Τούτη η νίκη επί της Νέας Σαλαμίνας με 0-3 χθες (23/4) μπορεί να φαντάζει ως ένα τρίποντο άνευ ουσίας έπειτα από την επική πρόκριση στον τελικό κυπέλλου. Λίγο ο εκστασιασμός, λίγο η ανυπομονησία, λίγο το καρδιοχτύπι της αναμονής και της προοπτικής για ακόμα ένα τρόπαιο είναι παράμετροι σημαντικοί που επηρεάζουν. Κι όμως, σε συνδυασμό με την ήττα της Ανόρθωσης από την ΑΕΚ παρουσιάζεται στον Απόλλωνα μια τεράστια ευκαιρία να κλειδώσει μαθηματικά την ευρωπαϊκή της παρουσία. Για τέταρτη μάλιστα διαδοχική φορά.
Άλλωστε, έχει αναφερθεί πολλάκις πως ο Θρύλος θα πρέπει να κατακτήσει το κύπελλο για χάριν του τροπαίου, κι όχι για την εξασφάλιση της Ευρώπης. Δεν αρμόζει στην ιστορία τούτου του Συλλόγου τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Ήδη τα θετικά της νίκης στον ημιτελικό κόντρα στον ΑΠΟΕΛ άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Σε ψυχολογικό και σ’ αγωνιστικό επίπεδο.
Κι αυτό διαφάνηκε από την σχετικά εύκολη επικράτηση στο στάδιο «Αμμόχωστος» μ’ αρκετούς ποδοσφαιριστές που δεν απαρτίζουν τον βασικό ποδοσφαιρικό κορμό.
Ο Λεμεσιανός θεός απέδειξε πως με τον πύρινο παλμό του πορωμένου θρυλικού κόσμου του, δύναται να υπερβεί κάθε όριο προκειμένου οι στόχοι της διάκρισης να επιτευχθούν. Οι Απολλωνίστες δεν νικήθηκαν ποτέ. Έτσι κι αλλιώς, το να είσαι Απολλωνίστας είναι μια νίκη παντοτινή.
ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΡΥΛΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟ!
ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΡΥΛΟΣ ΕΥΡΩΠΗ!
ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΡΥΛΟΣ ΛΕΜΕΣΟΣ!
