασιάζεται, το…γκοοοοοολ ηχεί κάπου στο ένα λεπτό, μέχρι να δώσουν το σύνθημα οι οργανωμένοι. «Θρύλε γερά γερά Πρωτάθλημα ξανά». Όλα αυτά στην ύστατη στιγμή κι εσύ, είχες μείνει εκεί. Εκεί να στηρίξεις.

Και στο τέλος πανηγύρισες. Αυτό το παιχνίδι θα μπορούσα κάλλιστα να το χαρακτηρίσω ως μικρογραφία μιας ολόκληρης σεζόν. Τα δύο ημίχρονα σαν οι δύο γύροι του Πρωταθλήματος και οι καθυστερήσεις τα πλέϊ-οφ.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπως και της σεζόν, άλλες μονομαχίες θα κερδηθούν, άλλες θα χαθούν. Άλλες ευκαιρίες θα τις εκμεταλλευτείς, άλλες όχι. Η απόδοση θα έχει σκαμπανεβάσματα, η κούραση σε κάποια σημεία θα είναι εμφανής. Μα εσύ, όπως και στο παιχνίδι με τον Άρη, χρειάζεται να μείνεις εκεί μέχρι το τελευταίο λεπτό. Εκεί με στήριξη. Στήριξη στους ποδοσφαιριστές και το προπονητικό τιμ. Εκεί με υπομονή. Υπομονή να διορθωθούν κάποια σημεία που χρήζουν βελτίωσης τώρα που έχουμε τον χρόνο.

Εκεί με αυτοσυγκράτηση. Αυτοσυγκράτηση να μη χαλάσουμε όλα αυτά που με κόπο κτίσαμε. Εκεί με πίστη. Πίστη ότι στο τέλος θα πανηγυρίσουμε. Εκεί, κοντά στην ομάδα μέχρι την ύστατη στιγμή. Να διατηρήσουμε μάγκες μου το Θρύλο εκεί εκεί ψηλά στην κορυφή!

Επόμενη και τελευταία μάχη για φέτος, Ερμής. Όλοι εκεί!

{loadposition belowcontent}