Εκατοντάδες είναι οι ποδοσφαιριστές, που φόρεσαν την «κυανόλευκη» φανέλα ενώ δεκάδες οι προπονητές, που κάθισαν στο πάγκο της ομάδας.Ο καθένας άφησε και το δικό του στίγμα.
Άλλοι πρόσφεραν τα μέγιστα, άλλοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ενώ κάποιοι (κυρίως προπονητές) έφυγαν κατατρεγμένοι! Υπήρξαν όμως και αυτοί που τους θυμόμαστε και για κάτι…άλλο. Για τις ιδιορρυθμίες τους, τα καπρίτσια τους, αλλά κυρίως για την «τρέλα» τους. Απ’ αυτούς υπήρξαν αρκετοί, όμως ελάχιστοι μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού ήταν εκείνοι που ακόμη και σήμερα τα «σπουδαία» τους «κατορθώματα»…συζήτιουνται!
Ο πρώτος Γιουγκοσλάβος και ο πιο «τρελός»!
Στις αρχές της ποδοσφαιρικής περιόδου 1985-86 στο ρόστερ της ομάδας μας θα ενσωματωθεί ο πρώτος Γιουγκοσλάβος ποδοσφαιριστής. Ο επιθετικός Ντράγκαν Γιάπλαν, που όση μπάλα ήξερε (ο άτιμος ήταν σπουδαίος) άλλη τόση «τρέλα» κουβαλούσε. Ο τύπος στις προπονήσεις έριχνε ξύλο με το τσουβάλι, ενώ πριν από την αναχώρηση της ομάδας για ένα φιλικό με προορισμό την Λάρνακα, ο «τρελός» Γιουγκοσλάβος κοιμήθηκε κάτω από το λεωφορείο γιατί ένιωθε κουρασμένος έστω και αν ολόκληρη η αποστολή τον έψαχνε και δεν τον έβρισκε για αρκετή ώρα! Το αποκορύφωμα όμως ήταν σ’ ένα φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο ΑΠΟΕΛ στο «Αρχάγγελο». Ο Γιάπλαν έδωσε και «έφαγε» το ξύλο της αρκούδας, ενώ από τα νευρά του-όταν έγινε αλλαγή-δάγκωσε το γρασίδι του γηπέδου! Μετά από τα επεισόδια, που ο ίδιος δημιούργησε αποδεσμεύτηκε προλαβαίνοντας πάντως να αγωνιστεί μερικούς αγώνες και σκοράρει δυο εκπληκτικά γκολ στην ήττα από την Ανόρθωση με 2-3 στο Τσίρειο στάδιο στα πλαίσια της 2ης αγωνιστικής.
«Φάλκο» the king!
Καλοκαίρι το 1988 και ο τότε προπονητής της ομάδας Γέρζι Ένγκελ, έψαχνε για μια αξιόπιστη λύση στο τομέα του σκοραρίσματος. Αυτήν τη βρήκε στο πρόσωπο του Τάκη Φιλλίπου άλλως Φαλκονέττι, ο οποίος αγωνιζόταν επί σειρά ετών στην ΕΠΑ. Κλασσικός επιθετικός περιοχής, με μαλλί αλά «χεβιμεταλά» προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα και άρχισε αμέσως δουλειά που δεν ήταν άλλη απ το να «πυροβολεί» τα αντίπαλα δίκτυα. Ήταν όμως από τους λίγους πραγματικούς τσαμπουκάδες εκείνης της δεκαετίας. Δεν υπήρχε σύρραξη μέσα στον αγωνιστικό χώρο, που να μην λάμβανε μέρος, δεν υπήρχε διαιτητής που να μην άκουγε τα «γαλλικά» του, δεν υπήρχε αμυντικός που να μην τον φοβόταν!
Έδωσε πολύ ξύλο ο άτιμος, με αποκορύφωμα το αλησμόνητο διακοπέντα αγώνα με την ΑΕΛ στις 26 Δεκέμβριου. Ο «Φάλκο» βλέποντας να κτυπούν συμποδοσφαιριστή του ένα τσούρμο αντίπαλοι, έτρεξε, πήδηξε και τους παρέσυρε όλους. Εκείνο το απόγευμα κατηγορήθηκε ότι κτύπησε και αστυνομικό κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να φυλακίσει για ένα μήνα! Άστε που μια μέρα πάνω στην «τρελά» του και για τον χαβαλέ πήδηξε στην πισινά του ξενοδοχείου όπου διέμενε με τον κουστούμι!
Η επαφή του με τον κόσμο της ομάδας άψογη αφού στο πρόσωπο του οι «κυανόλευκοι» υποστηρικτές έβλεπαν ένα ποδοσφαιριστή που μπορεί να μην ήταν γέννημα θρέμμα της ομάδας αλλά έδινε και την ψύχη του γι αυτήν.
Η αποθέωση της «τρέλας»!
Ιδιόρρυθμοι προπονητές πέρασαν αρκετοί από τον «κυανόλευκο» πάγκο, όμως σαν αυτόν κάνεις! Ο τύπος κυριολεκτικά άφηνε τους πάντες άφωνους με τα χούγια, που κουβαλούσε. Το όνομα του…Ίλιε Ντουμιτρέσκου. Ο άνθρωπος γνώριζε από μπάλα όσο λίγοι, όμως κατά τη διάρκεια της θητείας του, οι φίλαθλοι τα είχαν δει όλα. Μουσικές στα αποδυτήρια, κουστούμια και ντύσιμο στη τρίχα σε κάθε αναμέτρηση, φωνές, βρισιές, ξύλο σε ποδοσφαιριστές του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, αλησμόνητες συνεντεύξεις Τύπου και με το περιβόητο «The responsibility is mine» να ηχεί ακόμη στα αυτιά μας και να παίρνει ασυζητητί τον τίτλο της φοβερότερης ατάκας από προπονητή!
Ένας «τρελός», που όμως ήξερε πολλά καντάρια από ποδόσφαιρο και οδήγησε την ομάδα σε επιτυχίες που ακόμη συζητούνται.Το πώς και γιατί έφυγε μια νύκτα με φεγγάρι με προορισμό τη Νέα Φιλαδέλφεια και την ΑΕΚ μονό λίγοι ακόμη το γνωρίζουν!
