Την περίοδο 1981/82 ο Απόλλωνας αγωνίστηκε για τέταρτη φορά σε τελικό κυπέλλου. Αντίπαλος, η μόνιμη πρωταθλήτρια την εποχή εκείνη, η Ομόνοια η οποία μετρούσε 8 κατακτήσεις πρωταθλήματος τα τελευταία 9 χρόνια, κυνηγώντας το τρίτο νταμπλ στην ιστορία της!
Ο τελικός που διεξήχθηκε στις 29 Μαίου, 1982 στο Τσίρειο στάδιο, θεωρείται ένας από τους καλύτερους τελικούς που έγιναν ποτέ στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου και ήταν ένας τελικός συγκλονιστικός που τα είχε όλα. Πάθος, δύναμη, τέσσερα γκολ, δύο δοκάρια, δύο πέναλτι, αμφισβητούμενες φάσεις και κοντράστ συναισθημάτων καθηλώνοντας τους φιλάθλους και κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον τους μέχρι το τελικό σφύριγμα του αγώνα!
Η Ομόνοια προηγήθηκε στο 63’ με ανύπαρκτο πέναλτι που σφύριξε ο διαιτητής του αγώνα Σώτος Αυξεντίου σε θεατρινίστικο πέσιμο του Γιώργου Σαββίδη, (πιθανόν να ήταν και εκτός περιοχής), όμως η είσοδος στον αγώνα του ποδοσφαιριστή της ομάδας μας Πέτρου Θεοφάνους στο 75’ άλλαξε τα δεδομένα του παιγνιδιού αφού με την εκρηκτικότητα και τον δυναμισμό του έδωσε νέα πνοή στον Απόλλωνα ανεβάζοντας την επιθετικότητα ολόκληρης της ομάδας.
Αφού στο 89’ το οριζόντιο δοκάρι στάθηκε σύμμαχος της Ομόνοιας σε κεφαλιά του αμυντικού της ομάδας μας Κυριάκου, στις καθυστερήσεις του αγώνα η ομάδα μας κέρδισε πέναλτι μετά από προσωπική ενέργεια του Θεοφάνους και ανατροπή του από τον Κλείτο. Με την αγωνία να κτυπάει κόκκινο ο Βάλτερ Βέβης αναλαμβάνει την εκτέλεση του πέναλτι και με ολύμπια ψυχραιμία ισοφαρίζει σε 1-1 μέσα σε αποθέωση και ντελίριο ενθουσιασμού.
Το ίδιο συγκλονιστική ήταν και η παράταση και αφού ο Κυριάκου στο 94’ με αυτοθυσία και ανάποδο ψαλίδι πάνω στη γραμμή έσωσε την ομάδα μας από βέβαιο γκολ, ο Θεοφάνους δυο λεπτά πριν το τέλος του α’ ημιχρόνου της παράτασης με κεφαλιά γράφει το 2-1 σείοντας τη δυτική και γυρίζοντας τούμπα το παιγνίδι. Το προβάδισμα της ομάδας μας δεν διαρκεί για πολύ όμως αφού με την έναρξη του β’ μέρους της παράτασης η Ομόνοια ισοφαρίζει σε 2-2.
Στο 118’ όμως έγινε η φάση του αγώνα που έσπασε καρδιές αποδεικνύοντας ότι στο ποδόσφαιρο η επιτυχία από την αποτυχία χωρίζεται από μια λεπτή γραμμή. Ο επιθετικός της ομάδας μας, Λαμπής, μετά από σέντρα του Γιαγκουδάκη, στόπαρε με το στήθος και με βολέ από 3 μέτρα κεραυνοβόλησε τον αντίπαλο τερματοφύλακα, Πραξιτέλους, αναγκάζοντας τον στην απόκρουση της καριέρας του στερώντας συνάμα από την ομάδα μας την κατάκτηση του τροπαίου! Έτσι το σκορ έμεινε αναλλοίωτο και οδηγήθηκε σε επαναληπτικό αγώνα στο Μακάρειο όπου χάσαμε καθαρά και άνετα με 4-1.
