Ποδοσφαιριστής μιας άλλης εποχής, εκείνων των χρόνων που χαρακτηρίστηκαν ως «πέτρινα» για την ομάδα μας.
Ο Άκης Αριστείδου φόρεσε την φανέλα με τον «Θεό» στο στήθος στα μέσα της δεκαετίας του 70′, μια δεκαετία που όσοι ποδοσφαιριστές υπηρετήσαν την «κυανόλευκη» ιδέα έδιναν και την ψυχή τους για να ξεφύγει η ομάδα που την μετριότητα και να ορθοποδήσει μιας και ο πόλεμος του 1974 την έφερε πολύ πίσω αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά.
Το www.apollon365.news εντόπισε τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και μαζί του είχε μια ενδιαφέρουσα «κυανόλευκη» συνομιλία .
Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στο χωριό Μαραθάσα και ήρθα στην Λεμεσό όταν ήμουν 4 ετών! Στη αρχή δεν το κρύβω υποστήριζα την ΑΕΛ λόγω του πατέρα μου όμως όσο και αν αυτό ακούγετε παράξενο ακολούθησαν την συμβουλή της μητέρας μου και δεν με την πάροδο του χρόνου με έπεισε να γίνω Απόλλων»!
Πως ξεκινήσατε στον Απόλλωνα;
«Τα πρώτα μου βήματα τα άρχισα το 1968-69 στην Ανόρθωση Πολεμιδιών και μαζί μου ήταν στην ομάδα και ο Στέλιος Μαρνέρος ο οποίος ήταν και στα τσικό του Απόλλωνα. Το 1970-71σε ένα παιχνίδι με τον Εθνικό Καψάλου μας έκανε τον διαιτητή ο Πίου Πίου και όταν τέλειωσε ο αγώνας ο Πίου είπε στον Μαρνέρο γιατί δεν τον φέρνεις και αυτόν στον Απόλλωνα και του απάντησε μα αφού είναι με την ΑΕΛ; Και εγώ τους είπα είμαι με την ΑΕΛ και θα πάω στην ΑΕΛ. Την επόμενη μέρα ο Μαρνέρος μου λέει: «Πάμε προπόνηση…» εγώ τελικά τον άκουσα και φτάσαμε στο Γ.Σ.Ο! Με παρέλαβε ο Πίου Πίου και είπε στον φροντιστή δώσε στον μικρό στολή για προπόνηση και εκεί ξεκίνησαν όλα! Η συμβουλή της μάνας έπαιρνε πλέον σάρκα και οστά. Ο μετέπειτα προπονητής Στούλνερ με γούσταρε πολύ σαν παίκτη και η στιγμή για να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα δεν άργησε να έρθει».
Ποιό ήταν το πρώτο παιχνίδι που αγωνιστήκαμε στην ομάδα;
Στο παλιό ΓΣΠ με την Ομόνοια και αντιλαμβάνεστε πόσο άγχος είχα όταν ο Στούνλερ μου είπε «Σε εμπιστεύομαι και θα παίξεις βασικός σήμερα»! Εγώ ήμουν σοκαρισμένος και θυμάμαι όλοι συμποδοσφαιριστές μου με εμψύχωναν για να μου ανεβάσουν την ψυχολογία μου και για να γελάσουμε και λίγο πριν τον αγώνα μου έδωσαν όλοι από μια κλωτσιά στον πισινό αφού έτσι γινόταν με όλους τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν για πρώτη φορά με την Α’ ομάδα.Σε εκείνο το ματς νομίζω χάσαμε 3-0 από μια Ομόνοια που ήταν πολύ δυνατή Ομάδα αλλά εγώ δεν τα πήγα και άσχημα για το πρώτο μου παιχνίδι και στην συνέχεια καθιερώθηκα στην ομάδα μας».
Σε ποία θέση αγωνιζόσασταν;
«Μπάκ δεξί αλλά έπαιξα και στόπερ με προπονητή τον Όσκαρ Χόλντ».
