Ποιός να το φανταζόταν πως με την ολοκλήρωση του αγώνα έναντι της Ανόρθωσης, η τεσσάρα θ’ άφηνε γλυκόπικρη γεύση στους φίλους του Απόλλωνα; Όχι μόνο γιατί το αποτέλεσμα κολακεύει την ομάδα της Αμμοχώστου καθώς το σκορ θα μπορούσε να ‘παιρνε μεγαλύτερη έκταση, αλλά για το που προορίζεται να βρίσκεται μια ομάδα με τις δυνατότητες που ξεδιπλώνονται τις τελευταίες αγωνιστικές και που στην πραγματικότητα πλαισιώνεται. Άργησε να πάρει μπρος ο κατεξοχήν υπεύθυνος της χθεσινής (19/3) επικράτησης.
Στην παρούσα στήλη (Κι έτσι μείναμε παιδιά), είχε σημειωθεί αρκετές φορές πως τον Πέδρο Εμάνουελ διέπουν καλά στοιχεία, τα οποία αν δουλευτούν κατάλληλα χωρίς τετριμμένες εφαρμογές των εμμονών που οδηγούν σ’ αδιέξοδο, θα τον καταστήσουν ως ένα από τους καλύτερους στο επάγγελμα στη νήσο Κύπρο. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» το χει πάρει σ’ άλλο επίπεδο ο Πορτογάλος τεχνικός αλλά «κάλλιο αργά ποτέ» που λέει και η γνωστή ρήση.
Τούτος ο Απόλλωνας, ήταν Απόλλωνας. Παίζοντας μια παραλλαγή του 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου, δηλαδή 4-1-3-2 διέσυρε τον αντίπαλο με μια παθιασμένη επιθετική ορμή, μετατρέποντας τον έρμαιο στις ορέξεις του. Με τέτοια επιθετικά χαρίσματα που διακατέχουν τον θρύλο, αν οι ποδοσφαιριστές τοποθετούνταν στο σωστό σχήμα και στις ορθές θέσεις κανείς δεν ξέρει μέχρι που θα έφτανε το ταξίδι. Ο προπονητής μας φαίνεται να ξεπερνάει τα τετριμμένα σταματώντας να αδικεί εαυτό και κατ’ επέκταση την ομάδα μας.
Ας συσπειρωθεί ο κόσμος, αγκαλιάζοντας τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών, τεχνικού επιτελείου κι όπου μας βγάλει. Έχουμε απαίτηση οι ποδοσφαιριστές να τιμούν την φανέλα που φοράνε, γυρνώντας το κεφάλι μπρος την κερκίδα κάθε που εισέρχονται στο γήπεδο. Θα βοηθούσε περισσότερο αν η κερκίδα είχε κόσμο κιόλας.
*Το τελευταίο σχόλιο σαφώς και δεν απευθύνεται στους οικονομικά ευπαθείς συμπολίτες μας.