Για την ιστορία, η ομάδα μας, για να φτάσει στον μεγάλο τελικό, απέκλεισε εκτός έδρας στον α’ γύρο και β’ γύρο, τις δύο ομάδες που υποβιβάστηκαν στην β’ κατηγορία την περίοδο εκείνη, τον Κεραυνό Στροβόλου με 2-1 και τον Ευαγόρα Πάφου με 5-1 με σκόρερς τους Άντρο Χριστοδούλου, Τέμπλαρ, Εφραίμ, Γιαννάκη Ιωάννου και Λαμπή , στη προημιτελική φάση απέκλεισε στο τοπικό ντέρμπι την ΑΕΛ με 2-1 με γκολ των Άντρο Χριστοδούλου και Λαμπή ενώ στα ημιτελικά αποκλείσαμε τον ΑΠΟΠ Πάφου εκτός έδρας με 1-0 με χρυσό σκόρερ τον αείμνηστο Γιαννάκη Ιωάννου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον τελικό αυτό δημιουργήθηκε ρεκόρ διάθεσης εισιτηρίων, σε αγώνα μεταξύ κυπριακών ομάδων, το οποίο χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να καταρριφθεί. Συγκεκριμένα διατέθηκαν 21,930 εισιτήρια ενώ υπολογίζεται ότι τον τελικό παρακολούθησαν περισσότεροι από 30,000 φίλαθλοι!
Σύνθεση τελικού: Λάμπρου, Αντρελλής, Τέμπλαρ, Κυριάκου, Γιαγκουδάκης II, Γιαγκουδάκης I, Χριστοδούλου, Ιωάννου, Εφραίμ (86’Λαμπής), Βάλτερ, Δανός (75’ Π. Θεοφάνους).
Προπονητής: Ζτένεκ Κρέιτσι.
Διαιτητής: Σώτος Αυξεντίου.
Το www.apollon.365.com επικοινώνησε με τον πρωταγωνιστή της φάσης του πέναλτι και παλαίμαχο άσο της ομάδας μας, Βάλτερ Βέβη, που μέσα από μια σύντομη συνομιλία που είχαμε μαζί του, μας θύμισε τον μεγάλο τελικό του 1982 και όχι μόνο.
Βάλτερ, ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τον τελικό του 1982;
«Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν το ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων αφού βρέθηκαν στο γήπεδο περίπου 30,000 φίλαθλοι, πράγμα πρωτοφανές και πρωτόγνωρο για τα κυπριακά ποδοσφαιρικά δεδομένα της τότε εποχής. Θυμάμαι τις δύο κερκίδες ασφυκτικά γεμάτες και μια ατμόσφαιρα φανταστική».
Αγωνιστικά πως βίωσες το παιγνίδι;
«Αγωνιστικά θα πρέπει να πούμε ότι το έργο μας ήταν πολύ δύσκολο αφού η Ομόνοια την περίοδο εκείνη ήταν μια ακτύπητη και πανίσχυρη ομάδα που αποτελούσε τον κορμό της εθνικής μας ομάδας ενώ η δική μας ομάδα ήταν η ανερχόμενη δύναμη του κυπριακού ποδοσφαίρου με νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που διψούσαν για διάκριση που υστερούσε όμως σε εμπειρία τέτοιων μεγάλων παιγνιδιών».
Μπήκαμε όμως στον αγώνα νωθρά και θα έλεγα κάπως φοβισμένα…
«Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε δύσκολες στιγμές στο α’ ημίχρονο αφού η Ομόνοια μπήκε με άλλο αέρα λόγω της τριβής της που είχε με τις συνεχόμενες πρωταγωνιστικές πορείες. Στις αρχές του β’ ημιχρόνου, όμως, και εκεί που ισορροπήσαμε το παιγνίδι και αρχίσαμε να ξεθαρρεύουμε ήρθε το πέναλτι «φάντασμα» του διαιτητή Αυξεντίου, το οποίο ήταν και καθαρά εκτός περιοχής, το οποίο μας αποσυντόνισε».
Και στην εκπνοή του αγώνα κερδίζουμε πέναλτι σε ανατροπή του Πέτρου Θεοφάνους;
«Κερδίσαμε πέναλτι στην τελευταία ακριβώς φάση του αγώνα το οποίο ήταν πεντακάθαρο και δεν υπήρξαν καθόλου διαμαρτυρίες από τους ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας».
Υπήρχε οδηγία από τον προπονητή αν κερδιζόταν πέναλτι στον τελικό ποιος ποδοσφαιριστής θα το εκτελούσε;
«Ναι, υπήρχε οδηγία από τον προπονητή σε περίπτωση που κερδίζαμε πέναλτι να το εκτελούσε ο Γιαννάκης Ιωάννου ως πρώτη επιλογή ή εγώ ανάλογα με το ποιος βρισκόταν σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Γύρισα πάνω στον Γιαννάκη και βλέποντας τον ανέκφραστο και διστακτικό χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τη μπάλα και την έστησα στην άσπρη βούλα!»