Ποιό ήταν το πιο σημαντικό γκολ που σημειώσατε στην καριέρα σας;
«Το πιο σημαντικό τέρμα το σημείωσα το 1975 η το 1976 αφού η ομάδα μας κινδύνευε με υποβιβασμό και αγωνιζόμαστε με τον ΑΣΙΛ Λύσης δεν θα ξεχάσω ότι πριν το ματς ήρθαν στα αποδυτήρια και μας μίλησαν οι Καντηλανάφτης, Βασιλειάδης και Άντρος (Φωτογράφος) και έκλαιγαν με την ιδέα ότι η Ομάδα μας θα έπεφτε στην Β κατηγορία. Σημείωσα το γκολ μετά από φάουλ που κερδίσαμε απο δεξιά και το εκτέλεσε ο Πανίκος Γιολίτης έσκασε η μπάλα μπροστά μου έκανα το σουτ και βρήκα το δοκάρι και με δεύτερη προσπάθεια με κεφαλιά σημείωσα το γκολ και κερδίσαμε με 1-0 και πήγε ο ΑΣΙΛ στη Β’ κατηγορία».
Ποιός αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευε περισσότερο ;
«Ο Σταύρος Παπαδόπουλος του Πεζοπορικού για όσους δεν το γνωρίζουν ξεκίνησε να αγωνίζεται επιθετικός».
Ποιό ματς θα σας μείνει αξέχαστο ;
«Ήταν ένα ματς στην Λάρνακα με την ΕΠΑ όπου εκείνη την εποχή είχε σπουδαία ομάδα Ο Απόλλωνας αγωνίστηκε με αρκετούς νεαρούς αφού εκείνο τον καιρό έγινε ανανέωση στην ομάδα μας και κερδίσαμε 1-0 με φάουλ του Πανίκου Γιολίτη έξω από την περιοχή και την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν τα καλύτερα για εμάς».
Ποιό θεωρείτε ότι ήταν το μεγαλύτερο σας πλεονέκτημα αλλά και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που είχατε όταν αγωνιζόσασταν ;
«Πλεονέκτημα ήταν η φυσική μου κατάσταση και η δύναμη μου και μειονέκτημα ήταν η τεχνική μου».
Με ποιό αντίπαλο ποδοσφαιριστή εκείνη την εποχή θα θέλατε να ήσασταν συμπαίκτης ;
«Ο Γιάννος Ιωάννου του ΑΠΟΕΛ αφού ήταν πολύ καλός παίκτης και εξαιρετικός χαρακτήρας».
Ποιά ήταν η καλύτερη και ποιά η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας ;
«Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν με δικό μου γκολ κρατήθηκε η ομάδα μας στην Α’ κατηγορία το 1976 και η χειρότερη όταν χάσαμε την πρόκριση για τον τελικό Κυπέλου στα πέναλτι από το Παραλίμνι στο Τσίρειο».
Υπήρξε στιγμή που να μετανιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
«Ουδέποτε αντιθέτως χρωστάω πάρα πολλά στο ποδόσφαιρο αφού έμαθα πάρα πολλά και ειδικά τι σημαίνει πειθαρχεία».
Παρακολουθείτε τον Απόλλωνα;
«Καταρχήν να σας πω ότι το 2005 ήμουν στο εξωτερικό και επέστρεψα το 2013 παρακολουθώ την ομάδα περισσότερο από την τηλεόραση σε σύγκριση με τις κόρες μου (Έλενα και Στέφανη) αλλά και την εγγονή μου (Αριάδνη) που δεν χάνουν ματς Έχουν τεράστιο πάθος και τρέλα για τον Θρύλο. Ο Απόλλωνας είναι στην καρδιά μου»!
Πως σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο;
«Δόξα τον Θεό υπάρχει αρκετή εκτίμηση από φίλους και αντίπαλους για να καταλάβετε ο καλύτερος μου φίλος είναι ο Χάρης Παπαδόπουλος της ΑΕΛ»
Πιστεύετε τον καιρό που παίζατε ποδόσφαιρο οι ομάδες της Λευκωσίας είχαν την εύνοια από την διαιτησία;
«Τότε και εάν υπήρχε εύνοια»!
Ποιό είναι το χόμπι σας ;
«Μου αρέσει να ασχολούμαι με τον κήπο μου».
