«Εάλω…η Βαρσοβία» (Οδοιπορικό)

«Κι όταν σε λίγα χρόνια τα παιδιά των φίλων της Λέγκια θα ρωτούν τους γονείς τους πού είναι η Κύπρος, αυτοί θα τους εξηγούν ότι είναι ένα όμορφο νησί στη Μεσόγειο, στο οποίο έχει την έδρα του ο Απόλλωνας. Η ομάδα που κατόρθωσε σε μια νύχτα να αλώσει το στάδιο του Πολωνικού Στρατού … Εάλω η Βαρσοβία …»

ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ» ΣΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΗ ΛΑΜΠΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Όταν η UEFA ανακοίνωνε στις 19 Σεπτεμβρίου ότι θα «κλείσει» τις πύλες του «Army Stadium» για τον αγώνα της ομάδας μας με τη Λέγκια, η ανακοίνωση έπεφτε σαν «κεραυνός εν αιθρία» στα αυτιά όλων μας. Μια απόφαση αφενός θετική, αφού οι γηπεδούχοι θα έχαναν ένα μεγάλο μέρος της δύναμής τους, εν τη απουσία των οπαδών τους, από την άλλη ωστόσο, όσοι είχαν ήδη κρατήσει μια θέση στο αεροπλάνο που οδηγούσε στην Πολωνική πρωτεύουσα, έχαναν το δικαίωμα να σταθούν στο πλάι της αγαπημένης τους ομάδας την ώρα του αγώνα.

Στις 2 Οκτωβρίου λοιπόν, την προηγούμενη δηλαδή του ιστορικού αγώνα του θρύλου απέναντι στη Λέγκια, συνεπείς με την ιστορία, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο που οδηγούσε στις Βρυξέλλες και ακολούθως στη Βαρσοβία. Σε αμφότερα τα αεροπλάνα, αλλά και στα δύο αεροδρόμια που φτάσαμε, οι φίλοι του Απόλλωνα ήταν μερικές εκατοντάδες. Σημαίες, κασκόλ και φανέλες του Ολύμπιου Θεού, έδιναν στις 2 ψυχρές ευρωπαϊκές πόλεις μια γεύση από φυγάδες, ορμώμενους από το μεγάλο και θερμό «λιμάνι του Νότου». Την ίδια ώρα στο Όσλο, το Λονδίνο, τη Βιέννη, τη Βαρκελώνη, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, πραγματοποιούνταν «αποδράσεις» οπαδών μας με τελικό προορισμό την Πολωνία.

Στις Βρυξέλλες συναντήσαμε αρκετούς Έλληνες φιλάθλους. Αρχικά, ήταν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ που ταξίδευαν για την Ολλανδία ενώ λίγο αργότερα συναντήσαμε και τους οπαδούς του Ολυμπιακού που πανηγύριζαν τη νίκη επί της Άντερλεχτ στη γραφική πλατεία της πόλης. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία γνώριζαν για το παιχνίδι του Απόλλωνα στην Πολωνία και μας ευχήθηκαν να επιστρέψουμε στην Κύπρο με το διπλό, ενώ εξέφραζαν και το θαυμασμό τους που αρκετοί οπαδοί μας συνόδευαν την ομάδα σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι «κεκλεισμένων των θυρών»!!!

Την επομένη το πρωί, τη μέρα δηλαδή του αγώνα, αφιχθήκαμε στην πολωνική πρωτεύουσα. Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο μετρό μας έδωσε την ευκαιρία να πάρουμε μια πρώτη γεύση από Βαρσοβία. Μεγάλες λεωφόροι, άφθονο πράσινο, σύγχρονα κτίρια και μεγάλα καταπράσινα πάρκα, στέκονταν δίπλα σε παλιά κτίρια και μνημεία που μαρτυρούσαν τα δεινά που πέρασε η πόλη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρισκόμασταν σε μια σύγχρονη πόλη της οποίας η ιστορία εμφανιζόταν μπροστά μας κάθε 100 μέτρα για να θυμίζει τα όσα πέρασε ο Πολωνικός λαός και κατόρθωσε σε μερικές δεκαετίες να ορθοποδήσει… Στο σταθμό του μετρό πήραμε μια πρώτη γεύση από πολωνικό ποδόσφαιρο. Σε ένα μικρό περίπτερο οι δύο υπάλληλοι, μία όμορφη Πολωνή που υποστήριζε τη Λέγκια και ένας άντρας που υποστήριζε τη μισητή της Πολώνια, μας ανέφεραν ότι οι οπαδοί της Λέγκια είναι οι πλέον φανατικοί στη χώρα και πως ήταν ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι που θα έμεναν εκείνο το βράδυ έξω από το Polish Army Stadium. Μέσα σε μερικά λεπτά, αφού πήραμε θάρρος, κάναμε και τους δυο να τραγουδούν ρυθμικά Απόλλων, Απόλλων… Αξίζει πάντως να αναφέρουμε ότι οι Πολωνοί, όπως τουλάχιστον τους ζήσαμε εκείνο το μαγικό τριήμερο, είναι άνθρωποι περήφανοι και με επίπεδο, πρόθυμοι να βοηθήσουν και πολύ εξυπηρετικοί, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι εξαιρέσεις.
Ως αρνητικό θα μπορούσε κανείς να επισημάνει την κάκιστη τους σχέση με τα Αγγλικά που μας δυσκόλευε ακόμα και στις πιο απλές συναλλαγές. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν χρειαστήκαμε ένα επιπλέον μαξιλάρι, επιστρατεύσαμε το Ipad για να δείξουμε στον receptionist τι ακριβώς θέλαμε. Και όταν κατάλαβε τι ζητούσαμε μας έστειλε στο Carrefour αφού θεώρησε ότι θέλαμε να το αγοράσουμε. Μετά από κανένα τέταρτο συνεννοηθήκαμε και μας εξήγησε στη νοηματική … που ήταν το επιπλέον μαξιλάρι…

Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε μερικές ώρες και πήραμε το δρόμο για το κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης στο οποίο θα μαζεύονταν αρκετοί οπαδοί μας για να παρακολουθήσουν το ιστορικό παιχνίδι. Η πρώτη εικόνα θύμιζε κάτι από λεμεσιανή μπιραρία. Σημαίες, φανέλες, κασκόλ του Απόλλωνα … στο κέντρο της Βαρσοβίας!!! Στο μπροστινό μέρος της μπιραρίας πολλοί φίλοι της Λέγκια, οι οποίοι περίμεναν με τη σειρά τους την έναρξη του αγώνα. Έξω ακριβώς από το ξενοδοχείο η πολωνική αστυνομία έκανε αισθητή την παρουσία της προς αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων, αφού πολλοί φίλοι της Legia κοίταζαν από το παράθυρο, μερικοί εξ αυτών σίγουρα όχι από απλή περιέργεια.

Μόλις στο 7′ συνειδητοποιήσαμε ότι το βράδυ δεν θα ήταν καθόλου εύκολο, με τους Πολωνούς να σημαδεύουν το δοκάρι του «γίγαντα» Χίντι, ενώ στο 23′ κάναμε αισθητή την παρουσία μας στην μπιραρία, όταν ο Παπουλής κέρδιζε το πέναλτι από τον Σκάμπα. Ένα λεπτό αργότερα, τα συναισθήματα έκαναν στροφή 360 μοιρών, αφού ο Γκαστόν αστόχησε στο πέναλτι. Ωστόσο, όσο περνούσε ο χρόνος πιστεύαμε ότι κάτι καλό μαγειρευόταν (όπως ακριβώς και το στέκι που απολαμβάναμε με την πολωνική μπίρα TYSKIE).
Στο ημίχρονο, αφού κάναμε ένα σύντομο «tour» στην μπιραρία προκειμένου να μοιραστούμε τις εντυπώσεις μας με τους υπόλοιπους φυγάδες, επανήλθαμε στις θέσεις μας για να ψεκάσουμε, να σκουπίσουμε και να τελειώσουμε … όπερ και εγένετο.

56ο λεπτό. Δυο χρόνια μετά την ίδρυσή του Απόλλωνα. Ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΕΟΚΑ. 16 χρόνια μετά το ΟΧΙ. Ένα λεπτό πριν ο Χαριστέας σκοράρει στον τελικό του EURO στέλλοντας στα ουράνια τους απανταχού Έλληνες. Όπως θέλετε πάρτε το. Ο αριθμός 56 είναι ιστορικός και θα μείνει για πάντα χαραγμένος στο μυαλό όλων μας. Αντεπίθεση με Ρομπέρτο Γκαρσία, καταπληκτική ασίστ στο Σαγκόι, δυνατό σουτ του «El Maestro» και 0-1. Ήταν η στιγμή που σείστηκε το κέντρο της Βαρσοβίας. Ήταν η στιγμή που μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την ιστορία του Απόλλωνα. Ήμασταν εκεί. Μερικά μέτρα μακριά από το Army Stadium. Και όταν σε μερικά χρόνια θα μας ρωτούν τα παιδιά μας για την «Άλωση της Βαρσοβίας» θα τους διηγούμαστε ξανά και ξανά και με κάθε λεπτομέρεια αυτή την πανέμορφη ιστορία. Κι όταν τα παιδιά των φίλων της Λέγκια θα ρωτούν τους γονείς τους πού είναι η Κύπρος θα τους εξηγούν ότι είναι ένα όμορφο νησί στη Μεσόγειο, στο οποίο έχει την έδρα του ο Απόλλωνας. Η ομάδα που κατόρθωσε σε μια νύχτα να αλώσει το στάδιο του Πολωνικού Στρατού … Εάλω η Βαρσοβία …

 Συγγραφή: Καυκαρής Ανδρέας