Περίγραψε μας τα συναισθήματα σου πριν αλλά και μετά την εκτέλεση του πέναλτι;
«Όσοι έπαιξαν ποδόσφαιρο θα σου επιβεβαιώσουν ότι ο ποδοσφαιριστής που αναλαμβάνει την ευθύνη εκτέλεσης πέναλτι σε ένα τέτοιο κρίσιμο σημείο, απομονώνεται σε ένα δικό του κόσμο αδιαφορώντας το τι γίνεται γύρω του και επικεντρώνεται αποκλειστικά στο πως θα φέρει εις πέρας την αποστολή του.
Έτσι κι εγώ με το που έστησα την μπάλα είχα ήδη αποφασίσει τον τρόπο που θα εκτελούσα το πέναλτι και την γωνιά που θα έστελλα την μπάλα. Θυμάμαι έντονα ότι πριν την εκτέλεση επικρατούσε μια απόλυτη νεκρική σιγή και απόλυτη βουβαμάρα στις κερκίδες. Εκτέλεσα το πέναλτι συρτά στα αριστερά του τερματοφύλακα και παρά το γεγονός ότι δεν ήταν τόσο γωνιακό, και ο τερματοφύλακας Πραξιτέλους έπεσε προς την πορεία της μπάλας, λόγω της δύναμης που είχα βάλει στην μπάλα δεν κατάφερε να το αποκρούσει και έτσι ισοφαρίσαμε σε 1-1.
Τα συναισθήματα μου μόλις είδα τη μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Ανεπανάληπτες στιγμές που αν δεν τις βιώσεις δεν μπορείς να τις περιγράψεις. Πραγματικά απίστευτες και μοναδικές στιγμές που όσα χρόνια κι αν περάσουν μένουν χαραγμένα στην μνήμη».
Μετά την ανατροπή και το 2-1 πίστεψες ότι το Κύπελλο θα βαφόταν γαλανόλευκο;
«Ήμουν σίγουρος, όχι μόνο εγώ, αλλά και όλοι οι συμπαίκτες ότι πλέον το κύπελλο ήταν δικό μας αφού είχαμε και την ψυχολογία πια με το μέρος μας αλλά δυστυχώς μια ολιγωρία μας στοίχησε την ισοφάριση. Όμως, ακόμα και μετά το 2-2 είχαμε στην εκπνοή της παράτασης ξανά την μεγάλη ευκαιρία με τον Λαμπή αλλά ο τερματοφύλακας της Ομόνοια ενήργησε σωτήρια».
Πηγαίνοντας τώρα στον τελικό της 18ης Μαίου που νομίζεις ότι θα κριθεί;
«Ο τελικός θα κριθεί στο ποια ομάδα θα επιδείξει μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, ποια ομάδα θα κάνει τα λιγότερα λάθη αλλά και στο ποια ομάδα θα είναι περισσότερο αποτελεσματική γιατί περιμένω ένα κλειστό ματς χωρίς πολλές ευκαιρίες».
Που θεωρείς ότι υπερτερεί και που υστερεί ο Απόλλωνας σε σχέση με την Ομόνοια;
«Ο Απόλλωνας υπερτερεί στο επιθετικό κομμάτι γιατί πιστεύω ότι Γκίε και Μαγκλίτσα συνθέτουν ένα ακτύπητο δίδυμο που όταν αγωνίζονται μαζί ο ένας δίπλα στον άλλο δεν υπάρχουν αμυντικοί στην Κύπρο που μπορούν να τους σταματήσουν! Αν και εφόσον είναι και οι δύο έτοιμοι και αγωνιστούν στο μεγάλο τελικό θα είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τον Απόλλωνα.Αν υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο υπερτερεί η Ομόνοια αυτό ακούει στο όνομα Νούνο Ασίς. Θεωρώ τον ποδοσφαιριστή αυτό βαρόμετρο και τον ιθύνον νου της Ομόνοιας ο οποίος όχι μόνο μπορεί να δημιουργήσει αλλά και να σκοράρει. Όλο το παιγνίδι της Ομόνοιας περνά από τα πόδια αυτού του ποδοσφαιριστή και πρέπει ο Απόλλωνας να βρει τρόπο να τον εξουδετερώσει».
Ποια η πρόβλεψη σου για τον τελικό της 18ης Μαίου;
«Εύχομαι φυσικά νίκη της ομάδας μας και θεωρώ, όπως έχω αναφέρει, αν αγωνιστούν Γκίε και Μαγκλίτσα δίδυμο στην κορυφή της επίθεσης, αυτό θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην άμυνα της Ομόνοιας και πιστεύω ότι οι δύο αυτοί ποδοσφαιριστές με την απόδοση τους θα καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα του τελικού. Πιστεύω ειδικότερα αν προηγηθούμε στο σκορ, και με την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν θα κλειστούμε πίσω στην άμυνα αλλά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ορθόδοξα, το κύπελλο δεν χάνεται με τίποτα!»