Θα θέλατε να συγκρίνετε το ποδόσφαιρο της τότε εποχής με το σημερινό ;
«Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης αφού έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα! Τη δική μας εποχή ήταν πιο αγνό εμείς παίζαμε για ένα σκοπό δεν αλλάζω με τίποτα τις εποχές μου! Απλά να σας πω εάν γεννιόταν σήμερα ο Κρυστάλλης ή ο Άντρος Χριστοδούλου είμαι σίγουρος θα μιλούσε όλη Ευρώπη για αυτούς»!
Το Κυπριακό ποδόσφαιρο έκανε πρόοδο;
«Σίγουρα έκανε πρόοδο σήμερα το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό. Τη δική μας εποχή πηγαίναμε μετά το σχολείο νηστικοί στην προπόνηση και μετά μέσα στο κρύο με ένα ποδήλατο στο σπίτι μας μιλούμε για δύσκολες συνθήκες. Δεν θα ξεχάσω που ο Πανίκος Γιολίτης είπε σε εμένα και σε δύο άλλους συμποδοσφαιριστές μου μια μέρα ότι μετά τις προπονήσεις να πηγαίνουμε στο σωματείο να τρώμε κάτι που κάλυπτε ο ίδιος με δικά του έξοδα. Ήταν κάτι που ποτέ δεν θα ξεχάσω. Τώρα οι ποδοσφαιριστές έχουν τα πάντα».
Θυμάστε αν σας ζήτησε κάποια ομάδα για μεταγραφή ;
«Ναι με ζήτησε ο ΑΠΟΕΛ νομίζω ήταν το 1975 μέσω του πατέρα μου ο οποίος ήταν διευθυντής στα δημόσια έργα στην Λευκωσία και του είπα να τους πει ότι δεν ενδιαφέρομαι»!!!
Ποιός ήταν ο κορυφαίος ξένος και Κύπριος ποδοσφαιριστής που είδαν τα μάτια σας;
«Ο Μιλένγκο Σπόλιαριτς και Πανίκος Κρυστάλλης».
Ποιόν ποδοσφαιριστή θαυμάζατε όταν ήσασταν μικρός;
«Τον Άλαν Χάνσεν της μεγάλης Liverpool».
Πότε σταματήσατε το ποδόσφαιρο;
«Σταμάτησα το 1981».
Ποιός είναι ο κορυφαίος προπονητής για σας που πέρασε από την Κύπρο ;
«Ο Ντίτλμ Φέρνερ και από τους Κύπριους ο Αντρέας Μιχαηλίδης ο οποίος είναι ένας άριστος ψυχολόγος»!
Ποιά η άποψη σας που δεν αγωνίζονται αρκετοί Κύπριοι παίκτες ;
«Αυτό είναι πολύ άσχημο και επηρεάζεται και η εθνική μας ομάδα για αυτό θα πρέπει να κοιτάξουμε και περισσότερο τις ακαδημίες μας».
Είναι αλήθεια ότι χτυπήσατε σοβαρά στα δόντια σας ;
«Ήταν μια αξέχαστη φάση με τον Θεοφάνους της Σαλαμίνας όπου την ώρα που πηδήξαμε για κεφαλιά με χτύπησε στο ζυγωματικό με αποτέλεσμα να διαλυθούν τα δόντια μου και να χρειαστώ εγχείρηση».
Με ποιούς συμπαίκτες σας είσαστε κοντά;
«Είμαι πολύ κοντά με τους Λάμπρου που είναι και κουμπάρος μου Μαρνέρο και Κακουλλή».
Ποιό μήνυμα θέλετε να στείλετε στους οπαδούς του Απόλλωνα ;
«Ο Απόλλωνας είναι ιδέα είναι Θρύλος για αυτό όλοι μας θα πρέπει να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι για το μεγαλείο αυτής της ομάδας».
Θερμότατες ευχαριστίες στον αγνό υποστηρικτή της ομάδας μας Πανίκο Κυριάκου για τον εντοπισμό του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή, την βοήθεια του στην συνέντευξη, αλλά και την συλλογή σπάνιου φωτογραφικού υλικού.
